یکی از باورهای شیعه این است که در عصر ظهور امام مهدی انسان‌هایی دوباره زنده خواهند شد آیا این حقیقت دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::#'''نخستین رجعت‌کننده از [[معصومین]]{{عم}}''' در [[روایات]]، [[امام حسین]]{{ع}} به عنوان نخستین رجعت‌کننده معرفی شده است. <ref> تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۸۲.</ref>. همچنین از [[امام کاظم]]{{ع}} [[روایت]] شده که [[امام حسین]]{{ع}} پیش از [[شهادت]] خود با [[یاران]] خود سخن گفتند و از جمله فرمودند: "هنگامی که [[رسول خدا]]{{صل}} زنده بودند به من فرمودند: فرزندم تو به زودی به سمت [[عراق]] خواهی رفت؛ سرزمینی که [[انبیا]] و [[اوصیاء]] در آنها باهم برخورد کردند این سرزمین "عمورا" نام دارد و در آن محل تو و یارانت به [[شهادت]] خواهید رسید و [[اصحاب]] تو کسانی هستند که درد آهن را نخواهند چشید و آنگاه، این [[آیه]] را [[تلاوت]] فرمود: {{متن قرآن|قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلامًا عَلَى إِبْرَاهِيمَ}}<ref>  سوره انبیاء، آیه: ۶۹.</ref> و فرمود [[جنگ]] بر شما سرد و [[سلامت]] خواهد بود. آنگاه [[امام حسین]]{{ع}} پس از [[نقل]] این [[روایت]] از [[پیامبر اکرم ]]{{صل}} فرمود: "[[بشارت]] باد بر شما، اگر ما کشته شویم همانا به سوی [[پیامبر]] خود باز می‌گردیم و مدتی که [[خدا]] بخواهد در آنجا می‌مانیم و پس از آن، من نخستین نفری هستم که [[زمین]] بر او باز میشود و [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[امام علی|علی]]{{ع}} و من و برادرم [[امام حسن|حسن]]{{ع}} و جمیع آنان که [[خداوند]] بر آنها منّت گذارده، بر مرکب‌هایی از [[نور]]، که [[خداوند]] بر [[ایمان]] فرستاده و پیش از ما مخلوقی بر آنها سوار نشده، نازل می‌شویم و سپس [[نبی اکرم]]{{صل}} [[پرچم]] خود را به حرکت درآورده و آن را به همراه شمشیرش به [[قائم]] آل [[محمّد]] می‌دهد ... سپس [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} [[شمشیر]] [[نبی اکرم]]{{صل}} را به من می‌دهد و مرا به سمت [[مشرق]] و [[مغرب]] رهسپار می‌کند و من با [[دشمنی]] از [[دشمنان]] [[خدا]] برخورد نمی‌کنم مگر آنکه او را به [[هلاکت]] برسانم و با بتی برخورد نمی‌کنم مگر اینکه آنرا [[آتش]] می‌زنم و سپس به [[هند]] می‌روم و آنجا را نیز [[فتح]] می‌کنم"<ref> محمّد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۸۰ و ج ۵۳، ص ۶۱.</ref>. در برخی از [[روایات]] [[نقل]] شده که [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} هنگام [[رحلت]] سر بر زانوی [[امام حسین]]{{ع}} نهاده و [[جان]] می‌دهد و پس از آن [[امام حسین]]{{ع}} به [[کفن]] و [[دفن]] [[بدن]] [[مطهر]] آن [[حضرت]] می‌پردازد و بر ایشان [[نماز]] می‌خواند و طبق [[روایات]] [[امام حسین]]{{ع}} سالها پس از [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} [[خلافت]] و [[حکومت]] خواهد کرد و آنقدر پیر و سالخورده خواهد شد که ابروان [[حضرت]] بر روی چشمان مبارک خواهد افتاد و آنگاه با [[مرگ طبیعی]] از [[دنیا]] خواهند رفت. <ref> محمّد بن یعقوب کلینی، کافی، ج ۸، ص ۲۰۶.</ref>