←مقدمه
(صفحهای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
اسود راعی، [[غلام]] و چوپان [[عامر]] [[یهودی]]<ref>ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۷۸.</ref> به نقل [[ابن اسحاق]]، هنگامی که [[رسول خدا]]{{صل}} قلعههای [[خیبر]] را محاصره کرد، اسلم راعی با گوسفندان عامر یهودی [[خدمت]] او رسید و از رسول خدا{{صل}} خواست [[اسلام]] را بر او عرضه کند. [[حضرت]] که در [[مقام]] عرضه کردن اسلام، احدی را کوچک نمیشمرد، اسلام را به وی عرضه داشت و او [[مسلمان]] شد<ref>ابن هشام، ج۳، ص۳۵۸.</ref>. | |||
اسود راعی پس از [[قبول اسلام]]، از گوسفندانی که در دستش [[امانت]] بود پرسید. حضرت فرمود: آنها را روانه قلعه صاحبشان کن. سپس به دستور رسول خدا{{صل}} مشتی ریگ برداشت و بر گوسفندان پاشید و گفت: به [[خدا]] قسم، هرگز با شما همراه نخواهم شد. گوسفندان، مانند اینکه کسی همراه آنان باشد، به قلعه صاحب خود روانه شدند<ref>ابن هشام، ج۳، ص۳۵۸؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۱۳.</ref>. سپس اسود در [[جنگ]] با [[یهود]]، به همان قلعه که صاحب گوسفندان نیز در آن بود رفت و در حین جنگ، با اصابت سنگی، به [[شهادت]] رسید<ref>ذهبی، ج۱، ص۱۵؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۱۶ و ۳۶۹.</ref>. بدین ترتیب، بدون اینکه حتی یک رکعت [[نماز]] خوانده باشد [[رستگار]] شد و رسول خدا{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|اِنَّ مَعَهُ زَوْجَتَهُ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ }}<ref>ابن حجر، ج۱، ص۲۱۶.</ref>؛ | اسود راعی پس از [[قبول اسلام]]، از گوسفندانی که در دستش [[امانت]] بود پرسید. حضرت فرمود: آنها را روانه قلعه صاحبشان کن. سپس به دستور رسول خدا{{صل}} مشتی ریگ برداشت و بر گوسفندان پاشید و گفت: به [[خدا]] قسم، هرگز با شما همراه نخواهم شد. گوسفندان، مانند اینکه کسی همراه آنان باشد، به قلعه صاحب خود روانه شدند<ref>ابن هشام، ج۳، ص۳۵۸؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۱۳.</ref>. سپس اسود در [[جنگ]] با [[یهود]]، به همان قلعه که صاحب گوسفندان نیز در آن بود رفت و در حین جنگ، با اصابت سنگی، به [[شهادت]] رسید<ref>ذهبی، ج۱، ص۱۵؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۱۶ و ۳۶۹.</ref>. بدین ترتیب، بدون اینکه حتی یک رکعت [[نماز]] خوانده باشد [[رستگار]] شد و رسول خدا{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|اِنَّ مَعَهُ زَوْجَتَهُ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ }}<ref>ابن حجر، ج۱، ص۲۱۶.</ref>؛ |