بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
خط ۳۰: | خط ۲۹: | ||
===[[ظلم]] در امور [[واجب]] و [[حرام]] همان معنای اصطلاحی=== | ===[[ظلم]] در امور [[واجب]] و [[حرام]] همان معنای اصطلاحی=== | ||
برخی از [[دستورها]] و [[حدود الهی]]، اگر از طرف [[انسان]] مراعات نشوند، علاوه بر اینکه [[ظلم]] است، [[گناه]] نیز محسوب میشود و [[عقوبت]] [[اخروی]] و [[مجازات]]<ref>{{متن قرآن|سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِمَا أَشْرَكُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ وَبِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ}} «به زودی در دل کافران بیم خواهیم افکند زیرا برای خداوند چیزی را شریک قرار میدهند که (خداوند) حجّتی بر آن فرو نفرستاده است و سرای آنان دوزخ است و سرای ستمکاران، بد (جایگاهی) است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۱؛ {{متن قرآن|قَالَ أَمَّا مَنْ ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَى رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُكْرًا}} «گفت: امّا آن کس که ستم ورزد عذابش خواهیم کرد سپس به سوی پروردگارش باز گردانده میشود و (پروردگار) او را عذابی سهمناک خواهد کرد» سوره کهف، آیه ۸۷.</ref> را در پی دارند. بنابراین هرگونه [[تجاوز]] از حدودی که [[خداوند]] برای [[بشر]] و [[روابط]] وی ترسیم کرده و [[تبعیت]] از آنها را لازم و [[واجب]] شمرده است، [[ظلم]] اصطلاحی قلمداد میشود؛ ازاینرو هر [[انسانی]] که در [[رفتار]] و گفتار به جای [[طاعت الهی]]، [[معصیت]] کرده و از [[حدود الهی]] [[تجاوز]] کرده باشد، [[ظالم]] خوانده میشود. {{متن قرآن|مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ}}<ref>«و آنان که از حدود خداوند تجاوز کنند ستمگرند» سوره بقره، آیه ۲۲۹.</ref><ref>[[علی رضا آزادی|آزادی، علی رضا]]، [[ ظلمشناسی با تکیه بر آیات و روایات (کتاب)|ظلمشناسی با تکیه بر آیات و روایات]]</ref>. | برخی از [[دستورها]] و [[حدود الهی]]، اگر از طرف [[انسان]] مراعات نشوند، علاوه بر اینکه [[ظلم]] است، [[گناه]] نیز محسوب میشود و [[عقوبت]] [[اخروی]] و [[مجازات]]<ref>{{متن قرآن|سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِمَا أَشْرَكُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ وَبِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ}} «به زودی در دل کافران بیم خواهیم افکند زیرا برای خداوند چیزی را شریک قرار میدهند که (خداوند) حجّتی بر آن فرو نفرستاده است و سرای آنان دوزخ است و سرای ستمکاران، بد (جایگاهی) است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۱؛ {{متن قرآن|قَالَ أَمَّا مَنْ ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَى رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُكْرًا}} «گفت: امّا آن کس که ستم ورزد عذابش خواهیم کرد سپس به سوی پروردگارش باز گردانده میشود و (پروردگار) او را عذابی سهمناک خواهد کرد» سوره کهف، آیه ۸۷.</ref> را در پی دارند. بنابراین هرگونه [[تجاوز]] از حدودی که [[خداوند]] برای [[بشر]] و [[روابط]] وی ترسیم کرده و [[تبعیت]] از آنها را لازم و [[واجب]] شمرده است، [[ظلم]] اصطلاحی قلمداد میشود؛ ازاینرو هر [[انسانی]] که در [[رفتار]] و گفتار به جای [[طاعت الهی]]، [[معصیت]] کرده و از [[حدود الهی]] [[تجاوز]] کرده باشد، [[ظالم]] خوانده میشود. {{متن قرآن|مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ}}<ref>«و آنان که از حدود خداوند تجاوز کنند ستمگرند» سوره بقره، آیه ۲۲۹.</ref><ref>[[علی رضا آزادی|آزادی، علی رضا]]، [[ ظلمشناسی با تکیه بر آیات و روایات (کتاب)|ظلمشناسی با تکیه بر آیات و روایات]]</ref>. | ||
==ظلم در عدالت سیاسی در قرآن کریم== | |||
[[عدل]] و [[ظلم]] در مقابل هم قرار دارند، به گونهای که این دو هیچگاه با هم در یک جا جمع نمیشوند. ظلم به معنای [[ستم]] و [[بیداد]]<ref>احمد سیاح، فرهنگ جامع، ج۴، ص۵۵.</ref> دارای دو معنی اصلی است؛ [[تاریکی]] و سیاهی و چیزی را در غیر موضوع خود نهادن<ref>محمد قریب، فرهنگ لغات قرآن، ج۱، ص۷۱۳.</ref>. همان طور که شخص در تاریکی چیزی را نمیبیند، کسی که ستم میکند هم گویی در تاریکی فرو رفته، نمیتواند [[حقیقت]] را [[درک]] کند<ref>غیاثالدین محمد رامپوری، غیاث اللغات، ص۵۶۹.</ref>. در مفردات آمده است که نزد اکثر [[اندیشوران]] و اهل لغت، ظلم، قراردادن اشیا در غیر جایگاه اختصاصی خود میباشد، حال به [[کاستی]] باشد یا زیادت<ref>راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۳۷.</ref>. در لسان العرب نیز بر همین معنا تأکید شده است<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱۲، ص۳۷۳.</ref>. “التحقیق فی کلمات القرآن الکریم” نیز این تعریف را با قید “از روی [[تعدی]] و ستم”، کامل کرده است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۱۷۰.</ref>. این مفهوم هنگامی که به عرصه [[سیاسی]] وارد میشود، به معنای [[تجاوز به حقوق]] سیاسی- [[اجتماعی]] دیگران است که دارای ابعاد گوناگونی میباشد. در این گستره، قدرتمند هنگامی که خلاف دستورهای [[خداوند]] و [[پیامبران]] و [[حقوق]] [[شهروندان]] حرکت کند، ظلم کرده است.<ref>[[سید کاظم سیدباقری|سیدباقری، سید کاظم]]، [[عدالت سیاسی در قرآن کریم (کتاب)|عدالت سیاسی در قرآن کریم]]، ص ۵۵.</ref> | |||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == | ||
خط ۴۱: | خط ۴۳: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
#[[پرونده:1100254.jpg|22px]] [[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|'''اخلاق الاهی ج14''']] | #[[پرونده:1100254.jpg|22px]] [[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|'''اخلاق الاهی ج14''']] | ||
# [[پرونده:1100574.jpg|22px]][[علی رضا آزادی|آزادی، علی رضا]]، [[ ظلمشناسی با تکیه بر آیات و روایات (کتاب)|'''ظلمشناسی با تکیه بر آیات و روایات''']] | # [[پرونده:1100574.jpg|22px]][[علی رضا آزادی|آزادی، علی رضا]]، [[ ظلمشناسی با تکیه بر آیات و روایات (کتاب)|'''ظلمشناسی با تکیه بر آیات و روایات''']] | ||
# [[پرونده:100762.jpg|22px]] [[سید کاظم سیدباقری|سیدباقری، سید کاظم]]، [[عدالت سیاسی در قرآن کریم (کتاب)|'''عدالت سیاسی در قرآن کریم''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:ظلم]] | [[رده:ظلم]] |