طارف بن عدی بن حاتم: تفاوت میان نسخه‌ها

==ماجرای مواجهه پدر طارف و معاویه==

پس از [[شهادت امیرالمؤمنین]]{{ع}} و استقرار [[حکومت معاویه]] در ملاقاتی با [[عدی بن حاتم]] از او پرسید: طارف و [[طرفه بن عدی بن حاتم|طرفه]] و طریف فرزندانت کجایند؟<ref>آنچه از کتب تاریخ و سیره استفاده می‌شود درباره فرزندان عدی اختلاف نظر است، اما در مجموع به نظر می‌رسد او دارای پنج و به قولی شش فرزند پسر بوده است: یکی به نام محمد که در جنگ جمل در رکاب امیرمؤمنان{{ع}} به شهادت رسید (اسدالغابه، ج۳، ص۳۹۴) و فرزند دیگرش به نام طریف در جنگ جمل در رکاب حضرت علی{{ع}} نیز به شهادت رسید (الجمل، ص۳۶۷) و یک فرزند او به نام زید است که طبق نقل ابن ابی الحدید تا آخرین روزهای جنگ صفین با حضرت علی{{ع}} بود، اما در آخر جنگ جنازۀ دایی خود را در میان کشته‌های شامیان دید و قاتل او را در بین اصحاب امام پیدا کرد او را کشت و خودش به معاویه ملحق شد (اعیان الشیعه، ج۸ ص۱۴۳) و دو فرزند دیگرش (طارف و طرفه) در صفین در رکاب حضرت علی{{ع}} به شهادت رسیدند (محاسن و مساوی بیهقی، ص۴۶). البته قولی است که طرفه به خوارج پیوست و در میان آنان کشته شد (تاریخ طبری، ج۵، ص۷۵ و ۸۸) که این قول خلاف نظر محاسن و مساوی است. و نیز قولی است از کتاب محاسن که طریف در صفین به شهادت رسید ولی از کتاب الجمل شیخ مفید نقل کردیم که طریف در جمل به شهادت رسید، و این قول با قول محاسن و مساوی سازگار نیست، ولی در مجموع سه فرزند و یا بیشتر از اولاد عدی در رکاب حضرت علی{{ع}} به شهادت رسیده‌اند. و ششمین فرزند عدی بنا به قولی طرماح بود که قصد داشت در رکاب امام حسین{{ع}} به کربلا برود اما وقتی حرکت کرد که کار از کار گذشته بود و امام{{ع}} و یارانش به شهادت رسیده بودند. شرح بیشتر در پاورقی ترجمه طرماح در همین اثر خواهد آمد.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۷۷۵.</ref> با اینکه [[معاویه]] می‌دانست آنان در رکاب [[حضرت علی]]{{ع}} به [[شهادت]] رسیده‌اند، اما خواست خاطرۀ تلخ فقدان فرزندان او را برایش تداعی کند تا شاید او را به ابراز [[ندامت]] از همسویی و همراهی‌اش با [[علی]]{{ع}} وادار نماید!

معاویه گفت: [[علی]] در [[حق]] تو [[انصاف]] نکرد؛ زیرا او فرزندان تو را به میدان [[نبرد]] فرستاد و کشته شدند، اما پسران خود را پشت جبهه نگاه داشت و سالم ماندند.

[[عدی بن حاتم|عدی]] که مردی خردمند و دانا بود و از دامی که معاویه گسترده بود به خوبی آگاهی داشت. فوراً در پاسخ او گفت: بلکه بر عکس، این منم که در حق آن حضرت به انصاف عمل نکردم چرا که او کشته شد و من هنوز زنده مانده‌ام. معاویه که هرگز انتظار نداشت این چنین پاسخی را از [[عدی بن حاتم|عدی]] بشنود به شدت خشمگین شد، اما ترجیح داد [[خشم]] خود را مهار کند و باب سخن دیگری بگشاید لذا به عدی گفت: از [[فضایل امام علی|فضایل]] و اوصاف علی برایم بگو. عدی گفت: مرا از این کار معاف بدار. معاویه گفت: هرگز، باید سخن بگویی و علی را برایم توصیف نمایی، عدی که خود را در بیان فضایل مولایش علی{{ع}} ناچار دید، لب به سخن گشود و از [[فضایل علی]]{{ع}} آن قدر گفت که معاویه را سخت تحت تأثیر قرار داد که ناچار او هم اقرار به عظمت علی{{ع}} نمود <ref>سفینة البحار، ج۲، ص۱۷۰.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۷۷۶-۷۷۷.</ref>