←مؤیدان قیام
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
یزید سه سال و نه ماه [[حکومت]] کرد. در سال اول [[فرزند رسول الله]]{{صل}} را به [[شهادت]] رساند و [[خاندان]] او را به [[اسارت]] گرفت. [[سال]] دوم [[کشتار]] [[مدینه]] را به راه انداخت و [[خونریزی]] و هتک و [[غارت]] را برای [[سربازان]] خود [[مباح]] نمود و در سال سوم [[کعبه]] را با منجنیق [[هدف]] قرار داد و پرده‌های کعبه را به [[آتش]] کشید<ref>ابی المظفر یوسف شمس الدین، سبط ابن الجوزی، تذکرة خواص الأمة، ص۱۶۲ به بعد.</ref>. | یزید سه سال و نه ماه [[حکومت]] کرد. در سال اول [[فرزند رسول الله]]{{صل}} را به [[شهادت]] رساند و [[خاندان]] او را به [[اسارت]] گرفت. [[سال]] دوم [[کشتار]] [[مدینه]] را به راه انداخت و [[خونریزی]] و هتک و [[غارت]] را برای [[سربازان]] خود [[مباح]] نمود و در سال سوم [[کعبه]] را با منجنیق [[هدف]] قرار داد و پرده‌های کعبه را به [[آتش]] کشید<ref>ابی المظفر یوسف شمس الدین، سبط ابن الجوزی، تذکرة خواص الأمة، ص۱۶۲ به بعد.</ref>. | ||
اعمال [[قبیح]] یزید در قرون بعدی موجب [[حیرت]] بزرگان و [[دانشمندان]] گردیده است، | اعمال [[قبیح]] یزید در قرون بعدی موجب [[حیرت]] بزرگان و [[دانشمندان]] گردیده است، [[أبوالعلاء معری]] [[قتل حسین]]{{ع}} و بر خلافت نشستن یزید را از زشت‌کرداری [[روزگار]] و [[مردم]] می‌شمارد<ref>المعری، لزوم ما لا یلزم، شرح و تقدیم: وحید کبابة، حسن حمد، ص۳۱۰. </ref> | ||
از همین روست که بزرگانی از [[اهل سنت]] مانند: [[ابن الجوزی]]، القاضی [[ابویعلی]] و [[جلال الدین سیوطی]] به [[کفر]] او [[حکم]] نموده و او را [[لعن]] کرده‌اند<ref>عبدالرزاق، المقرم، [[مقتل الحسین]]، ص۳۴۸. | از همین روست که بزرگانی از [[اهل سنت]] مانند: [[ابن الجوزی]]، القاضی [[ابویعلی]] و [[جلال الدین سیوطی]] به [[کفر]] او [[حکم]] نموده و او را [[لعن]] کرده‌اند<ref>عبدالرزاق، المقرم، [[مقتل الحسین]]، ص۳۴۸. | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
ابویعلی: «[[محمد بن ابی یعلی]]» ملقب به عمادالدین (۵۶۰ه- ۱۱۶۵۰ م) قاسمی و [[فقیه]] [[حنبلی]] است که در [[بغداد]] به [[دنیا]] آمد و [[فقه]] را نزد [[پدر]] و عمویش فراگرفت. وی از [[جوانی]] به [[تدریس]] پرداخت و در فقه، به ویژه خلاف و [[مناظره]] تبحر یافت. پس از آن‌که «[[ابن نبل]]» در میان مدرسه‌ای برای [[حنبلیان]] بنا نمود، [[سرپرستی]] آن را به [[قاضی ابویعلی]] سپرد. | ابویعلی: «[[محمد بن ابی یعلی]]» ملقب به عمادالدین (۵۶۰ه- ۱۱۶۵۰ م) قاسمی و [[فقیه]] [[حنبلی]] است که در [[بغداد]] به [[دنیا]] آمد و [[فقه]] را نزد [[پدر]] و عمویش فراگرفت. وی از [[جوانی]] به [[تدریس]] پرداخت و در فقه، به ویژه خلاف و [[مناظره]] تبحر یافت. پس از آن‌که «[[ابن نبل]]» در میان مدرسه‌ای برای [[حنبلیان]] بنا نمود، [[سرپرستی]] آن را به [[قاضی ابویعلی]] سپرد. | ||
