عصمت در کلام اسلامی به چه معناست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۸
، ۲۴ ژوئن ۲۰۲۱←پاسخ‌های دیگر
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
:::::*«'''[[بینش]] توأم با [[لطف]]''': این [[تفسیر]] مرکب از دو عنصر است؛ یکی بینش و [[بصیرت]] و دیگری [[لطف الهی]]. البته بینش و بصیرت بر اثر تلاش و [[مجاهدت]] نفس حاصل می‌گردد که اگر تقویت شود و به حد اعلا برسد دیگر وقوع [[معصیت]] عادتاً امکان نخواهد داشت و این بصیرت را لطف الهی [[تأیید]] می‌کند و موجب تقویت آن می‌گردد. | :::::*«'''[[بینش]] توأم با [[لطف]]''': این [[تفسیر]] مرکب از دو عنصر است؛ یکی بینش و [[بصیرت]] و دیگری [[لطف الهی]]. البته بینش و بصیرت بر اثر تلاش و [[مجاهدت]] نفس حاصل می‌گردد که اگر تقویت شود و به حد اعلا برسد دیگر وقوع [[معصیت]] عادتاً امکان نخواهد داشت و این بصیرت را لطف الهی [[تأیید]] می‌کند و موجب تقویت آن می‌گردد. | ||
:::::: [[آیت‌الله]] [[معرفت]] در این باره می‌گوید: "[[حقیقت عصمت]]، بینش است که بر اثر مجاهدت نفس به دست می‌آید و توأم با لطف الهی است که از این بینش به [[حکمت]] یاد شده است. کتاب و حکمت، یعنی [[شریعت]] و بینش که اگر به حد کمال (حکمت) برسد وقوع معصیت عادتاً ممکن نیست"<ref>محمدهادی معرفت، تنزیه انبیا از آدم تا خاتم، ص۱۹-۲۰.</ref>. | :::::: [[آیت‌الله]] [[معرفت]] در این باره می‌گوید: "[[حقیقت عصمت]]، بینش است که بر اثر مجاهدت نفس به دست می‌آید و توأم با لطف الهی است که از این بینش به [[حکمت]] یاد شده است. کتاب و حکمت، یعنی [[شریعت]] و بینش که اگر به حد کمال (حکمت) برسد وقوع معصیت عادتاً ممکن نیست"<ref>محمدهادی معرفت، تنزیه انبیا از آدم تا خاتم، ص۱۹-۲۰.</ref>. | ||
تفسیر آقای معرفت دارای نکته‌های مثبتی است؛ از جمله می‌توان به اشاره ایشان درباره زمینه اختیاری [[عصمت]] اشاره کرد که با [[اختیار]] و با تلاش و مجاهدت، این حکمت و بصیرت به دست می‌آید. نکته دیگر این است که این بینش، توأم با لطف الهی است و در نتیجه وقوع معصیت را عادتاً ناممکن می‌کند. | ::::::تفسیر آقای معرفت دارای نکته‌های مثبتی است؛ از جمله می‌توان به اشاره ایشان درباره زمینه اختیاری [[عصمت]] اشاره کرد که با [[اختیار]] و با تلاش و مجاهدت، این حکمت و بصیرت به دست می‌آید. نکته دیگر این است که این بینش، توأم با لطف الهی است و در نتیجه وقوع معصیت را عادتاً ناممکن می‌کند. | ||
::::::'''نقد''': در بیان آیت‌الله معرفت یک اشکال وجود دارد که بیان ایشان پاسخگو نیست و آن اینکه بیان ایشان فقط عصمت از [[گناه]] را در برمی‌گیرد؛ ولی عصمت از [[نسیان]] و [[اشتباه]] را شامل نمی‌شود، مگر اینکه گفته شود در [[مقام]] بیان [[عصمت علمی]] نیست. | ::::::'''نقد''': در بیان آیت‌الله معرفت یک اشکال وجود دارد که بیان ایشان پاسخگو نیست و آن اینکه بیان ایشان فقط عصمت از [[گناه]] را در برمی‌گیرد؛ ولی عصمت از [[نسیان]] و [[اشتباه]] را شامل نمی‌شود، مگر اینکه گفته شود در [[مقام]] بیان [[عصمت علمی]] نیست. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
::::::'''ثالثاً''': این بیان، عصمت را در دایره خاص یک [[زمان]] محدود می‌کند، زیرا عدم [[مخالفت]] با تکالیف الزامی، زمانی معنا دارد که [[تکلیف]] بر معصوم باشد و حال اینکه عصمت، مطلق است و تمام [[عمر]] را شامل است ولو اینکه تکلیف نداشته باشد»<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۴۸.</ref>. | ::::::'''ثالثاً''': این بیان، عصمت را در دایره خاص یک [[زمان]] محدود می‌کند، زیرا عدم [[مخالفت]] با تکالیف الزامی، زمانی معنا دارد که [[تکلیف]] بر معصوم باشد و حال اینکه عصمت، مطلق است و تمام [[عمر]] را شامل است ولو اینکه تکلیف نداشته باشد»<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۴۸.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
==پرسش‌های وابسته== | ==پرسش‌های وابسته== | ||