جز
جایگزینی متن - 'ولایت سیاسی پیامبر اعظم، سیره سیاسی پیامبر اعظم' به 'مقاله «ولایت سیاسی پیامبر اعظم»، سیره سیاسی پیامبر اعظم'
(تغییرمسیر به معاد حذف شد) برچسب: تغییرمسیر حذف شد |
جز (جایگزینی متن - 'ولایت سیاسی پیامبر اعظم، سیره سیاسی پیامبر اعظم' به 'مقاله «ولایت سیاسی پیامبر اعظم»، سیره سیاسی پیامبر اعظم') |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
[[خداوند]] [[عادل]] است و به هیچ وجه به کمترین ستمی [[راضی]] نمیشود، چنانکه میفرماید: {{متن قرآن|قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ}}<ref>«بگو: پروردگارم به دادگری فرمان داده است» سوره اعراف، آیه ۲۹.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ}}<ref>«به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن فرمان میدهد» سوره نحل، آیه ۹۰.</ref>، {{متن قرآن|تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِلْعَالَمِينَ}}<ref>«اینها آیات خداوند است که آن را به درستی بر تو میخوانیم و خداوند، ستمی برای جهانیان نمیخواهد» سوره آل عمران، آیه ۱۰۸.</ref>. | [[خداوند]] [[عادل]] است و به هیچ وجه به کمترین ستمی [[راضی]] نمیشود، چنانکه میفرماید: {{متن قرآن|قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ}}<ref>«بگو: پروردگارم به دادگری فرمان داده است» سوره اعراف، آیه ۲۹.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ}}<ref>«به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن فرمان میدهد» سوره نحل، آیه ۹۰.</ref>، {{متن قرآن|تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِلْعَالَمِينَ}}<ref>«اینها آیات خداوند است که آن را به درستی بر تو میخوانیم و خداوند، ستمی برای جهانیان نمیخواهد» سوره آل عمران، آیه ۱۰۸.</ref>. | ||
ترجیح [[حکم]] و [[اراده]] یک فرد بر دیگری بدون مرجح [[مشروع]] [[ستم]] است، چنانکه از اصل عدم [[نفوذ]] آشکار است. بنابراین، واگذاری [[مردم]] به خود در امر [[حکومت]] ذاتاً ملازم با ستم است. [[رضایت]] به این ستم از [[ساحت]] ذات [[اقدس]] به دور است. مقتضای [[عدل الهی]] این است که او، خود، به واسطه تقدم و [[اولویت]] ذاتی ارادهاش بر ارادههای [[انسانها]] ارادهای را بر ارادههای دیگر ترجیح دهد و به او [[اذن]] [[ولایت]] دهد.<ref>[[ابوالحسن حسنی|حسنی، ابوالحسن]]، [[ولایت سیاسی پیامبر اعظم (مقاله)| | ترجیح [[حکم]] و [[اراده]] یک فرد بر دیگری بدون مرجح [[مشروع]] [[ستم]] است، چنانکه از اصل عدم [[نفوذ]] آشکار است. بنابراین، واگذاری [[مردم]] به خود در امر [[حکومت]] ذاتاً ملازم با ستم است. [[رضایت]] به این ستم از [[ساحت]] ذات [[اقدس]] به دور است. مقتضای [[عدل الهی]] این است که او، خود، به واسطه تقدم و [[اولویت]] ذاتی ارادهاش بر ارادههای [[انسانها]] ارادهای را بر ارادههای دیگر ترجیح دهد و به او [[اذن]] [[ولایت]] دهد.<ref>[[ابوالحسن حسنی|حسنی، ابوالحسن]]، [[ولایت سیاسی پیامبر اعظم (مقاله)|مقاله «ولایت سیاسی پیامبر اعظم»]]، [[سیره سیاسی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره سیاسی پیامبر اعظم]] ص ۳۱۶.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |