انسان در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

##بهره‌گیری از [[قرآن]]؛ قرآن کتابی است که نسخه کامل [[هدایت]] انسان را دربردارد و عمل به [[فرامین]] آن [[آدمی]] را با [[حقیقت]] خویش آشنا می‌سازد: «بر [[محمد]] و [[خاندان]] او [[درود]] بفرست و قرآن را برای ما وسیله‌ای ساز که بدان بر شریف‌ترین منازل [[کرامت]] قرار گیریم، نردبانی که بدان [[جایگاه]] [[امن]] و [[سلامت]] [[عروج]] کنیم»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>.

# [[منزلت]] انسان؛ در منظر [[امام سجاد]]{{ع}}، انسان به [[دلیل]] برخورداری از [[کرامت الهی]]، از دیگر آفریده‌های خداوند [[برتر]] است و بر همه آنها [[سلطه]] دارد: «حمد خداوندی را که سیرت‌ها و صورت‌های [[پسندیده]] را برای ما برگزید و روزی‌های خوش و [[نیکو]] به ما ارزانی داشت؛ خداوندی که ما را بر همه آفریدگانش [[برتری]] داد، چندان که به [[قدرت]] و [[عزت]] او، هر آفریده‌ای [[فرمانبردار]] و تحت [[فرمان]] ماست»<ref>نیایش یکم.</ref>.

#'''[[خشنودی]] [[خداوند]]''' «خداوندا! چون میان دو نقصان، یکی در [[دین]] و یکی در [[دنیا]]، قرار گرفتیم نقصان را در آن قرار ده که زودگذر است و [[توبه]] را در آن قرار ده که بقایش بیشتر است. و چون آهنگ دو کار کردیم که یکی تو را [[خشنود]] می‌سازد و دیگری تو را به [[خشم]] می‌آورد، ما را بدان سوی که سبب خشنودی توست روانه دار و [[عزم]] ما را در آنچه سبب خشم توست [[سست]] نمای»<ref>نیایش نهم.</ref>.

#'''[[صله رحم]] و [[حُسن]] [[همسایگی]]''': «خدایا، در این ماه ما را موفق دار که به خویشاوندانمان [[نیکی]] کنیم و به دیدارشان بشتابیم و همسایگانمان را به [[بخشش]] و عطای خویش بنوازیم»<ref>نیایش چهل‌و‌چهارم.</ref>.