بردگی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱
جز
ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} ==پانویس== {{پانویس}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱۰۷: خط ۱۰۷:
در [[سوره روم]] نیز پس از آنکه از [[دلایل]] [[توحید]] و [[معاد]] سخن به میان آورده به رابطه میان بردگان و مالکان اشاره کرده که مالکان حاضر نیستند آنان را با خود [[شریک]] سازند تا با یکدیگر مساوی گردند: {{متن قرآن|ضَرَبَ لَكُمْ مَثَلًا مِنْ أَنْفُسِكُمْ هَلْ لَكُمْ مِنْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ مِنْ شُرَكَاءَ فِي مَا رَزَقْنَاكُمْ فَأَنْتُمْ فِيهِ سَوَاءٌ تَخَافُونَهُمْ كَخِيفَتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ}}<ref>«برای شما از خودتان مثلی آورده است: آیا از برده‌هاتان، میان آنچه روزیتان کرده‌ایم، شریک‌هایی دارید که در آن با آنان برابر باشید، از آنان همان‌گونه بهراسید که از همدیگر می‌هراسید؟ بدین‌گونه ما آیات را برای کسانی که خرد می‌ورزند روشن می‌داریم» سوره روم، آیه ۲۸.</ref>. [[قرآن]] با این مثال درصدد بیان این نکته است که وقتی شما در مورد بردگانتان که [[ملک]] مجازی شما هستند شرکت در اموالتان و برابر شدن آنان با خود را [[نادرست]] می‌دانید چگونه مخلوق‌های [[خدا]] همچون [[مسیح]]، [[فرشتگان]]، [[جن]] و بتها را که مخلوق و ملک [[حقیقی]] خدا هستند شریک خدا می‌شمارید.<ref> نمونه، ج ۱۶، ص ۴۱۲ ـ ۴۱۳.</ref> برخی مثال فوق را اشاره به سخن [[مشرکان]] در [[حجّ]] و هنگام لبیک گفتن می‌دانند که می‌گفتند: برای [[خدا]] شریکی نیست، جز شریکی که خدا [[مالک]] او و مالک [[املاک]] اوست.<ref> مجمع البیان، ج ۸، ص ۴۷۴؛ المیزان، ج ۱۶، ص ۱۹۴ ـ ۱۹۵.</ref> در [[آیه]] {{متن قرآن|ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِيهِ شُرَكَاءُ مُتَشَاكِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«خداوند به مردی (برده) مثل می‌زند که چند ارباب ناسازگار  در (مالکیت) او شریکند و مردی (برده) که فرمانبر یک تن است؛ آیا این دو در مثل برابرند؟ سپاس خداوند را، امّا بیشتر آنان نمی‌دانند» سوره زمر، آیه ۲۹.</ref> نیز برای [[اثبات]] [[منفعت]] یک خدایی و مضرات [[خدایان]] متعدد به وضعیت دو برده مثال می‌زند که یکی از آنان ارباب متعدد با خواسته‌های متضاد دارد؛ اما دیگری دارای یک [[سرپرست]] است، بنابراین آنان که به خدایان متعدد [[دل]] بسته‌اند جز [[حیرت]] در [[زندگی]] بهره‌ای ندارند؛ اما آنان که به خدای یگانه [[ایمان]] آورده‌اند برنامه زندگی و [[سرنوشت]] آنان روشن است و در زندگی و [[آینده]] خویش حیرتی ندارند.<ref>[[سید جعفر صادقی فدکی|صادقی فدکی، سید جعفر]]، [[بردگی - صادقی فدکی (مقاله)|مقاله «بردگی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۵.</ref>
در [[سوره روم]] نیز پس از آنکه از [[دلایل]] [[توحید]] و [[معاد]] سخن به میان آورده به رابطه میان بردگان و مالکان اشاره کرده که مالکان حاضر نیستند آنان را با خود [[شریک]] سازند تا با یکدیگر مساوی گردند: {{متن قرآن|ضَرَبَ لَكُمْ مَثَلًا مِنْ أَنْفُسِكُمْ هَلْ لَكُمْ مِنْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ مِنْ شُرَكَاءَ فِي مَا رَزَقْنَاكُمْ فَأَنْتُمْ فِيهِ سَوَاءٌ تَخَافُونَهُمْ كَخِيفَتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ}}<ref>«برای شما از خودتان مثلی آورده است: آیا از برده‌هاتان، میان آنچه روزیتان کرده‌ایم، شریک‌هایی دارید که در آن با آنان برابر باشید، از آنان همان‌گونه بهراسید که از همدیگر می‌هراسید؟ بدین‌گونه ما آیات را برای کسانی که خرد می‌ورزند روشن می‌داریم» سوره روم، آیه ۲۸.</ref>. [[قرآن]] با این مثال درصدد بیان این نکته است که وقتی شما در مورد بردگانتان که [[ملک]] مجازی شما هستند شرکت در اموالتان و برابر شدن آنان با خود را [[نادرست]] می‌دانید چگونه مخلوق‌های [[خدا]] همچون [[مسیح]]، [[فرشتگان]]، [[جن]] و بتها را که مخلوق و ملک [[حقیقی]] خدا هستند شریک خدا می‌شمارید.<ref> نمونه، ج ۱۶، ص ۴۱۲ ـ ۴۱۳.</ref> برخی مثال فوق را اشاره به سخن [[مشرکان]] در [[حجّ]] و هنگام لبیک گفتن می‌دانند که می‌گفتند: برای [[خدا]] شریکی نیست، جز شریکی که خدا [[مالک]] او و مالک [[املاک]] اوست.<ref> مجمع البیان، ج ۸، ص ۴۷۴؛ المیزان، ج ۱۶، ص ۱۹۴ ـ ۱۹۵.</ref> در [[آیه]] {{متن قرآن|ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِيهِ شُرَكَاءُ مُتَشَاكِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«خداوند به مردی (برده) مثل می‌زند که چند ارباب ناسازگار  در (مالکیت) او شریکند و مردی (برده) که فرمانبر یک تن است؛ آیا این دو در مثل برابرند؟ سپاس خداوند را، امّا بیشتر آنان نمی‌دانند» سوره زمر، آیه ۲۹.</ref> نیز برای [[اثبات]] [[منفعت]] یک خدایی و مضرات [[خدایان]] متعدد به وضعیت دو برده مثال می‌زند که یکی از آنان ارباب متعدد با خواسته‌های متضاد دارد؛ اما دیگری دارای یک [[سرپرست]] است، بنابراین آنان که به خدایان متعدد [[دل]] بسته‌اند جز [[حیرت]] در [[زندگی]] بهره‌ای ندارند؛ اما آنان که به خدای یگانه [[ایمان]] آورده‌اند برنامه زندگی و [[سرنوشت]] آنان روشن است و در زندگی و [[آینده]] خویش حیرتی ندارند.<ref>[[سید جعفر صادقی فدکی|صادقی فدکی، سید جعفر]]، [[بردگی - صادقی فدکی (مقاله)|مقاله «بردگی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۵.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:000056.jpg|22px]] [[سید جعفر صادقی فدکی|صادقی فدکی، سید جعفر]]، [[بردگی - صادقی فدکی (مقاله)|مقاله «بردگی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۵''']]
# [[پرونده:000056.jpg|22px]] [[سید جعفر صادقی فدکی|صادقی فدکی، سید جعفر]]، [[بردگی - صادقی فدکی (مقاله)|مقاله «بردگی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۵''']]
۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش