امنیت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

واژه «[[امنیت]]» در لغت به معنای سکونت، [[آرامش]]، نبود [[ترس]] و فقدان [[وحشت]] و [[اضطراب]] است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.</ref>.

[[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه سجادیه]] از این واژه در موارد مختلفی استفاده کرده است. ایشان امنیت را یک موهبت الهی دانسته و این‌گونه عرضه می‌دارد: {{متن حدیث|وَ امْنُنْ عَلَيَ‏ بِالصِّحَّةِ وَ الْأَمْنِ}}؛ «ای [[خداوند]]، بر من [[احسان]] نمای به اعطای تندرستی و امنیت» <ref>نیایش بیست‌و‌سوم.</ref>. سیدالساجدین {{ع}} امنیت را نه تنها لازمه [[زندگی]] شیرین [[دنیا]] دانسته، بلکه راحتی [[آخرت]] را نیز در گرو امنیت از [[عذاب الهی]] می‌داند<ref>نیایش‌های بیستم و چهل‌و‌هشتم.</ref>.

 

مهم‌ترین [[تهدید]] در دنیا، تهدید [[دشمنان]] است که حضرت در نجوای خود بیان می‌دارد: «خدایا! بدل بفرمای... تلخی [[بیم]] از [[ستمکاران]] را به شیرینی [[ایمنی]] از [[تجاوز]] ایشان»<ref>نیایش بیستم.</ref>. و نیز می‌گوید: «بارخدایا، آرامش از دلشان ([[مشرکان]]) و نیرومندی از تنشان دور کن»<ref>نیایش بیست‌و‌هفتم.</ref>.

با این حال در [[راز و نیاز]] خود امنیت [[اخروی]] و [[روز قیامت]] را از [[خالق]] خواستار است و عرضه می‌دارد: «پروردگارا! از تو خواهم که مرا از [[عذاب]] خود در [[امان]] داری»<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref> و به جایگاه [[امن]] و آرامش که [[پرهیزگاران]] راست روانه گردانی<ref>نیایش چهارم.</ref>. «بارخدایا! در [[روز رستاخیز]] ـ [[روز]] وحشت بزرگ ـ بر پیکر ما [[جامه]] ایمنی بپوش»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref> «و از [[خشم]] خود [[نامه]] امانم ده»<ref>نیایش‌های شانزدهم و سی‌و‌دوم.</ref> «و ایمنی روز رستاخیز نصیب من فرمای» <ref>نیایش بیستم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، بیروت، دارالکتب العلمیه، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، چاپ سوم، ۱۴۳۰ ه‍.ق؛ الصحیفة السجادیة، امام سجاد {{ع}}، (۱۴۱۸ق)، قم، الهادی، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران، چاپ دوم:۱۳۷۵.</ref>.<ref>[[سید مهدی بهشتی|بهشتی، سید مهدی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «امنیت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۵.</ref>

== منابع ==

== پانویس ==

[[رده:امنیت]]