جز
جایگزینی متن - 'خاندان حسین' به 'خاندان حسین'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'خاندان حسین' به 'خاندان حسین') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
==حضرت عباس و حادثه [[کربلا]]== | ==حضرت عباس و حادثه [[کربلا]]== | ||
در حادثه [[کربلا]] او و سه [[برادر]] دیگرش حضور داشتند و [[جان]] خود را فدای [[امام حسین]]{{ع}} کردند. [[عباس]]{{ع}} در [[کربلا]] به عنوان [[پرچمدار سپاه سیدالشهدا]]{{ع}} بود. نقش او در حادثه [[عاشورا]] بسیار مهم بود و وجودش مایه خاطر جمعی [[اهل‌بیت]] و موجب [[هراس]] [[دشمنان]] می‌شد. ایشان غیر از تهیّۀ آب، نگهبانی خیمه‌ها و امور مربوط به [[آسایش]] و [[امنیّت]] [[خاندان | در حادثه [[کربلا]] او و سه [[برادر]] دیگرش حضور داشتند و [[جان]] خود را فدای [[امام حسین]]{{ع}} کردند. [[عباس]]{{ع}} در [[کربلا]] به عنوان [[پرچمدار سپاه سیدالشهدا]]{{ع}} بود. نقش او در حادثه [[عاشورا]] بسیار مهم بود و وجودش مایه خاطر جمعی [[اهل‌بیت]] و موجب [[هراس]] [[دشمنان]] می‌شد. ایشان غیر از تهیّۀ آب، نگهبانی خیمه‌ها و امور مربوط به [[آسایش]] و [[امنیّت]] [[خاندان حسین]]{{ع}} را بر عهده داشت و تا زنده بود، [[دودمان امامت]]، [[آسایش]] و [[امنیت]] داشتند<ref>{{عربی|اليوم نامت أعين بك لم تنم * * * و تسهدت أخرى فعز منامها}}.</ref>. | ||
وقتی [[علمدار]] [[کربلا]] از [[امام حسین]]{{ع}} [[اذن]] میدان طلبید، [[حضرت]] از او خواست برای [[کودکان]] [[تشنه]] و خیمه‌های بی‌آب، آب تهیّه کند. [[ابوالفضل]]{{ع}} به [[فرات]] رفت و مشک آب را پر کرد و در بازگشت به خیمه‌ها با [[سپاه]] [[دشمن]] که [[فرات]] را در محاصره داشتند درگیر شد و دست‌هایش [[قطع]] گردید و به [[شهادت]] رسید. البته پیش از آن نیز چندین نوبت هم‌رکاب با [[سیدالشهدا]] به میدان رفته و با [[سپاه]] [[یزید]] جنگیده بود. [[عباس]]، [[مظهر]] [[ایثار]] و [[وفاداری]] و گذشت بود. وقتی وارد [[فرات]] شد، با آنکه [[تشنه]] بود، اما بخاطر [[تشنگی]] برادرش [[حسین]]{{ع}} آب نخورد و خطاب به خویش چنین گفت: {{متن حدیث|يا نفس من بعد الحسين هونى * و بعده لا كنت ان تكونى هذا الحسين وارد المنون * و تشربين بارد المعين تاللّه ما هذا فعال دينى}} و [[سوگند]] یاد کرد که آب ننوشد<ref>بحارالأنوار، ج۴۵، ص۴۱.</ref>. وقتی [[دست]] راستش [[قطع]] شد، این [[رجز]] را می‌خواند: {{متن حدیث| وَ اللَّهِ إِنْ قَطَعْتُمُ يَمِينِي * إِنِّي أُحَامِي أَبَداً عَنْ دِينِي وَ عَنْ إِمَامٍ صَادِقِ الْيَقِينِ * نَجْلِ النَّبِيِّ الطَّاهِرِ الْأَمِينِ}} و چون [[دست]] چپش [[قطع]] شد، چنین گفت: {{متن حدیث| يَا نَفْسُ لَا تَخْشَيْ مِنَ الْكُفَّارِ * وَ أَبْشِرِي بِرَحْمَةِ الْجَبَّارِ مَعَ النَّبِيِّ السَّيِّدِ الْمُخْتَارِ * قَدْ قَطَعُوا بِبَغْيِهِمْ يَسَارِي فَأَصْلِهِمْ يَا رَبِّ حَرَّ النَّارِ}}. | وقتی [[علمدار]] [[کربلا]] از [[امام حسین]]{{ع}} [[اذن]] میدان طلبید، [[حضرت]] از او خواست برای [[کودکان]] [[تشنه]] و خیمه‌های بی‌آب، آب تهیّه کند. [[ابوالفضل]]{{ع}} به [[فرات]] رفت و مشک آب را پر کرد و در بازگشت به خیمه‌ها با [[سپاه]] [[دشمن]] که [[فرات]] را در محاصره داشتند درگیر شد و دست‌هایش [[قطع]] گردید و به [[شهادت]] رسید. البته پیش از آن نیز چندین نوبت هم‌رکاب با [[سیدالشهدا]] به میدان رفته و با [[سپاه]] [[یزید]] جنگیده بود. [[عباس]]، [[مظهر]] [[ایثار]] و [[وفاداری]] و گذشت بود. وقتی وارد [[فرات]] شد، با آنکه [[تشنه]] بود، اما بخاطر [[تشنگی]] برادرش [[حسین]]{{ع}} آب نخورد و خطاب به خویش چنین گفت: {{متن حدیث|يا نفس من بعد الحسين هونى * و بعده لا كنت ان تكونى هذا الحسين وارد المنون * و تشربين بارد المعين تاللّه ما هذا فعال دينى}} و [[سوگند]] یاد کرد که آب ننوشد<ref>بحارالأنوار، ج۴۵، ص۴۱.</ref>. وقتی [[دست]] راستش [[قطع]] شد، این [[رجز]] را می‌خواند: {{متن حدیث| وَ اللَّهِ إِنْ قَطَعْتُمُ يَمِينِي * إِنِّي أُحَامِي أَبَداً عَنْ دِينِي وَ عَنْ إِمَامٍ صَادِقِ الْيَقِينِ * نَجْلِ النَّبِيِّ الطَّاهِرِ الْأَمِينِ}} و چون [[دست]] چپش [[قطع]] شد، چنین گفت: {{متن حدیث| يَا نَفْسُ لَا تَخْشَيْ مِنَ الْكُفَّارِ * وَ أَبْشِرِي بِرَحْمَةِ الْجَبَّارِ مَعَ النَّبِيِّ السَّيِّدِ الْمُخْتَارِ * قَدْ قَطَعُوا بِبَغْيِهِمْ يَسَارِي فَأَصْلِهِمْ يَا رَبِّ حَرَّ النَّارِ}}. | ||