بشیر بن معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

[[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۴۶.</ref>، به نقل از [[حاکم]]، در الإکلیل و [[عبدالملک بن ابی عثمان خرگوشی]]، در [[شرف المصطفی (کتاب)|شرف المصطفی]] و [[بیهقی]] در الدلائل از طریق [[یونس بن بکیر]] از [[سلمة بن عبد یسوع]] وی را در شمار [[صحابه]] آورده است. براساس آنچه ابوسعد از [[سعید بن عمرو]] از پدرش از جدش - که [[نصرانی]] بود و [[مسلمان]] شد - نقل کرده است، [[رسول خدا]]{{صل}} برای اهل نجران [[نامه]] نوشت و گروهی از آنان [[خدمت]] آن [[حضرت]] آمدند و بازگشتند. هنگامی که اسقف نامه آن حضرت را می‌خواند مرکبش لغزید و برادر اسقف، به نام بشیر بن معاویه، ابوعلقمه، از رسول خدا{{صل}} به [[بدی]] یاد کرد. در این حال اسقف او را برحذر داشت و گفت: تو از [[پیامبری]] مرسل یاد کردی؛ بشیر گفت: به [[خدا]] [[سوگند]] چاره‌ای نیست و او را رها نمی‌کنم تا آنکه به او ملحق شوم. از این رو وی صورت مرکب خود را به سوی [[مدینه]] گرداند و با خواندن شعری خود را همراه رسول خدا{{صل}} قلمداد کرد و همواره با آن حضرت همراه بود تا آنکه به [[شهادت]] رسید<ref>نیز، ر.ک: شامی، ج۱۳، ص۷۰.</ref>. ابن حجر<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۴۶.</ref>، سپس افزوده است که این داستان را درباره بشیر بن معاویه خلاصه کرده‌ام در حالی که حدود سه ورقه بوده است و به زودی در بخش [[کنیه‌ها]] نیز از آن یاد خواهیم کرد. اما ابن حجر در بخش کنیه‌ها از این مدخل یادی نکرده است بلکه در مدخل دیگری با عنوان «کرز» یا [[کوز بن علقمه بکری نجرانی]] مشابه این خبر را آورده است.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بشیر بن معاویه»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۵۲.</ref>