زن در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه [[زن]] (در برابر مرد)، به معنای مادینه [[انسان]] است.<ref>لغت نامه، ج ۸، ص ۱۱۳۹۴، «زن».</ref> معادل [[عربی]] آن، واژه «اِمرَأة» ۲۶ بار در [[قرآن کریم]] به کار رفته است: ۲۴ بار به صیغه مفرد و دو بار به صیغه تثنیه. این واژه از ماده خود جمع ندارد و به صورت «نِساء»، «نِسْوَة» و «نِسوان» جمع بسته می‌شود.<ref> القاموس المحیط، ج ۴، ص ۳۹۵، «نسوه»؛ مختار الصحاح، ص۳۳۷ «نسا»؛ التحقیق، ج ۱۱، ص ۵۶، «مرء».</ref> کلمه [[نساء]] ۵۷ بار و کلمه نِسْوَة دو بار در قرآن کریم به کار رفته است، ضمن آنکه چهارمین [[سوره]] [[قرآن]]، «نساء» نامیده شده است.

از نظر موضوعی نیز می‌توان [[آیات]] فراوانی را در سراسر قرآن کریم [[شناسایی]] کرد که در آنها به یک یا چند جنبه از جنبه‌های گوناگون موضوع زن بدون استفاده از واژگان پیش‌گفته توجه شده است. برخی از [[سوره‌های قرآن]] با اختصاص بخش عمده‌ای از آیات خود به بیان [[باورها]]، [[اخلاقیات]] و [[احکام]] مربوط به زن، گسترده‌تر با این موضوع [[ارتباط]] برقرار کرده‌اند که در این جهت به طور خاص باید سوره‌های بقره / ۲، نساء / ۴، [[نور]] / ۲۴، [[احزاب]] / ۳۳، ممتحنه / ۶۰، [[طلاق]] / ۶۵ و [[تحریم]] / ۶۶ را نام برد.<ref>[[حسین بستان|بستان، حسین]]، [[زن (مقاله)|مقاله «زن»]]، [[ دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴]]</ref>