بنی جمح: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[عثمان بن مظعون]]''': او چهاردهمین [[مرد]] [[مسلمان]] و از [[مهاجران]] [[حبشه]] و [[مدینه]] و نیز از بدریان و نخستین [[صحابی]] مدفون در [[بقیع]] بود. [[پیامبر]] پس از [[غسل]] و [[کفن]] کردن وی، پیشانی‌اش را بوسید و او را [[سلف صالح]] خود خواند.<ref>الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۵۳؛ الاصابه، ج۴، ص۳۸۱.</ref>

#'''[[قدامة بن مظعون]]''': وی نیز به حبشه و مدینه [[هجرت]] کرد و در [[نبرد]] [[بدر]] و غزوه‌های دیگر جنگید. او که نخستین [[امیر]] [[بحرین]] از سوی [[عمر بن خطاب]] و شوهر [[خواهر]] وی، [[صفیه]]، بود، به سبب شرب خمر از منصبش برکنار شد و نخستین [[بدری]] بود که حد شراب بر او جاری گشت.<ref>الاستیعاب، ج۳، ص۱۲۷۷؛ الاصابه، ج۵، ص۳۲۴.</ref>

#'''[[صفوان بن امیه]]''': وی از [[اشراف قریش]] در [[روزگار]] [[جاهلیت]] و مسؤول تیرهای ازلام و از تصمیم‌گیران اصلی در مسائل مهم [[مکه]] و در شمار مطعمین (تأمین کنندگان آذوقه جنگجویان [[قریش]]) بود که پس از [[فتح مکه]] مسلمان شد و در [[نبرد حنین]] تجهیزات نظامی به رسم عاریه در [[اختیار]] [[مسلمانان]] قرار داد.<ref>الاستیعاب، ج۲، ص۷۲۱؛ الاصابه، ج۳، ص۳۵۰.</ref>[[منزل]] وی در مکه را [[نافع]] بن عبدالحارث، امیر مکه از سوی [[خلیفه دوم]]، خرید و به [[زندان]] تبدیل کرد.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج۳، ص۲۵۴.</ref>

#'''[[عبدالله بن صفوان]]''': وی مشهور به [[رئیس]] مکه بود و هنگام استقبال از [[معاویه]] در [[سفر]] [[حج]] او ۲۰۰۰ گوسفند پیشکش کرد و پس از [[همراهی]] با [[ابن‌زبیر]] با وی کشته شد و سرش را با سرهایی دیگر در دروازه مدینه آویختند.<ref>نسب قریش، ص۳۸۹-۳۹۰؛ انساب الاشراف، ج۱۰، ص۲۴۸-۲۴۹؛ المحبر، ص۱۴۰.</ref>