هانی بن ثبیت حضرمی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هانی بن ثبیت حضرمی'''، یکی از [[سربازان]] و نیروهای تحت امر [[عمر بن سعد]] بود که در [[کربلا]] حضور داشت. او از [[جنایتکاران]] [[حادثه کربلا]]ست. او [[قاتل]] دو [[برادر]] [[عباس بن علی]]{{ع}}، [[عبدالله بن علی بن ابی طالب]] و [[جعفر بن علی بن ابی طالب]]، [[عبدالله بن عمیر کلبی]] و [[محمد بن ابی سعید بن عقیل]] بود. او همچنین جزء ده نفری بود که داوطلبانه بر [[بدن]] پر از جراحت [[امام حسین]]{{ع}} اسب تاختند.  

عبدالله بن عمیر کلبی پس از کشتن «[[یسار غلام زیاد بن ابی‌سفیان|یسار]]» [[غلام]] [[زیاد بن ابی سفیان]] و «سالم» غلام [[عبیدالله بن زیاد]] به [[خیمه]] برگشت و پس از سخنانی با همسرش بار دیگر به میدان شتافت و کارزاری سخت نمود و پس از به [[هلاکت]] نمودن چند نفر در اثر [[حمله]] گروهی از [[سپاه]] پسر سعد بر [[خاک]] افتاد و [[شهید]] شد.

قاتل او هانی بن ثبیت حضرمی و [[بکر بن حی تمیمی]] بود.<ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی، ج۳، ص۱۹۴؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۳۶؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری، ج۴، ص۶۸-۶۹؛ نهایة الارب فی فنون الادب، نویری، شهاب الدین احمد، ترجمه دکتر محمود مهدوی دامغانی، تهران: انتشارات امیر کبیر، ۱۳۶۵ شمسی.، ج۷، ص۱۸۷؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعة الحیریه، ۱۳۵۲ قمری، ج۲، ص۲۰۱؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار{{ع}}، علامه مجلسی، ملامحمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ شمسی، ج۴۴، ص۳۲۰، ج۴۵، ص۱۷؛ انصار الحسین{{ع}}، محمد مهدی شمس‌الدین، ترجمه سید ناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، ص۸۴.</ref>

عباس بن علی{{ع}} به برادرانش گفت‌: «اینک وارد [[کارزار]] شوید و مخلصانه در راه [[یاری دین]] [[خدا]] با [[دشمنان]] او [[نبرد]] کنید». [[برادران]] یکی بعد از دیگری به میدان رفتند. ابتدا [[عبدالله بن علی بن ابی طالب]] به میدان شتافت و در حالی‌که [[رجز]] می‌خواند، می‌جنگید. او پس از نبردی سخت و از پای درآوردن تنی چند بالاخره با [[هانی بن ثبیت حضرمی]] به [[مبارزه]] پرداخت و با دو ضربت که در میانشان رد و بدل شد، به دست هانی به [[شهادت]] رسید. هانی سر او را از تن جدا نمود. برخی نوشته‌اند با نیزه [[خولی بن یزید اصبحی]] و به دست مردی از [[بنی تمیم]] و پس از زخم‌های فراوان به شهادت رسید.<ref>ر.ک: الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری.، ج۵، ص۴۷۵؛ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی، ص۲۵۷؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۵، ص۴۴۹؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دو کورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی، ج۳، ص۶۳؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری، ج۴، ص۷۶؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۲، ص۲۸؛ انصار الحسین{{ع}}، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، ص۱۴۵-۱۴۶.</ref>  

