ابومالک: تفاوت میان نسخه‌ها

صحابه نگاران، از تنی چند با کنیه ابومالک نام برده‌اند که نام و نسب هیچ کدام دانسته نیست، اما برای هر یک حدیثی جداگانه نقل کرده‌اند که بیانگر صحابی بودن آنان است:

#ابومالک؛ در شمار صحابه‌ای است که پس از رحلت پیامبر خدا{{صل}} در مصر سکونت کرد. از او سنان بن سعد روایت کرده است که رسول خدا{{صل}} فرمود: "خردسالان مشرکان، خدمتگزاران اهل بهشت هستند"<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۰۷؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۶۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۲۹۷.</ref>. طبرانی<ref>معجم أوسط، ج۵، ص۲۹۴.</ref> روایت یاد شده را با سندی دیگر از انس بن مالک نقل کرده و ابونعیم<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۰۷.</ref> نیز شهرت آن را از یزید بن سنان از انس بن مالک دانسته است.

#ابومالک مجهول؛ ابن منده وی را ناشناخته و از صحابه‌ای دانسته که به مصر رفته است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۲۹۷.</ref>. عبدالرحمان بن زید عَمّی از پدرش از او روایت کرده که پیامبر خدا{{صل}} فرمود: "کسانی که هشتاد سال سابقه مسلمانی داشته باشند، آتش جهنم بر آنان حرام است و در درجات بالا جایگاه دارند"<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۰۸؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۶۹.</ref>. شبیه این روایت، در منابع شیعی از [[امام صادق]]{{ع}}<ref>کلینی، ج۸، ص۱۰۷؛ صدوق، ص۵۴۸-۵۴۶.</ref> و در منابع اهل سنت<ref>احمد بن حنبل، ج۲، ص۸۹ و ج۳، ص۳۱۸؛ ابویعلی، ج۶، ص۳۵۲؛ ابن حبان، ج۳، ص۱۳۲؛ ابن عدی، ج۵، ص۳۵۴.</ref> از انس بن مالک آمده است.

#مستغفری (مؤلف الشمائل والدلائل و معرفة الصحابه الأوائل) این ابومالک را صحابی دانسته و روایت هشام بن غاز را از وی روایت کرده است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۲۹۸.</ref>. بر پایه این روایت، أبومالک در دمشق بر ربیعه جَرَشی، جد هشام وارد شد. ربیعه مردم دمشق را به استناد روایتی از رسول خدا{{صل}}، به فرورفتگی زمین (خسف)، تبدیل صورت انسان به غیر آن (مسخ) و اتهام به زنا (قذف) تهدید کرد و آنان را برای اطمینان از درستی گفتارش به ابومالک ارجاع داد. ابومالک در تأیید وی گفت: از رسول خدا{{صل}} شنیدم که فرمود: "در میان امت من خسف، مسخ و قذف وجود دارد و سبب آن، روی آوردن مردم به آوازه خوانی زنان و شراب نوشی است<ref>طوسی، ص۳۹۷؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۶۹.</ref>. طبرانی<ref>معجم الکبیر، ج۳، ص۲۷۹.</ref> و ابن حجر<ref>فتح، ج۸، ص۲۲۰؛ و ر.ک: الاصابه، ج۷، ص۲۹۸.</ref> این روایت را از ابومالک اشعری نقل کرده‌اند، که یکی بودن این دو تن را نشان می‌دهد. در هر صورت، روایت یاد شده، بیانگر رواج شراب نوشی و آوازه خوانی زنان در آن روزگار دمشق است.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابومالک»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۹۶.</ref>