[[ابن الجوزی]]: «[[ابوالفرج عبدالرحمن بن ابوالحسن علی بن محمد جعفر جوزی بغدادی]]، «معروف به» ابن الجوزی (د. ۵۹۷ق) از [[مورخان]] مشهور سده [[ششم هجری]] است [[نسب]] وی به [[ابوبکر]] و [[قبیله]] [[تیم]] می‌رسد. او در [[بغداد]] به [[دنیا]] آمد و در همان جا زیست و با نه [[خلیفه عباسی]] (المسترشد تا الناصر) هم دوره بود. (به دلیل عدم استقرار [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] و [[فکری]] این دوره و تعویض سریع [[خلفا]] در این عصر). ابن الجوزی نه تنها در [[تاریخ]] که در دیگر شاخه‌های [[علوم]] نظیر [[تفسیر]] و [[حدیث]] نیز دست داشت. از تألیفات مهم وی می‌توان به «المنتظم فی تاریخ الملوک والأمم» اشاره کرد. | [[ابن الجوزی]]: «[[ابوالفرج عبدالرحمن بن ابوالحسن علی بن محمد جعفر جوزی بغدادی]]، «معروف به» [[ابن الجوزی]] (د. ۵۹۷ق) از [[مورخان]] مشهور سده [[ششم هجری]] است [[نسب]] وی به [[ابوبکر]] و [[قبیله]] [[تیم]] می‌رسد. او در [[بغداد]] به [[دنیا]] آمد و در همان جا زیست و با نه [[خلیفه عباسی]] (المسترشد تا الناصر) هم دوره بود. (به دلیل عدم استقرار [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] و [[فکری]] این دوره و تعویض سریع [[خلفا]] در این عصر). ابن الجوزی نه تنها در [[تاریخ]] که در دیگر شاخه‌های [[علوم]] نظیر [[تفسیر]] و [[حدیث]] نیز دست داشت. از تألیفات مهم وی می‌توان به «المنتظم فی تاریخ الملوک والأمم» اشاره کرد. | ||
[[سیوطی]]: «[[عبدالرحمان]] | [[سیوطی]]: «[[عبدالرحمان ابوبکر]]» ملقب به «[[جلال الدین سیوطی]]» از [[دانشمندان]] [[شافعی مذهب]] سده نهم ه (۸۴۹ ق - ۹۱۱ق). در قاهره متولد شد و همانجا نشو و نما کرد. در هشت سالگی [[قرآن]] را [[حفظ]] کرد و به تحصیل علوم عصر خویش پرداخت. چنان‌که در [[علم تفسیر]] و هیئت و [[فقه]] و نحو و معانی بیان و حدیث تبحری خاص یافت. وی در هر رشته‌اش از این علوم صاحب تألیف است. پس از [[مسافرت]] به [[شام]] و [[حجاز]] و [[یمن]] و [[هند]] و [[مغرب]]، در [[چهل سالگی]] [[گوشه‌نشینی]] [[اختیار]] کرد و در ۶۳سالگی در زادگاه خود دیده از [[جهان]] فروبست از کتب اوست «تاریخ الخلفا» در تاریخ و «الإتقان» در [[علوم قرآن]].</ref>. | ||
[[جاحظ]] [[معتقد]] است: [[منکرات]] بسیاری که [[یزید]] مرتکب شده، دلالت بر بسیاری از [[رذایل]] در وجود او می‌کند و بالاخره موجب خروج او از [[ایمان]] می‌گردد. او [[فاسق]] [[ملعون]] است و هر که از [[دشنام]] این ملعون باز دارد خود ملعون است<ref>الجاحظ، رسائل، الرسالة الحادیة عشرة فی بنی‌امیة، ج۲، ص۱۳ و ۱۴.</ref>. | [[جاحظ]] [[معتقد]] است: [[منکرات]] بسیاری که [[یزید]] مرتکب شده، دلالت بر بسیاری از [[رذایل]] در وجود او می‌کند و بالاخره موجب خروج او از [[ایمان]] می‌گردد. او [[فاسق]] [[ملعون]] است و هر که از [[دشنام]] این ملعون باز دارد خود ملعون است<ref>الجاحظ، رسائل، الرسالة الحادیة عشرة فی بنی‌امیة، ج۲، ص۱۳ و ۱۴.</ref>. | ||
[[علامه]] [[آلوسی]] در تفسیر [[روح المعانی]] می‌گوید<ref>الآلوسی، تفسیر روح المعانی، ج۲۶، ص۶۷ ذیل آیه: {{متن قرآن|فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ}}.</ref>: | [[علامه]] [[آلوسی]] در تفسیر [[روح المعانی]] می‌گوید<ref>الآلوسی، تفسیر روح المعانی، ج۲۶، ص۶۷ ذیل آیه: {{متن قرآن|فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ}}.</ref>: | ||