←امامت عظمی در اندیشه سیاسی ابن تیمیه
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==امامت عظمی در [[اندیشه سیاسی]] [[ابن تیمیه]]== | ==امامت عظمی در [[اندیشه سیاسی]] [[ابن تیمیه]]== | ||
در دیدگاه ابن تیمیه، امامت عظمی و یا خلافت نبوی در صورتی قابل تحقق است که حاکم و زمامدار دارای چهار شرط اصلی بوده، قرشی و عادل باشد و امت پس از شور لازم با وی بیعت کرده باشد و بدون این شرایط، امامت عظمی منعقد نمی‌شود. ابن تیمیه با وجود تصریح به شرایط چهارگانه در [[مشروعیت امامت]] عظمی به دو نکته تصریح می‌کند که براساس آن، [[ارزش]] عملی [[نظریه]] امامت عظمی خود به خود منتفی می‌شود: | در دیدگاه ابن تیمیه، امامت عظمی و یا خلافت نبوی در صورتی قابل تحقق است که حاکم و زمامدار دارای چهار شرط اصلی بوده، قرشی و عادل باشد و امت پس از شور لازم با وی بیعت کرده باشد و بدون این شرایط، امامت عظمی منعقد نمی‌شود. ابن تیمیه با وجود تصریح به شرایط چهارگانه در [[مشروعیت امامت]] عظمی به دو نکته تصریح می‌کند که براساس آن، [[ارزش]] عملی [[نظریه]] امامت عظمی خود به خود منتفی می‌شود: | ||
#امامت عظمی اختصاص به دوران خلافت خلفای راشدین دارد و با پایان گرفتن خلافت [[امام علی بن ابیطالب]]{{ع}} عصر خلافت نبوی{{صل}} خاتمه یافته و خلافت‌های [[اموی]] و [[عباسی]] بعد از آن، جزیی از عصر [[ملوکیت]] و در واقع تبدیل خلافت نبوی به [[سلطنت]] [[دنیایی]] محسوب می‌شود؛ | |||
#هرگاه امام اعظم از جاده [[عدل]] و [[حق]] خارج شود و به [[ظلم]] و [[فساد]] [[آلوده]] شود، امامت او [[باطل]] نمی‌شود و [[مشروعیت]] خویش را هرچند در بعد [[اعمال]] [[حاکمیت]] از دست می‌دهد، اما مشروعیت [[اطاعت]] از وی از میان نمی‌رود.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۲۹۳.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||