←مقدمه
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
بشر بن سوط علاوه بر کشتن [[عبدالرحمن بن عقیل]]، [[سلاح]] و لباس‌های او را نیز [[غارت]] کرد. [[امام حسین]]{{ع}} در [[روز عاشورا]]، فرزندان عقیل را [[دعا]] و کشندگان آنان را لعن کرد و آل‌عقیل را به مقاومت دعوت نمود و به [[بهشت]] مژده داد: {{متن حدیث|صَبْراً آلَ عَقيل إِنَّ مَوْعِدَكُمُ الْجَنَّةُ، اَللّهُمَّ اقْتُلَ قاتِلَ آلِ عَقيل}}.<ref>مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۶۱.</ref> | بشر بن سوط علاوه بر کشتن [[عبدالرحمن بن عقیل]]، [[سلاح]] و لباس‌های او را نیز [[غارت]] کرد. [[امام حسین]]{{ع}} در [[روز عاشورا]]، فرزندان عقیل را [[دعا]] و کشندگان آنان را لعن کرد و آل‌عقیل را به مقاومت دعوت نمود و به [[بهشت]] مژده داد: {{متن حدیث|صَبْراً آلَ عَقيل إِنَّ مَوْعِدَكُمُ الْجَنَّةُ، اَللّهُمَّ اقْتُلَ قاتِلَ آلِ عَقيل}}.<ref>مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۶۱.</ref> | ||
به نقل [[طبری]]، [[مختار ثقفی]]، [[عبدالله بن کامل]] را سوی بشر بن سوط همدانی و | به نقل [[طبری]]، [[مختار ثقفی]]، [[عبدالله بن کامل]] را سوی بشر بن سوط همدانی و عثمان بن خالد جهنی فرستاد که در [[قتل]] [[امام حسین]]{{ع}} نقش داشته و [[خون]] [[عبدالرحمن بن عقیل]] را ریخته و [[اموال]] او را به تاراج برده بودند. عبدالله بن کامل [[مسجد]] [[بنی دهمان]] را محاصره کرد و گفت: اگر این دو را نیابم، گردن همه شما را می‌زنم. آنان مهلت خواستند و سواران [[قبیله]] را به جستجوی «بشر بن سوط همدانی» و «[[عثمان بن خالد جهنی]]» فرستادند، زمانی که آن دو قصد داشتند به جزیره فرار کنند، آنان را دستگیر کرده و به نزد عبدالله بن کامل آوردند. عبدالله بن کامل از اینکه به [[قاتلین]] [[عبدالرحمن بن عقیل]] دست یافت، [[خداوند]] را [[شکر]] کرد و سپس در محل «بئر الجعد» سر هر دو را از تن جدا و [[بدن]] آنان را در بیابان رها کرد و به نزد مختار رفت. مختار گفت: برگرد و بدن آن دو را در [[آتش]] بسوزان که نباید [[خاک]] شوند.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۹؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹. </ref> | ||
گاهی از بشر بن سوط همدانی با عنوان [[بشر بن شمیط قانصی]] نام برده می‌شود که هر دو یکی هستند<ref>ر.ک: تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۲۴۰.</ref>.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۱۹۰-۱۹۱.</ref> | گاهی از بشر بن سوط همدانی با عنوان [[بشر بن شمیط قانصی]] نام برده می‌شود که هر دو یکی هستند<ref>ر.ک: تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۲۴۰.</ref>.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۱۹۰-۱۹۱.</ref> | ||