بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
{{متن حدیث|أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ}}<ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۹.</ref>. | {{متن حدیث|أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ}}<ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۹.</ref>. | ||
در مسیر راه [[کربلا]] نیز در ضمن ایراد خطبه‌ای با اشاره به شرایط پیش آمده و این که [[دنیا]] دگرگون شده و معروف رخت بربسته و به [[حق]] عمل نمی‌شود و از [[باطل]] دوری جسته نمی‌شود [[شوق]] خود را با لقای [[خدا]] و [[مرگ]] شرافتمندانه ابراز می‌کند و [[زندگی]] در کنار [[ستمگران]] را مایه نکبت می‌شمارد و چنین شرایطی را [[زمینه‌ساز قیام]] خود معرفی می‌کند<ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۸۱.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری | در مسیر راه [[کربلا]] نیز در ضمن ایراد خطبه‌ای با اشاره به شرایط پیش آمده و این که [[دنیا]] دگرگون شده و معروف رخت بربسته و به [[حق]] عمل نمی‌شود و از [[باطل]] دوری جسته نمی‌شود [[شوق]] خود را با لقای [[خدا]] و [[مرگ]] شرافتمندانه ابراز می‌کند و [[زندگی]] در کنار [[ستمگران]] را مایه نکبت می‌شمارد و چنین شرایطی را [[زمینه‌ساز قیام]] خود معرفی می‌کند<ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۸۱.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۸۶.</ref> | ||
==[[اصلاح]]== | ==[[اصلاح]]== | ||
جامعه‌ای که دچار [[انحطاط]] شده و از ملاک‌های ارزشی فاصله بگیرد، دچار [[فساد]] است. خصوصاً جامعه‌ای که در رأس [[قدرت]] افرادی باشند که خود از [[جامع‌ترین]] مظاهر فساد از هر حیث باشند، چنین جامعه‌ای نیاز به اصلاح دارد و بر آگاهان و دلسوزان [[جامعه]] خصوصاً [[ائمه دین]] واجب و فرض است که ساکت ننشینند و به این امر مهم قیام کنند. [[حرکت امام حسین]]{{ع}} از نوع همین حرکت [[اصلاح‌گرانه]] بود و خود در سخن معروف خویش به آن اشاره می‌کند، آنجا که می‌فرماید: | جامعه‌ای که دچار [[انحطاط]] شده و از ملاک‌های ارزشی فاصله بگیرد، دچار [[فساد]] است. خصوصاً جامعه‌ای که در رأس [[قدرت]] افرادی باشند که خود از [[جامع‌ترین]] مظاهر فساد از هر حیث باشند، چنین جامعه‌ای نیاز به اصلاح دارد و بر آگاهان و دلسوزان [[جامعه]] خصوصاً [[ائمه دین]] واجب و فرض است که ساکت ننشینند و به این امر مهم قیام کنند. [[حرکت امام حسین]]{{ع}} از نوع همین حرکت [[اصلاح‌گرانه]] بود و خود در سخن معروف خویش به آن اشاره می‌کند، آنجا که می‌فرماید: | ||
{{متن حدیث|إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِي أُمَّةِ جَدِّي}}<ref>العوالم، ص۱۷۹.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری | {{متن حدیث|إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِي أُمَّةِ جَدِّي}}<ref>العوالم، ص۱۷۹.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۸۷.</ref> | ||
==[[جهاد]]== | ==[[جهاد]]== | ||
