←افترا به همسران پیامبر
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
===[[افترا به پیروان انبیا]]=== | ===[[افترا به پیروان انبیا]]=== | ||
===[[افترا | ===[[افترا به همسران پیامبر خاتم]]=== | ||
===افترا به [[همسر]]=== | ===افترا به [[همسر]]=== | ||
[[قرآن کریم]] در آیاتى از افتراى زوجین نسبت به یکدیگر سخن به میان آورده است؛ در [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«ای پیامبر! چون زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که هیچ چیز را با خدا شریک نگردانند و مرتکب دزدی نشوند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و با دروغ فرزند حرام‌زاده‌ای را که پیش دست و پای آنان است بر (شوهر) خویش نبندند و در هیچ کار شایسته‌ای سر از فرمان تو نپیچند، با آنان بیعت کن و برای آنها از خداوند آمرزش بخواه که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره ممتحنه، آیه ۱۲.</ref> یکى از شرایط [[بیعت]] [[زنان]] با [[پیامبر اسلام]] را عدم افتراى آنان به شوهرانشان ذکر مى‌کند. مراد از افترا در این آیه نسبت دادن [[فرزندان]] دیگران به شوهر است،<ref>مجمع‌البيان، ج ۹، ص۴۱۴. </ref> چنان‌که در [[جاهلیت]] برخى زنان فرزندان [[نامشروع]] را به شوهران خویش نسبت مى‌دادند. <ref>مجمع‌البيان، ج ۹، ص۴۱۴. </ref> از دیگر سنت‌هاى غلط جاهلى این بود که برخى از مردان هنگام [[ازدواج]] [[مجدد]]، [[همسران]] سابق خود را به [[عمل ناشایست]] [[زنا]] متهم مى‌کردند تا مهر آنان را تصاحب کنند. <ref>الصافى، ج۱، ص۴۳۴؛ نمونه، ج۳، ص۳۲۱ ـ ۳۲۲. </ref> [[قرآن]] این عمل را گناهى آشکار دانست و مردان را از آن نهى کرد: {{متن قرآن|وَإِنْ أَرَدْتُمُ اسْتِبْدَالَ زَوْجٍ مَكَانَ زَوْجٍ وَآتَيْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنْطَارًا فَلَا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَيْئًا أَتَأْخُذُونَهُ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا}}<ref>«و اگر بر آن بودید که همسری جایگزین همسری (که دارید) کنید، و به یکی از ایشان دارایی فراوانی داده بوده‌اید، چیزی از آن را باز مگیرید، آیا با دروغ بافتن و گناهی آشکار آن را باز می‌ستانید!» سوره نساء، آیه ۲۰.</ref> | [[قرآن کریم]] در آیاتى از افتراى زوجین نسبت به یکدیگر سخن به میان آورده است؛ در [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«ای پیامبر! چون زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که هیچ چیز را با خدا شریک نگردانند و مرتکب دزدی نشوند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و با دروغ فرزند حرام‌زاده‌ای را که پیش دست و پای آنان است بر (شوهر) خویش نبندند و در هیچ کار شایسته‌ای سر از فرمان تو نپیچند، با آنان بیعت کن و برای آنها از خداوند آمرزش بخواه که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره ممتحنه، آیه ۱۲.</ref> یکى از شرایط [[بیعت]] [[زنان]] با [[پیامبر اسلام]] را عدم افتراى آنان به شوهرانشان ذکر مى‌کند. مراد از افترا در این آیه نسبت دادن [[فرزندان]] دیگران به شوهر است،<ref>مجمع‌البيان، ج ۹، ص۴۱۴. </ref> چنان‌که در [[جاهلیت]] برخى زنان فرزندان [[نامشروع]] را به شوهران خویش نسبت مى‌دادند. <ref>مجمع‌البيان، ج ۹، ص۴۱۴. </ref> از دیگر سنت‌هاى غلط جاهلى این بود که برخى از مردان هنگام [[ازدواج]] [[مجدد]]، [[همسران]] سابق خود را به [[عمل ناشایست]] [[زنا]] متهم مى‌کردند تا مهر آنان را تصاحب کنند. <ref>الصافى، ج۱، ص۴۳۴؛ نمونه، ج۳، ص۳۲۱ ـ ۳۲۲. </ref> [[قرآن]] این عمل را گناهى آشکار دانست و مردان را از آن نهى کرد: {{متن قرآن|وَإِنْ أَرَدْتُمُ اسْتِبْدَالَ زَوْجٍ مَكَانَ زَوْجٍ وَآتَيْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنْطَارًا فَلَا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَيْئًا أَتَأْخُذُونَهُ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا}}<ref>«و اگر بر آن بودید که همسری جایگزین همسری (که دارید) کنید، و به یکی از ایشان دارایی فراوانی داده بوده‌اید، چیزی از آن را باز مگیرید، آیا با دروغ بافتن و گناهی آشکار آن را باز می‌ستانید!» سوره نساء، آیه ۲۰.</ref> | ||