عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی در تاریخ اسلامی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۵۵
، ۲۴ اوت ۲۰۲۱←عبدالرحمان حامل دعوت کوفیان برای امام{{ع}}
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
==عبدالرحمان حامل [[دعوت]] [[کوفیان]] برای امام{{ع}}== | ==عبدالرحمان حامل [[دعوت]] [[کوفیان]] برای امام{{ع}}== | ||
پس از آنکه خبر [[مرگ]] [[معاویة بن ابی سفیان]] در پانزدهم [[رجب]] سال ۶۰ ه.ق انتشار یافت، مردم کوفه با خبر شدند که امام حسین{{ع}} از [[بیعت]] با [[یزید بن معاویه]] [[امتناع]] کرده و راهی مکه شده است. [[شیعیان]] [[وفادار]] به [[خاندان پیامبر]]{{صل}} در [[خانه]] [[سلیمان بن صرد خزاعی]] از بزرگان [[شیعه]] - که بعد از [[شهادت امام حسین]]{{ع}} [[نهضت توابین]] را پایه‌گذاری کرد - [[اجتماع]] کردند و پس از گفت وگو و [[مشورت]] درباره [[رهبری]] و [[امامت | پس از آنکه خبر [[مرگ]] [[معاویة بن ابی سفیان]] در پانزدهم [[رجب]] سال ۶۰ ه.ق انتشار یافت، مردم کوفه با خبر شدند که امام حسین{{ع}} از [[بیعت]] با [[یزید بن معاویه]] [[امتناع]] کرده و راهی مکه شده است. [[شیعیان]] [[وفادار]] به [[خاندان پیامبر]]{{صل}} در [[خانه]] [[سلیمان بن صرد خزاعی]] از بزرگان [[شیعه]] - که بعد از [[شهادت امام حسین]]{{ع}} [[نهضت توابین]] را پایه‌گذاری کرد - [[اجتماع]] کردند و پس از گفت وگو و [[مشورت]] درباره [[رهبری]] و [[امامت حضرت حسین]]، [[تصمیم]] گرفتند برای امام{{ع}} [[نامه]] بنویسند و از ایشان برای آمدن به کوفه و رهبری کوفیان دعوت نمایند. | ||
مردم کوفه نامه‌های خود را در سه نوبت برای امام{{ع}} به مکه فرستادند. نوبت اول، توسط [[عبدالله بن مسمع همدانی]]، و [[عبدالله بن وال]]، و نوبت دوم، دو [[روز]] بعد یک صد و پنجاه نامه که هر کدام با یک یا دو و تا چهار [[امضا]] داشت توسط همین شخصیت، یعنی [[عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی]]، به همراه [[قیس بن مسهر صیداوی]] و [[عمارة بن عبد سلولی]]، و نوبت سوم پس از دو روز دیگر نامه‌های دعوت دیگری توسط [[هانی بن هانی سبیعی]] و [[سعید بن عبدالله حنفی]] ارسال داشتند. این [[نامه‌ها]] در دهم [[ماه مبارک رمضان]] ۶۰ ه.ق در [[مکه]] به دست [[امام]]{{ع}} رسید<ref>ارشاد مفید، ج۲، ص۳۷؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۵۲: نفس المهموم، ص۵۷۹ - ۵۸۰؛ ابصار العین، ص۱۱۹؛ و نیز ر.ک: تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۴۱ و تنقیح المقال، ج۲، ص۱۴۵.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۵۰۱-۵۰۲.</ref> | مردم کوفه نامه‌های خود را در سه نوبت برای امام{{ع}} به مکه فرستادند. نوبت اول، توسط [[عبدالله بن مسمع همدانی]]، و [[عبدالله بن وال]]، و نوبت دوم، دو [[روز]] بعد یک صد و پنجاه نامه که هر کدام با یک یا دو و تا چهار [[امضا]] داشت توسط همین شخصیت، یعنی [[عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی]]، به همراه [[قیس بن مسهر صیداوی]] و [[عمارة بن عبد سلولی]]، و نوبت سوم پس از دو روز دیگر نامه‌های دعوت دیگری توسط [[هانی بن هانی سبیعی]] و [[سعید بن عبدالله حنفی]] ارسال داشتند. این [[نامه‌ها]] در دهم [[ماه مبارک رمضان]] ۶۰ ه.ق در [[مکه]] به دست [[امام]]{{ع}} رسید<ref>ارشاد مفید، ج۲، ص۳۷؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۵۲: نفس المهموم، ص۵۷۹ - ۵۸۰؛ ابصار العین، ص۱۱۹؛ و نیز ر.ک: تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۴۱ و تنقیح المقال، ج۲، ص۱۴۵.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۵۰۱-۵۰۲.</ref> | ||