در [[عصر امام حسین]]{{ع}} [[مردم]] گرفتار [[حکومت ظالم]] و فاسدی شده بودند که برای [[مقدسات]] [[دینی]] و [[اسلام]] و [[مسلمانان]] حرمتی قائل نبود و اسلام در چنین شرایطی در معرض نابودی بود. امام حسین{{ع}} قیام بر چنین [[حکومتی]] را واجب می‌دید و با [[امتناع از بیعت با یزید]] به [[مکه]] رفت و از آنجا به [[کوفه]] عزیمت کرد تا [[شیعیان]] را در جهاد بر [[ضد]] [[ستم]] [[رهبری]] کند. | در [[عصر امام حسین]]{{ع}} [[مردم]] گرفتار [[حکومت ظالم]] و فاسدی شده بودند که برای [[مقدسات]] [[دینی]] و [[اسلام]] و [[مسلمانان]] حرمتی قائل نبود و اسلام در چنین شرایطی در معرض نابودی بود. امام حسین{{ع}} قیام بر چنین [[حکومتی]] را واجب می‌دید و با [[امتناع از بیعت با یزید]] به [[مکه]] رفت و از آنجا به [[کوفه]] عزیمت کرد تا [[شیعیان]] را در جهاد بر [[ضد]] [[ستم]] [[رهبری]] کند. | ||
خود [[حضرت]] در دیداری که با «[[فرزدق]]» در مسیر کوفه داشت، ضمن برشمردن فسادهای [[حکومت]] «[[امویان]]» و تعطیل [[حدود الهی]] و رواج می‌خواری و [[غارت]] [[اموال]] [[مردم]] فرمود: | خود [[حضرت]] در دیداری که با «[[فرزدق]]» در مسیر کوفه داشت، ضمن برشمردن فسادهای [[حکومت]] «[[امویان]]» و تعطیل [[حدود الهی]] و رواج می‌خواری و [[غارت]] [[اموال]] [[مردم]] فرمود: | ||
«من سزاوارترین کسی هستم که به [[یاری دین خدا]] برخیزم و [[شریعت]] [[مطهر]] او را [[عزیز]] بدارم و در راه او [[جهاد]] کنم تا [[کلام الهی]] [[برترین]] شود»<ref>کلمات الامام الحسین{{ع}}، ص۳۳۶.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری | «من سزاوارترین کسی هستم که به [[یاری دین خدا]] برخیزم و [[شریعت]] [[مطهر]] او را [[عزیز]] بدارم و در راه او [[جهاد]] کنم تا [[کلام الهی]] [[برترین]] شود»<ref>کلمات الامام الحسین{{ع}}، ص۳۳۶.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۸۷.</ref> | ||
==[[عدالت‌خواهی]]== | ==[[عدالت‌خواهی]]== | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
این [[هدف]] در سخن [[یاران امام]]{{ع}} نیز دیده می‌شود، [[مسلم بن عقیل]] پس از [[دستگیری]] خطاب به [[ابن زیاد]] فرمود: | این [[هدف]] در سخن [[یاران امام]]{{ع}} نیز دیده می‌شود، [[مسلم بن عقیل]] پس از [[دستگیری]] خطاب به [[ابن زیاد]] فرمود: | ||
«ما آمده‌ایم تا به [[عدالت]] [[فرمان]] دهیم و به [[حکم]] [[قرآن]] فرا بخوانیم».<ref>[[سید مجتبی غیوری | «ما آمده‌ایم تا به [[عدالت]] [[فرمان]] دهیم و به [[حکم]] [[قرآن]] فرا بخوانیم».<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۸۸.</ref> | ||
==عزت‌خواهی== | ==عزت‌خواهی== | ||
امام حسین{{ع}} مرگ در راه [[مبارزه با ستم]] و [[عدوان]] را [[سعادت]] می‌داند و [[زندگی]] در کنار [[ستمگران]] را مایه [[ننگ]] و [[ذلت]] می‌شمرد: {{متن حدیث|لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا سَعَادَةً وَ الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً}}<ref>مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۲۴.</ref>. | امام حسین{{ع}} مرگ در راه [[مبارزه با ستم]] و [[عدوان]] را [[سعادت]] می‌داند و [[زندگی]] در کنار [[ستمگران]] را مایه [[ننگ]] و [[ذلت]] می‌شمرد: {{متن حدیث|لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا سَعَادَةً وَ الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً}}<ref>مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۲۴.</ref>. | ||
در جایی دیگر این‌گونه [[زندگی حقیقی]] را [[تفسیر]] می‌کند: «مرگ در راه [[عزت]] جز [[حیات]] جاوید نیست»<ref>مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۲۴.</ref>. | در جایی دیگر این‌گونه [[زندگی حقیقی]] را [[تفسیر]] می‌کند: «مرگ در راه [[عزت]] جز [[حیات]] جاوید نیست»<ref>مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۲۴.</ref>. | ||
آنان که در زندگی در راه اهداف خویش [[مبارزه]] می‌کنند و سلطه [[بیداد]] را نمی‌پذیرند، [[ملت]] زنده‌اند اگر چه در این راه همه کشته شوند و به همین دلیل، [[شهید]] همواره زنده است و با همین [[فلسفه]] [[شهدای کربلا]] حیات [[جاودانه]] یافتند.<ref>[[سید مجتبی غیوری | آنان که در زندگی در راه اهداف خویش [[مبارزه]] می‌کنند و سلطه [[بیداد]] را نمی‌پذیرند، [[ملت]] زنده‌اند اگر چه در این راه همه کشته شوند و به همین دلیل، [[شهید]] همواره زنده است و با همین [[فلسفه]] [[شهدای کربلا]] حیات [[جاودانه]] یافتند.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۸۹.</ref> | ||
==[[هجرت]]== | ==[[هجرت]]== | ||
[[قرآن کریم]] از [[مهاجران]] به [[عظمت]] یاد می‌کنند. در [[تاریخ اسلام]] نیز [[مهاجران به حبشه]] و یثرب موقعیت و [[احترام]] داشتند و هجرت یک [[ارزش]] مکتبی به حساب می‌آمد و روی همین حساب مبدأ [[تاریخ]] قرار گرفت. | [[قرآن کریم]] از [[مهاجران]] به [[عظمت]] یاد می‌کنند. در [[تاریخ اسلام]] نیز [[مهاجران به حبشه]] و یثرب موقعیت و [[احترام]] داشتند و هجرت یک [[ارزش]] مکتبی به حساب می‌آمد و روی همین حساب مبدأ [[تاریخ]] قرار گرفت. | ||
در [[نهضت عاشورا]] نیز [[امام حسین]]{{ع}} برای مقابله با [[حکومت جور]]، برای [[امر به معروف و نهی از منکر]] و در راه [[احیای دین]] دست به [[هجرت]] زد و [[مدینه]] را به قصد [[مکه]] و مکه را به سمت [[عراق]] پشت سر نهاد، [[حضرت]] هنگام خروج از مدینه [[آیه]] {{متن قرآن|فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref>«آنگاه (موسی) از آن (شهر) هراسان در حالی که (هر سو را) پاس می‌داشت، بیرون رفت، گفت: پروردگارا! مرا از گروه ستمکاران رهایی بخش» سوره قصص، آیه ۲۱.</ref> را [[تلاوت]] کرد که به هجرت [[حضرت موسی]]{{ع}} از [[ظلم و ستم]] [[فرعون]] مربوط می‌شود<ref>الارشاد، ج۲، ص۳۵.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری | در [[نهضت عاشورا]] نیز [[امام حسین]]{{ع}} برای مقابله با [[حکومت جور]]، برای [[امر به معروف و نهی از منکر]] و در راه [[احیای دین]] دست به [[هجرت]] زد و [[مدینه]] را به قصد [[مکه]] و مکه را به سمت [[عراق]] پشت سر نهاد، [[حضرت]] هنگام خروج از مدینه [[آیه]] {{متن قرآن|فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref>«آنگاه (موسی) از آن (شهر) هراسان در حالی که (هر سو را) پاس می‌داشت، بیرون رفت، گفت: پروردگارا! مرا از گروه ستمکاران رهایی بخش» سوره قصص، آیه ۲۱.</ref> را [[تلاوت]] کرد که به هجرت [[حضرت موسی]]{{ع}} از [[ظلم و ستم]] [[فرعون]] مربوط می‌شود<ref>الارشاد، ج۲، ص۳۵.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۹۰.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100818.jpg|22px]] [[سید مجتبی غیوری | # [[پرونده:1100818.jpg|22px]] [[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، '''[[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|'''فرهنگ عاشورایی ج۷]]''' | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||