توحید در مالکیت: تفاوت میان نسخه‌ها

*به گفته‌ای سرّ اینکه [[خداوند]] به [[پیامبر]]{{صل}} [[دستور]] داده است تا تصریح کند مالک چیزی نیست، دو امر است: نخست آنکه [[پیامبر]] بر اثر سعه وجودی و کمال [[شهودی]]، این [[حقیقت]] [[توحیدی]] را در [[دنیا]] می‌بیند و به گونه جدّی آن را [[باور]] دارد؛ امّا دیگران در [[قیامت]] که روز [[ظهور]] همه حقایق [[توحیدی]] است، بدین [[حقیقت]] راه می‌یابند. دوم آنکه [[پیروان]] [[متعصب]] و دوستانِ [[جاهل]]، [[پیامبر]] را از [[مقام عبودیت]] به [[مقام]] [[الوهیت]] بالا نبرند، زیرا خطر [[دوستان]] [[جاهل]] و افراطی در سدّ راه [[انبیا]]{{عم}} از خطر [[دشمنان]] لجوج و تفریطی کمتر نیست<ref>تفسیر موضوعی، ج ۲، ص ۴۲۱ - ۴۲۲، «توحید در قرآن».</ref><ref>[[حسن رمضانی|رمضانی، حسن]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص۷۲ - ۱۱۵.</ref>.

{{منابع}}

* [[پرونده:000055.jpg|22px]] [[حسن رمضانی|رمضانی، حسن]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۹''']]