←پاسخ دیگر: بخش جدید
(صفحه‌ای تازه حاوی «اهل تسنن به صراحت قصه هایی نقل کرده اند از بعض صحابه و تابعین اهل معرفت که ایش...» ایجاد کرد) |
A.salariyeh (بحث | مشارکتها) (←پاسخ دیگر: بخش جدید) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
و نظر نیشابوری صاحب تفسیر و احمد صاحب مسند و نظر طبری در کتاب ریاض اینچنین است. در کتاب ریاض آمده که خلیفه دوم مرگ خودش خبر داد به سبب رؤیایی که دیده بود... | و نظر نیشابوری صاحب تفسیر و احمد صاحب مسند و نظر طبری در کتاب ریاض اینچنین است. در کتاب ریاض آمده که خلیفه دوم مرگ خودش خبر داد به سبب رؤیایی که دیده بود... | ||
== پاسخ دیگر == | |||
در بررسی روایات دیده می‌شود که اخبار فراوانی از اهل سنت و تشیع وجود دارند که همه گواه بر وجود علم غیب هستند؛ مرحوم ملاصدرا در تفسیر خود، حدیثی از پیامبر (ص) نقل می‌کند که پیامبر (ص) فرمود:إنَّ لِلّهِ عباداً لَیسُُوا بأنبیاء یغبطُهُمُِ النُّبوُّةَ. (ملاصدرا، 1366: 7 / 155)برای خداوند بندگانی هستند که آنها پیامبر نیستند اما مقام پیامبری و نبوت به آنها غبطه می‌خورد. | |||
اگر نیم‌نگاهی به نهج‌البلاغه داشته باشیم به روشنی می‌توان دریافت که به اعتقاد امام علی (ع) ارتباط با غیب یک امر مسلم است امیرمؤمنان (ع) می‌فرماید:إِنَّ اللهَ سُبْحانَهُ وَ تَعالَی جَعَلَ الذَّکْرَ جِلاءً للقُلوبِ، تَسْمَعُ بِه بَعْدَ الْوَقْرَةِ وَ تُبْصِرُبِهِ بَعْدَ العِشْوَةِ وَ تَنْقادَ بِهِ بَعْدَ الْمُعانَدَةِ وَ مَا بَرح للهِ عَزَّتْ آلائةُ فی البرهَة بَعْدِ الْبُرهَةِ وَ فی أزمانِ الْفَتَرات. عِبادنا جاَهُِمْ فی فکرهم وَ کَلَّمَهُم فی ذاتِ عُقُولِهِمْ. (شهیدی، 1368: 255) | |||
همانا خدای سبحان و بزرگ یاد خود را روشنی‌بخش دلها قرار داد تا گوش پس از ناشنوایی بشنود، چشم پس از کم نوری، بنگرد و انسان پس از دشمنی، رام گردد. خداوند که نعمت‌های او گرانقدر است در دوران‌های مختلف و در دوران فترت [تا آمدن پیامبری پس از پیامبر دیگر] بندگانی داشته که با آنان در گوش جانشان زمزمه می‌کرد و در درون عقلشان با آنان سخن می‌گفته. | |||
حضرت علی (ع) خود از علم غیب برخوردار بود و آن را برگرفته از پیامبر (ص) می‌دانست؛ به این معنا که خداوند بخشی از علم غیب را در اختیار پیامبر (ص) قرار داد و او هم به علی(ع) تعلیم داد چنین می‌گوید:فَهذا عِلْمُ الْغَیْبِ الَّذی لا یَعْلَمُهُ أَحَدٌ إِلاَّ اللهُ وَ مَاسِوَی ذلِکَ فَعلْمُ عَلَمَهُ اللهُ نَبِیّهُِ فَعَلَّمِِنیه وَ دَعا لی بِأَنْ یَعیهُِ صَدْری وَ تَضْطَمَّ عَلَیْهِ جَوانِحی. (همان: 127) | |||
پس این علم غیب است که جز خدا کسی آن را نداند، و جز این علمی است که خدا آن را به پیامبرش آموخت و او مرا یاد داد و دعا کرد که سینة من آن را فرا گیرد، و دلم آن را در خود بپذیرد.از کلام امیرمؤمنان(ع) استفاده می‌شود که اگر انسان درون خود را با یاد خدا صیقل دهد، به مرحله‌ای می‌رسد که خداوند حقایقی را در درونش و مطالبی را در گوشش زمزمه می‌کند چنین وصفی در شرح حال بسیاری از عارفان و اهل سیر و سلوک به وضوح مشاهده می‌شود و با اندک جست‌وجو در حالات بزرگان اهل ریاضت می‌توان آن را یافت. | |||
مولای متقیان علی (ع) در تفسیر آیات 26 و 27 از سوره جن (عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلی غَیْبِهِ أَحَداً إِِلّا مَنِ ارْتَضی مِنْ رَسُولِ) می‌فرماید: «إنّا ذلک الْمرتضی مِنَ الرَّسُولِ الَّذی أَظْهَرَهُ اللهِ عَزَّوَجَلَِّ عَلی غَیْبِهِ». (علامه مجلسی، بی‌تا: 42/53، طبرسی، 1416: 2/593)در این جمله، حضرت علی (ع) خودش را یکی از مصادیق «من ارتضی من رسول» می‌شمارد و بر همین اساس است که در زیارت جامعه کبیره امامان معصوم (ع) را با این جمله خطاب می‌کنیم.و ارْتَضاکُمْ لِغَیْبِهِ وَ اَخْتَارَکُمْ لِسِّرهِ. (علامه مجلسی، بی‌تا: 99/ 129)خداوند شما را برای غیب خود پسندیده و برای رازش برگزیده است. | |||
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13911215001429 | |||