پس از او [[جعفر بن علی ابن ابی‌طالب]]، به میدان شتافت و در حالی که رجز می‌خواند، جنگید. او نیز پس از نبردی سخت، با تیر خولی بن یزید اصبحی که به پیشانی یا چشمش اصابت کرد، از پا درآمد و هانی بن ثُبَیت حضرمی سر او را نیز از تن جدا کرد.<ref>ر.ک: الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری.، ج۵، ص۴۷۵؛ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۵۷؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۵، ص۴۴۹؛ ارشاد، ج۲، ص۱۱۳؛ فهرست کتب الشیعه و اصولهم و اسماء المصنفین و اصحاب الاصول (الفهرست)، طوسی، ابو جعفر محمدبن حسن، چاپ عبدالعزیز طباطبایی، قم: ۱۴۲۰ قمری.، ص۷۲؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۶۳؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۷۶؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۲، ص۲۸؛ اعیان الشیعه، امین، سیدمحسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ قمری.، ج۴، ص۱۲۹؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعة الحیریه، ۱۳۵۲ قمری، ج۱، ص۲۱۹؛ نقد الرجال، حسینی تفرشی، میر مصطفی بن حسین، تهران: ۱۳۱۸ شمسی.، ص۷۱؛ اقبال اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مرة فی السنه، سیدبن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام السلامی، ۱۴۱۴ قمری، ج۳، ص۷۸؛ انصار الحسین{{ع}}، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، ص۱۴۶؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، ۱۳۸۱ شمسی.، ج۱، ص۳۸۲؛ انصار الحسین{{ع}}، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، ص۱۴۵-۱۴۶.</ref>  

در [[زیارت ناحیه مقدسه]] نام [[قاتل]] دو [[برادر]]، [[هانی بن ثبیت حضرمی]] ذکر شده و بر او [[لعنت]] فرستاده شده است.

نحوه [[شهادت]] [[محمد بن ابی سعید بن عقیل]] نیز بنا به نقل منابع چنین آمده است: در [[روز عاشورا]] [[امام حسین]]{{ع}} [[ناجوانمردان]] [[سپاه اموی]] را به [[خاک]] [[هلاکت]] می‌افکند. در این هنگام از سراپرده امام‌، [[کودکی]] بیرون آمد که دو گوشواره در گوش داشت و از [[وحشت]] و [[حیرت]] به جانب [[چپ و راست]] می‌نگریست و گوشواره‌هایش می‌لرزید. [[هانی بن ثبیت حضرمی]] بر او [[حمله]] برد و او را [[شهید]] کرد.<ref>تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۶۹؛ مقاتل الطالبیین، ص۹۲؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۷۶؛ البدایه و النهایه، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ میلادی.، ج۸، ص۱۸۶؛</ref>

بنا به نقل دیگر [[لقیط بن ناشر جهنی]] به‌وسیله تیری که به جانبش پرتاب کرد، او را مجروح و هانی بن ثبیت حضرمی با [[شمشیر]] او را شهید کرد.<ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک: تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲– ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲– ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۶۹؛ مقاتل الطالبیین، ص۹۲؛ رجال طوسی، ص۸۰؛ ۱۵۱؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۷۶؛ البدایه و النهایه، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ میلادی.، ج۸، ص۱۸۶؛ ابصار العین فی انصار الحسین{{ع}}، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، سماوی، محمدبن طاهر، تحقیق محمدجعفر طبسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس التوره.، ص۹۱؛ اعیان الشیعه، امین، سیدمحسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ قمری.، ج۳، ص۲۹۳؛ وسیلة الدارین فی انصار الحسین{{ع}}، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، ۱۴۰۲ قمری.، ص۲۳۲؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعة الحیریه، ۱۳۵۲ قمری.، ج۲، ص۶۰؛ انصار الحسین{{ع}}، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، ص۱۵۱</ref> بنا به [[نقلی]] او [[قاتل]] [[عبدالله بن حسن بن علی]] هم بوده است.<ref>الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵قمری.، ج۵، ص۴۷۶؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷میلادی، ج۵، ص۴۶۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۹۲.</ref>

پس از [[شهادت]] [[امام حسین]]{{ع}} در [[کوفه]] می‌زیست. بنا به نقل [[ابو هذیل سکونی]] در [[روزگار]] [[خالد بن عبدالله]] او که پیری فرتوت بود و در انجمن حضرمیان نشسته بود، می‌گفت: من از جمله کسانی بودم که در موقع کشته شدن [[امام حسین‌]]{{ع}} حضور داشتم و جزء گروه ده‌نفره اسب‌سوارانی بودم که بر پیکر او اسب تازاندم.<ref>تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۵، ص۴۴۹؛ البدایه و النهایه، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: ۱۳۳۲ میلادی، ج۸، ص۱۸۶.</ref> اگر چنین چیزی [[صحت]] داشته باشد، پس او به دست [[مختار ثقفی]] کشته نشده است، در حالی‌که مختار هر ده نفر را به [[مجازات]] رساند.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۲۶۷-۲۶۹.</ref>