ویژگی علم معصوم در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#[[علم معصوم]] چون از راه [[غیب]] و [[روح القدس]] و... حاصل می‌‌شود نه [[حس]] و [[تعقل]]، لذا از خطاهای راه‌های حسی و [[عقلی]] و... نیز مصون است.

#معدن [[علم]] و سرچشمه آن: در [[روایات]] مختلفی [[اهل بیت]]{{ع}} به عنوان معدن [[علم]] معرفی شده‌اند مانند: {{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: إِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ أَهْلُ‏ بَیْتِ‏ الرَّحْمَةِ وَ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعُ‏ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ‏ الْمَلَائِکَةِ وَ مَعْدِنُ الْعِلْمِ}}<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص ۵۶.</ref> و [[روایات]] دیگری نیز با این مضمون وجود دارد که بر اساس آنها اولاً [[علم]] نزد [[اهل بیت]]{{ع}} است و آنان معدن [[دانش]] هستند و ثانیاً، تنها علمی که نزد آنان است [[علم صحیح]] و غیرقابل خدشه است، علمی که امکان [[خطا]] و اشتباه در آن راه ندارد، علمی که کنه [[حقیقت]] را نشان می‌دهد؛ چرا که صاحبان این [[علم]] آن را از منبع [[فیض]] الهی گرفته‌اند<ref>ر.ک: [[داوود افقی|افقی، داوود]]، [[بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات (پایان‌نامه)|بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات]]، ص ۲۸ ـ ۳۲.</ref>.

#[[اهل بیت]]{{ع}} [[علم]] را از یکدیگر به [[ارث]] می‌برند و علومشان زائل نمی‌شود: [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|إِنَ‏ الْعِلْمَ‏ الَّذِی‏ هَبَطَ مَعَ‏ آدَمَ‏ لَمْ‏ یُرْفَعْ‏ وَ إِنَ‏ الْعِلْمَ‏ یُتَوَارَثُ وَ مَا یَمُوتُ مِنَّا عَالِمٌ حَتَّی یُخْلِفَهُ مِنْ أَهْلِهِ مَنْ یَعْلَمُ عِلْمَهُ أَوْ مَا شَاءَ اللَّهُ}}<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص ۱۱۴، ح ۱.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} نیز فرمودند: {{متن حدیث|إِنَّ عَلِیّاً{{ع}} عَالِمُ‏ هَذِهِ‏ الْأُمَّةِ وَ الْعِلْمُ‏ یُتَوَارَثُ‏ وَ لَا یَهْلِکُ‏ أَحَدٌ مِنَّا إِلَّا تَرَکَ مِنْ أَهْلِهِ مَنْ یَعْلَمُ مِثْلَ عِلْمِهِ أَوْ مَا شَاءَ اللَّهُ}}<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص ۱۱۸، ح ۴.</ref>.<ref>ر.ک: [[داوود افقی|افقی، داوود]]، [[بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات (پایان‌نامه)|بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات]]، ص ۲۸ ـ ۳۲.</ref>

#[[علم امام]] همیشگی و مستمر است: [[دانش]] [[ائمه]]، پایدار و همیشگی است. این [[دانش]] پیوسته با سرچشمه غیبی خود در ارتباط بوده، مدام [[قوت]] پذیرفته و افزایش می‌یابد. [[امام باقر]]{{ع}} می‌‌فرمایند: {{متن حدیث|لَوْ لَا أَنَّا نَزْدَادُ لَأَنْفَدْنَا}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۲۵۴.</ref> افزایش [[دانش]] و [[معرفت]] [[امامان]] لازمۀ اتصال وجودی آنان به [[جهان غیب]] و ربوبیّت است.