اثبات وجود امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'غایب' به 'غایب'
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
جز (جایگزینی متن - 'غایب' به 'غایب')
خط ۲۲: خط ۲۲:
*این [[احادیث]] بیش از دویست و هفتاد مورد هستند که همگی از کتاب‌های معتبر [[شیعه]] و [[سنی]] از قبیل [[صحیح بخاری]]، [[صحیح مسلم]]، [[سنن ترمذی]]، [[سنن ابوداود]]، [[مسند احمد]] و [[مستدرک حاکم]] [[نقل]] شده است<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۰.</ref>.
*این [[احادیث]] بیش از دویست و هفتاد مورد هستند که همگی از کتاب‌های معتبر [[شیعه]] و [[سنی]] از قبیل [[صحیح بخاری]]، [[صحیح مسلم]]، [[سنن ترمذی]]، [[سنن ابوداود]]، [[مسند احمد]] و [[مستدرک حاکم]] [[نقل]] شده است<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۰.</ref>.
*[[حدیث]] دیگر، [[حدیث ثقلین]] است که [[شیعه]] و [[سنی]] [[روایت]] کرده‌اند، در این [[حدیث]] [[پیامبر]] {{صل}} [[عترت]] خویش را قرین [[قرآن]] ساخته و به صراحت فرموده آنها از یکدیگر جدایی ناپذیرند و تا [[قیامت]] با یکدیگرند. این [[حدیث]] افزون بر آنکه بر [[خلافت بلافصل]] [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} و [[امامت]] [[امامان معصوم]] {{ع}} دلالت می‌کند، بر [[وجود امام زمان]] {{ع}} نیز [[گواهی]] می‌دهد؛ زیرا همان سان که هم اکنون [[قرآن]]، زنده و باقی است، قرین او نیز باید زنده باشد.  
*[[حدیث]] دیگر، [[حدیث ثقلین]] است که [[شیعه]] و [[سنی]] [[روایت]] کرده‌اند، در این [[حدیث]] [[پیامبر]] {{صل}} [[عترت]] خویش را قرین [[قرآن]] ساخته و به صراحت فرموده آنها از یکدیگر جدایی ناپذیرند و تا [[قیامت]] با یکدیگرند. این [[حدیث]] افزون بر آنکه بر [[خلافت بلافصل]] [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} و [[امامت]] [[امامان معصوم]] {{ع}} دلالت می‌کند، بر [[وجود امام زمان]] {{ع}} نیز [[گواهی]] می‌دهد؛ زیرا همان سان که هم اکنون [[قرآن]]، زنده و باقی است، قرین او نیز باید زنده باشد.  
*[[حدیث]] دیگری نیز از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] کرده‌اند که فرمود: «هر کس بمیرد و [[امام زمان]] خویش را نشناخته باشد، به [[مرگ جاهلیت]] مرده است»<ref>{{متن حدیث|مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً}}، بحارالانوار، ج۳۲، ص۳۳۱.</ref> از این [[روایت]] استفاده می‌‌شود در هر روزگاری امامی [[معصوم]] وجود دارد هر چند از دیدگان [[غایب]] باشد<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۶۶.</ref>.
*[[حدیث]] دیگری نیز از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] کرده‌اند که فرمود: «هر کس بمیرد و [[امام زمان]] خویش را نشناخته باشد، به [[مرگ جاهلیت]] مرده است»<ref>{{متن حدیث|مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً}}، بحارالانوار، ج۳۲، ص۳۳۱.</ref> از این [[روایت]] استفاده می‌‌شود در هر روزگاری امامی [[معصوم]] وجود دارد هر چند از دیدگان غایب باشد<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۶۶.</ref>.
===[[دلیل علمی]]===
===[[دلیل علمی]]===
*تجربه‌ای که مدت زمان هفتاد سال گروهی از [[مردم]] با آن [[زندگی]] کردند؛ یعنی "[[غیبت صغری]]"، باعث شد [[مردم]] به تدریج با [[غیبت]] آشنا شوند و از طریق [[وکیلان]] و [[یاران]] مورد [[وثوق]] ([[نواب اربعه]]) با [[امام]] ارتباط‍‌ داشتند و امکان نداشت یک [[دروغ]]، هفتاد سال دوام بیاورد و چهار نفر با هماهنگی کامل و یک‌صدا، یک نقش را بازی کنند به گونه‌ای که هیچ‌کس به [[حقیقت]] پی [[نبرد]] در حالی که این افراد هیچ رابطۀ خاصی با هم نداشته‌اند تا گفته شود در این قضیه تبانی کرده بودند. نکتۀ قابل‌توجه اینکه تمام نامه‌هایی که به وسیلۀ یکایک این چهار نفر از [[امام]] {{ع}} به دست [[مردم]] می‌رسید، همه یک خط‍‌ داشت و از نظر روش انشاء یکسان بود؛ بنابراین، در پس پرده، یک [[حقیقت]] ثابت و یک موجود اصیلی وجود داشته و تحلیل [[غیبت]] صغرای [[امام]] {{ع}} می‌تواند به صورت یک [[دلیل علمی]]، واقعیت و ثبوت و [[وجود امام مهدی]] {{ع}} و ولادت و [[زندگی]] و [[غیبت]] او را ثابت کند<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۰؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۶۶.</ref>.
*تجربه‌ای که مدت زمان هفتاد سال گروهی از [[مردم]] با آن [[زندگی]] کردند؛ یعنی "[[غیبت صغری]]"، باعث شد [[مردم]] به تدریج با [[غیبت]] آشنا شوند و از طریق [[وکیلان]] و [[یاران]] مورد [[وثوق]] ([[نواب اربعه]]) با [[امام]] ارتباط‍‌ داشتند و امکان نداشت یک [[دروغ]]، هفتاد سال دوام بیاورد و چهار نفر با هماهنگی کامل و یک‌صدا، یک نقش را بازی کنند به گونه‌ای که هیچ‌کس به [[حقیقت]] پی [[نبرد]] در حالی که این افراد هیچ رابطۀ خاصی با هم نداشته‌اند تا گفته شود در این قضیه تبانی کرده بودند. نکتۀ قابل‌توجه اینکه تمام نامه‌هایی که به وسیلۀ یکایک این چهار نفر از [[امام]] {{ع}} به دست [[مردم]] می‌رسید، همه یک خط‍‌ داشت و از نظر روش انشاء یکسان بود؛ بنابراین، در پس پرده، یک [[حقیقت]] ثابت و یک موجود اصیلی وجود داشته و تحلیل [[غیبت]] صغرای [[امام]] {{ع}} می‌تواند به صورت یک [[دلیل علمی]]، واقعیت و ثبوت و [[وجود امام مهدی]] {{ع}} و ولادت و [[زندگی]] و [[غیبت]] او را ثابت کند<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۰؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۶۶.</ref>.
خط ۸۷۶: خط ۸۷۶:
*[[غار ثور]]
*[[غار ثور]]
*[[غانم]]
*[[غانم]]
*[[غایب]]
*غایب
*[[غایه الطالبین]]
*[[غایه الطالبین]]
*[[غایه القصوی]]
*[[غایه القصوی]]
۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش