کاروان اسیران اهل بیت از کربلا تا کوفه: تفاوت میان نسخه‌ها

از [[زید بن موسی]] نقل شده است که: پدرم، از جدّم [[امام صادق]]{{ع}} برایم نقل کرد که فرمود: «امّ کلثوم، دختر [[علی]]{{ع}}، در آن [[روز]]، از پشت [[پوشش]] خود و در حالی که صدای خود را به [[گریه]] بلند کرده بود، به سخنرانی پرداخت و گفت: ای کوفیان! [[بدا]] به حالتان! چرا [[حسین]] را وا نهادید و او را کشتید و دارایی‌هایش را به تاراج بردید و برای خود برداشتید و زنانش را [[اسیر]] کردید و به [[خاک]] سیاه نشاندید؟! [[مرگ]] و [[هلاکت]] بر شما باد! وای بر شما! آیا می‌دانید چه بلای بزرگی بر سرتان آمده است؟ و بار چه گناهی را بر پشت خود نهاده‌اید؟ و چه خون‌هایی را ریختید؟! و کدامین [[حرمت]] را شکستید؟! و [[جامه]] کدامین دخترک را ربودید؟! و چه اموالی را به تاراج بردید؟! [[بهترین]] مردانِ پس از [[پیامبر]]{{صل}} را کشتید و مِهر از دل‌هایتان، رَخت بر کشید. هان که [[حزب خدا]] چیره‌اند و [[حزب شیطان]]، زیانکارند!».... [[مردم]]، صدا به [[گریه]] و ناله و [[زاری]] بلند کردند و [[زنان]]، موهای خود را پریشان نمودند و خاک بر سرشان ریختند و ناخن به چهره کشیدند و گونه‌های خود را خراشیدند و ناله و فریاد کردند. مردان نیز گریستند و ریش خود را کَنْدند و هیچ روزی، مرد و [[زن]] گریانی بیشتر از آن [[روز]] دیده نشد<ref>{{متن حدیث|حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي [الصَّادِقِ{{ع}}]: خَطَبَتْ أُمُّ كُلْثُومٍ بِنْتُ عَلِيٍّ{{ع}} فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ مِنْ وَرَاءِ كِلَّتِهَا رَافِعَةً صَوْتَهَا بِالْبُكَاءِ فَقَالَتْ يَا أَهْلَ الْكُوفَةِ سَوْأَةً لَكُمْ مَا لَكُمْ خَذَلْتُمْ حُسَيْناً وَ قَتَلْتُمُوهُ وَ انْتَهَبْتُمْ أَمْوَالَهُ وَ وَرِثْتُمُوهُ وَ سَبَيْتُمْ نِسَاءَهُ وَ نَكَبْتُمُوهُ فَتَبّاً لَكُمْ وَ سُحْقاً وَيْلَكُمْ أَ تَدْرُونَ أَيُّ دَوَاهٍ دَهَتْكُمْ وَ أَيَّ وِزْرٍ عَلَى ظُهُورِكُمْ حَمَلْتُمْ وَ أَيَّ دِمَاءٍ سَفَكْتُمُوهَا وَ أَيَّ كَرِيمَةٍ أَصَبْتُمُوهَا وَ أَيَّ صَبِيَّةٍ سَلَبْتُمُوهَا وَ أَيَّ أَمْوَالٍ انْتَهَبْتُمُوهَا قَتَلْتُمْ خَيْرَ رِجَالاتٍ بَعْدَ النَّبِيِّ{{صل}} وَ نُزِعَتِ الرَّحْمَةُ مِنْ قُلُوبِكُمْ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْفَائِزُونَ وَ {{متن قرآن|حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ}}... قَالَ الرَّاوِي: فَضَجَّ النَّاسُ بِالْبُكَاءِ وَالنَّحِیبِ وَ النَّوْحِ وَ نَشَرَ النِّسَاءُ شُعُورَهُنَّ وَ وَحَثَینَ التُّرَابَ عَلَى رُءُوسِهِنَّ وَ خَمَشْنَ وُجُوهَهُنَّ وَ لَطَمْنَ خُدُودَهُنَّ وَ دَعَوْنَ بِالْوَيْلِ وَ الثُّبُورِ وَ بَكَى الرِّجَالُ وَ نَتَفُوا لِحَاهُمْ فَلَمْ يُرَ بَاكِيَةٌ وَ بَاكٍ أَكْثَرَ مِنْ ذَلِكَ الْيَوْمِ}} (الملهوف، ص۱۹۸).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۶۶۷.</ref>