جز
جایگزینی متن - 'شکوه' به 'شکوه'
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}})) |
جز (جایگزینی متن - 'شکوه' به 'شکوه') |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
*نکته پایانی این است که این دعای [[شریف]] مراحل زیر را در رسیدن به خواسته در بر دارد: | *نکته پایانی این است که این دعای [[شریف]] مراحل زیر را در رسیدن به خواسته در بر دارد: | ||
#بیان مشکل:خدایا گرفتاری بزرگ شد، و پوشیده آشکار گشت، (یعنی مشکل آنقدر بزرگ است که قابل پوشاندن نیست) و پرده کنار رفت و [[امید]] قطع شد و [[زمین]] تنگ شد، و خیرات [[آسمان]] دریغ گشت. | #بیان مشکل:خدایا گرفتاری بزرگ شد، و پوشیده آشکار گشت، (یعنی مشکل آنقدر بزرگ است که قابل پوشاندن نیست) و پرده کنار رفت و [[امید]] قطع شد و [[زمین]] تنگ شد، و خیرات [[آسمان]] دریغ گشت. | ||
#اقتضای ادبِ [[بندگی]] این است که | #اقتضای ادبِ [[بندگی]] این است که شکوه و مشکل خود را به درگاه [[الهی]] عرضه کنیم. [[خداوند متعال]] به [[حضرت]] [[عزیز]] [[وحی]] نمود: "ای عزیر! هنگامی که در [[گناه]] واقع شدی، پس به کوچکی آن نگاه نکن، بلکه به کسی که [[گناه]] و [[معصیت]] او را انجام میدهی، نگاه کن و هنگامی که رزقی به تو داده شد به کمی آن نگاه نکن، بلکه به کسی که آن را به تو هدیه نموده است ([[خداوند]])، نگاه کن و هنگامی که مشکل و مصیبتی بر تو وارد شد، به [[بندگان]] من شکوه و گلایه نکن، همان گونه که من هنگام بالا آمدن [[بدیها]] و [[رسوایی]] هایت نزد فرشتگانم از تو شکوه نمینمایم"<ref>قطب الدین راوندی، الدعوات، ص۱۶۹.</ref>. در این [[دعا]] هم میگوییم: کسی که از او [[کمک]] گرفته میشود، فقط تویی و شکوه فقط به سوی توست و در [[سختی]] و آسانی فقط تکیه گاه تو هستی<ref>[[محمود اباذری|اباذری، محمود]]، [[ادعیه و زیارات مهدوی (کتاب)|ادعیه و زیارات مهدوی]]، ص ۴۸.</ref>. | ||
#سپس آبرومندان درگاهش، یعنی [[محمد]]{{صل}} و آلش را که [[پیروی]] از آنان بر ما لازم و [[واجب]] است و [[خداوند]] [[معرفت]] به [[منزلت]] و [[جایگاه]] رفیع آنها را نصیب ما نموده، واسطه قرار میدهیم و [[فرج]] و [[گشایش]] را با قسم به [[حق]] آنان از [[خداوند]] درخواست میکنیم و این نیز از [[آداب]] دعاست<ref>کلینی، کافی، ج۲، ص۴۹۱.</ref>. | #سپس آبرومندان درگاهش، یعنی [[محمد]]{{صل}} و آلش را که [[پیروی]] از آنان بر ما لازم و [[واجب]] است و [[خداوند]] [[معرفت]] به [[منزلت]] و [[جایگاه]] رفیع آنها را نصیب ما نموده، واسطه قرار میدهیم و [[فرج]] و [[گشایش]] را با قسم به [[حق]] آنان از [[خداوند]] درخواست میکنیم و این نیز از [[آداب]] دعاست<ref>کلینی، کافی، ج۲، ص۴۹۱.</ref>. | ||
#در مرحله سوم دو شخصیت [[عظیم]] الشأن که مقربترین مخلوق به [[خداوند]] هستند و همه فیوضات به [[اذن الهی]] به آنان میانجامد<ref>نک توبه: ۵۹ و ۷۴ و آل عمران: ۶۱.</ref>. و در [[دنیا]] و [[آخرت]] همه مخلوقات محتاج [[عنایت]] و [[تفضل]] آنها هستند<ref>بخاری، الصحیح، ج۳، ص۲۲۵، کتاب التفسیر، باب ۱۱ از بخش سوره اسراء.</ref> را مورد خطاب قرار میدهیم و از آنان [[نصرت]] و [[کفایت]] مشکل را خواستار میشویم. سرّ اینکه ابتدا به سوی [[خداوند]] توجه نمودیم، [[اقرار]] و اعتراف و توجه به [[توحید]] در همه ابعاد آن است و [[دلیل]] اینکه در مرحله بعد [[حضرت محمد]]{{صل}} و [[حضرت علی]]{{ع}} را مورد خطاب قرار میدهیم، این است که [[خدای حکیم]] [[نصرت]] و [[فیض]] خود را از راه آنها [[افاضه]] مینماید. | #در مرحله سوم دو شخصیت [[عظیم]] الشأن که مقربترین مخلوق به [[خداوند]] هستند و همه فیوضات به [[اذن الهی]] به آنان میانجامد<ref>نک توبه: ۵۹ و ۷۴ و آل عمران: ۶۱.</ref>. و در [[دنیا]] و [[آخرت]] همه مخلوقات محتاج [[عنایت]] و [[تفضل]] آنها هستند<ref>بخاری، الصحیح، ج۳، ص۲۲۵، کتاب التفسیر، باب ۱۱ از بخش سوره اسراء.</ref> را مورد خطاب قرار میدهیم و از آنان [[نصرت]] و [[کفایت]] مشکل را خواستار میشویم. سرّ اینکه ابتدا به سوی [[خداوند]] توجه نمودیم، [[اقرار]] و اعتراف و توجه به [[توحید]] در همه ابعاد آن است و [[دلیل]] اینکه در مرحله بعد [[حضرت محمد]]{{صل}} و [[حضرت علی]]{{ع}} را مورد خطاب قرار میدهیم، این است که [[خدای حکیم]] [[نصرت]] و [[فیض]] خود را از راه آنها [[افاضه]] مینماید. |