←ویژگی های علم معصوم
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
#[[علم امام]] همیشگی و مستمر است: [[دانش]] [[ائمه]]، پایدار و همیشگی است. این [[دانش]] پیوسته با سرچشمه غیبی خود در ارتباط بوده، مدام [[قوت]] پذیرفته و افزایش می‌یابد. [[امام باقر]]{{ع}} می‌‌فرمایند: {{متن حدیث|لَوْ لَا أَنَّا نَزْدَادُ لَأَنْفَدْنَا}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۲۵۴.</ref> افزایش [[دانش]] و [[معرفت]] [[امامان]] لازمۀ اتصال وجودی آنان به [[جهان غیب]] و ربوبیّت است<ref>ر.ک: عسکری، حدیثه، وبگاه حوزه علمیه حضرت رقیه.</ref>. | #[[علم امام]] همیشگی و مستمر است: [[دانش]] [[ائمه]]، پایدار و همیشگی است. این [[دانش]] پیوسته با سرچشمه غیبی خود در ارتباط بوده، مدام [[قوت]] پذیرفته و افزایش می‌یابد. [[امام باقر]]{{ع}} می‌‌فرمایند: {{متن حدیث|لَوْ لَا أَنَّا نَزْدَادُ لَأَنْفَدْنَا}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۲۵۴.</ref> افزایش [[دانش]] و [[معرفت]] [[امامان]] لازمۀ اتصال وجودی آنان به [[جهان غیب]] و ربوبیّت است<ref>ر.ک: عسکری، حدیثه، وبگاه حوزه علمیه حضرت رقیه.</ref>. | ||
#به هر اندازهای که باشد باز هم به لحاظ کمی و کیفی محدود به حدود خاصی است<ref>ر.ک: حسینی، سید جعفر، آشنایی با نهج البلاغه امام علی، ص ۵۸.</ref>. | #به هر اندازهای که باشد باز هم به لحاظ کمی و کیفی محدود به حدود خاصی است<ref>ر.ک: حسینی، سید جعفر، آشنایی با نهج البلاغه امام علی، ص ۵۸.</ref>. | ||
#نشأت گرفته از [[فیض]] الهی و مطابق واقع و [[حقیقت]] است. [[امام رضا]]{{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|إِنَّ الْأَنْبِیَاءَ وَ الْأَئِمَّةَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ یُوَفِّقُهُمُ اللَّهُ، وَ یُؤْتِیهِمْ مِنْ مَخْزُونِ عِلْمِهِ وَ حِکَمِهِ مَا لَایُؤْتِیهِ غَیْرَهُمْ؛ فَیَکُونُ عِلْمُهُمْ فَوْقَ عِلْمِ أَهْلِ الزَّمَانِ، فِی قَوْلِهِ تَعَالَی: أَفَمَنْ یَهْدِی إِلَی الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلَّا أَنْ یُهْدی فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ | #نشأت گرفته از [[فیض]] الهی و مطابق واقع و [[حقیقت]] است. [[امام رضا]]{{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|إِنَّ الْأَنْبِیَاءَ وَ الْأَئِمَّةَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ یُوَفِّقُهُمُ اللَّهُ، وَ یُؤْتِیهِمْ مِنْ مَخْزُونِ عِلْمِهِ وَ حِکَمِهِ مَا لَایُؤْتِیهِ غَیْرَهُمْ؛ فَیَکُونُ عِلْمُهُمْ فَوْقَ عِلْمِ أَهْلِ الزَّمَانِ، فِی قَوْلِهِ تَعَالَی: أَفَمَنْ یَهْدِی إِلَی الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلَّا أَنْ یُهْدی فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ وَ قَوْلِهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالی: «وَ مَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْراً کَثِیراً وَ قَوْلِهِ فِی طَالُوتَ: إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاهُ عَلَیْکُمْ وَ زادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ وَ اللَّهُ یُؤْتِی مُلْکَهُ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ}}<ref>حسن بن سلیمان الحلی، مختصر بصائر الدرجات، ص ۶۳.</ref>. [[امام]] [[زین العابدین]]{{ع}} فرمودند: "چرا [[مردم]] [[فضیلت]] ما را [[انکار]] می‌‌کنند؟ به [[خدا]] قسم ما از درخت نبوتیم، خانه [[رحمت]] و [[جایگاه]] رسالتیم و محل آمد و رفت فرشتگانیم و کانون [[علم]]"<ref>{{متن حدیث|الْإِمَامِ زَیْنِ الْعَابِدِین{{ع}}: «مَا یَنْقِمُ النَّاسُ مِنَّا فَنَحْنُ وَ اللَّهِ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ بَیْتُ الرَّحْمَةِ وَ مَوْضِعُ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِکَةِ وَ مَعْدِنُ الْعِلْم}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۱۲۲، ح ۱.</ref>.<ref>ر.ک: حسینی، سید جعفر، آشنایی با نهج البلاغه امام علی، ص ۵۸؛ میرترابی حسینی، زهرةالسادات، علم لدنی در قرآن و حدیث، ص ۱۱۰ ـ ۱۱۲.</ref> | ||
و ویژگی‌های دیگری مانند اینکه [[علم]] ایشان قابل ازدیاد است، [[علم امام]] حادث و بعد از معلوماتش بوده و عین ذاتش نیست<ref>ر.ک: رنجبر، جواد، کنکاشی در کیفیت و سرچشمه‌های علم اهل بیت؛ عسکری، حدیثه، وبگاه حوزه علمیه حضرت رقیه.</ref>. | و ویژگی‌های دیگری مانند اینکه [[علم]] ایشان قابل ازدیاد است، [[علم امام]] حادث و بعد از معلوماتش بوده و عین ذاتش نیست<ref>ر.ک: رنجبر، جواد، کنکاشی در کیفیت و سرچشمه‌های علم اهل بیت؛ عسکری، حدیثه، وبگاه حوزه علمیه حضرت رقیه.</ref>. | ||