←جستارهای وابسته
(←پانویس) |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
'''مسروق بن وائل حضرمی''' از نیرو‌های خبیث [[سپاه عمر سعد]] که در [[کربلا]] حضور داشت. در پیشاپیش نیرو‌های [[کوفه]] بود، به این [[امید]] که سر [[امام حسین]]{{ع}} را به [[دست]] آورد و نزد [[ابن زیاد]]، [[مقام]] یابد. در گفتگویی با [[امام]]، به آن [[حضرت]] [[جسارت]] کرد و [[سید الشهدا]]{{ع}} او را [[نفرین]] کرد و فرمود: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ حُزْهُ إِلَى النَّارِ}}. او [[خشمگین]] شد و خواست که به سوی [[امام]] اسب بتازد. هنگام پرش از نهر، پایش در رکاب ماند و بدنش از اسب آویخته شد. مسروق از این صحنه مرعوب شد و خود را از میدان [[نبرد]] کنار کشید. علّت را که پرسیدند، به این [[معجزه]] اشاره کرد و گفت: {{عربی|رَأَيْتُ مِنْ أَهْلِ هَذَا الْبَيْتِ شَيْئاً لاَ أُقَاتِلُهُمْ أَبَداً}}. از این [[دودمان]] چیزی دیدم که هرگز با آنان نخواهم جنگید. در برخی نقل‌ها آمده است که اسبش او را آن [[قدر]] به سنگ‌ها و درخت‌ها کشید و کوبید تا مرد<ref>عبرات المصطفین، ج۲، ص۲۶.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۵۱.</ref>. | '''مسروق بن وائل حضرمی''' از نیرو‌های خبیث [[سپاه عمر سعد]] که در [[کربلا]] حضور داشت. در پیشاپیش نیرو‌های [[کوفه]] بود، به این [[امید]] که سر [[امام حسین]]{{ع}} را به [[دست]] آورد و نزد [[ابن زیاد]]، [[مقام]] یابد. در گفتگویی با [[امام]]، به آن [[حضرت]] [[جسارت]] کرد و [[سید الشهدا]]{{ع}} او را [[نفرین]] کرد و فرمود: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ حُزْهُ إِلَى النَّارِ}}. او [[خشمگین]] شد و خواست که به سوی [[امام]] اسب بتازد. هنگام پرش از نهر، پایش در رکاب ماند و بدنش از اسب آویخته شد. مسروق از این صحنه مرعوب شد و خود را از میدان [[نبرد]] کنار کشید. علّت را که پرسیدند، به این [[معجزه]] اشاره کرد و گفت: {{عربی|رَأَيْتُ مِنْ أَهْلِ هَذَا الْبَيْتِ شَيْئاً لاَ أُقَاتِلُهُمْ أَبَداً}}. از این [[دودمان]] چیزی دیدم که هرگز با آنان نخواهم جنگید. در برخی نقل‌ها آمده است که اسبش او را آن [[قدر]] به سنگ‌ها و درخت‌ها کشید و کوبید تا مرد<ref>عبرات المصطفین، ج۲، ص۲۶.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۵۱.</ref>. | ||
{{قاتلان امام حسین}} | |||
==منابع== | ==منابع== | ||