←غیبت در سیره نبوی
(←منابع) |
|||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
پیامبر اکرم{{صل}} برای برپا ماندن [[اخوّت]] [[دینی]] [[مسلمانان]] را سخت از غیبت بر [[حذر]] می‌داشت، چنان که می‌فرمود: {{متن حدیث|وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً وَ كُونُوا عِبَادَ اللَّهِ إِخْوَاناً}}<ref>«از یکدیگر غیبت مکنید، و بندگان خدا با هم برادر باشید» احیاء العلوم، ج۳، ص۱۳۶؛ شرح ابن أبی الحدید، ج۹، ص۶۰.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۶۱۹.</ref> | پیامبر اکرم{{صل}} برای برپا ماندن [[اخوّت]] [[دینی]] [[مسلمانان]] را سخت از غیبت بر [[حذر]] می‌داشت، چنان که می‌فرمود: {{متن حدیث|وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً وَ كُونُوا عِبَادَ اللَّهِ إِخْوَاناً}}<ref>«از یکدیگر غیبت مکنید، و بندگان خدا با هم برادر باشید» احیاء العلوم، ج۳، ص۱۳۶؛ شرح ابن أبی الحدید، ج۹، ص۶۰.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۶۱۹.</ref> | ||
==غیبت== | |||
آبروی هر [[انسانی]]، بزرگ‌ترین [[سرمایه]] او در [[زندگی]] است و [[غیبت]]، از گناهانی است که به طور مستقیم، [[شخصیت]] [[انسان‌ها]] را خدشه دار می‌سازد و فرد را در نظر دیگران بی‌ارزش می‌کند. گاه غیبت با تعبیرهای آشکار و گاه کنایی انجام می‌گیرد که هر دو [[ناپسند]] است. باید دانست همان گونه که غیبت کردن از [[گناهان بزرگ]] است، گوش دادن به غیبت و [[تأیید]] آن نیز از گناهان بزرگ معرفی شده است. | |||
[[وظیفه]] [[مسلمان]] آن است که تا می‌تواند، در نبود [[برادر]] دینی‌اش از او [[دفاع]] کند و غیبت کنندگان را از [[بدگویی]] بازدارد و به وقت [[ضرورت]]، مجلس غیبت را ترک کند که این عمل نزد [[خداوند]] [[پاداش]] فراوانی دارد. [[رسول خدا]]{{صل}} در این زمینه فرموده است: | |||
{{متن حدیث|مَنْ تَطَوَّلَ عَلَى أَخِيهِ فِي غِيبَةٍ سَمِعَهَا فِيهِ فِي مَجْلِسٍ فَرَدَّهَا عَنْهُ رَدَّ اللَّهُ عَنْهُ أَلْفَ بَابٍ مِنَ السُّوءِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ}} <ref>شیخ صدوق، امالی، ص۳۵۰.</ref>. | |||
هر کس در [[مجلسی]] بشنود که از برادرش غیبت می‌شود و آن را از او دفع کند، خداوند، هزار در [[بدی]] را در [[دنیا]] و [[آخرت]] بر روی او می‌بندد. | |||
اگر با داشتن [[توانایی]] بر [[یاری]] او، از غیبت شونده دفاع نکند، خداوند، او را در دنیا و آخرت [[کیفر]] خواهد کرد. غیبت مانند آتشی است که [[اعمال آدمی]] را نابود می‌کند و [[اعتماد]] افراد را به یکدیگر از میان می‌برد. علاوه بر این پی آمدها، غیبت سبب می‌شود، خداوند، عبادت‌های فرد را نپذیرد. [[پیامبر اعظم]]{{صل}}فرمود: | |||
{{متن حدیث|مَنِ اغْتَابَ مُسْلِماً أَوْ مُسْلِمَةً لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ تَعَالَى صَلَاتَهُ وَ لَا صِيَامَهُ أَرْبَعِينَ يَوْماً إِلَّا أَنْ يَغْفِرَ لَهُ صَاحِبُهُ}}<ref>میزان الحکمه، ج۳، ص۲۳۲۸.</ref>؛ | |||
هر کس فرد [[مسلمانی]] را (چه مرد و چه [[زن]]) غیبت کند، خداوند [[نماز]] و [[روزه]] چهل شبانه [[روز]] او را قبول نمی‌کند مگر اینکه غیبت شونده برای او [[آمرزش]] بخواهد.<ref>[[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۶۶.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | |||
==منابع== | ==منابع== | ||