←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
عبدالله بن حوزه از [[قبیله]] [[بنی تمیم]] بود. | |||
در [[روز]] [[عاشورا]]، | در [[روز]] [[عاشورا]]، عبدالله بن حوزه برای [[تضعیف]] [[روحیه]] [[یاران]] [[امام حسین]]{{ع}} گستاخانه فریاد زد: «ای [[حسین]]{{ع}}! تو را به [[آتش دوزخ]] [[بشارت]] باد». | ||
[[امام]] فرمود: «نه چنان است من بر پروردگاری [[مهربان]] و شفیعی که فرمانش برند، درآیم». | [[امام]] فرمود: «نه چنان است من بر پروردگاری [[مهربان]] و شفیعی که فرمانش برند، درآیم». | ||
آنگاه [[امام]] نامش را پرسید. به او گفتند: | آنگاه [[امام]] نامش را پرسید. به او گفتند: «عبدالله بن حوزه است». | ||
سپس [[امام]] [[دعا]] فرمودند: «خداوندا، او را در [[آتش]] بینداز». | سپس [[امام]] [[دعا]] فرمودند: «خداوندا، او را در [[آتش]] بینداز». | ||
پس از اینکه [[امام حسین]]{{ع}} | پس از اینکه [[امام حسین]]{{ع}} عبدالله بن حوزه را [[نفرین]] نمود، اسب او [[سرکشی]] کرد و به تاخت درآمد. عبدالله از اسب افتاد در حالی که یک پایش به رکاب بود. اسب می‌تاخت و سر او به هر مانعی برخورد می‌کرد و بالاخره مُرد. | ||
[[مسروق بن وائل حضرمی]] که خود [[شاهد]] [[مرگ]] عبدالله حوزه بود [[سپاه]] [[کوفه]] را ترک کرده و برگشت. بعدها گفت: «از این [[خاندان]] ([[اهل بیت]]{{عم}}) چیزی دیدم که هرگز حاضر به [[جنگ]] با آنان نمی‌شوم»<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص۳۹۸؛ تاریخ طبری، ج ۵، ص۴۳۰-۴۳۱؛ ارشاد ج۲، ص۲۴۰؛ الکامل فی التاریخ، ج ۴، ص۶۶؛ البدایه و النهایه، ج ۸، ص۱۸۱.</ref>.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۲۰۶.</ref> | |||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||