مصادره: تفاوت میان نسخه‌ها

[[عمر]] - [[خلیفه دوم]] - نسبت به عمال خود در [[کوفه]]، [[بصره]] و [[بحرین]] چنین کرد<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۸۱؛ فتوح البلدان، ص۸۳ و ۳۸۵.</ref> و تحت عنوان "از کجا آورده‌ای" اموال آنان را مورد بررسی قرار می‌داد؛ نظیر [[مؤاخذه]] "[[ابوهریره]]" - [[صحابی]] و [[حاکم]] بحرین. این عمل را "[[مقاسمه]]" یا "مشاطره" نیز می‌نامیدند. در زمان [[بنی امیه]]، که مأمورین عالی رتبۀ [[دولت]]، با [[زور]] مردم را [[غارت]] می‌کردند، این عمل عنوان "استخراج" به خود گرفت<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۸۱.</ref>. ولی اموالی که عمال پایین دست حکومت، به زور از مردم می‌گرفتند، جزو [[محاسبه]] قرار نمی‌گرفت و در واقع، دست آنان در این عمل باز بوده است. در زمان عبّاسیان، از آنجا که کارگزاران اغلب، از خود عبّاسیان بودند، کسی در صدد وارسی اموال آنها نبود. همین که حکومت از دست عبّاسیان خارج شد، [[اموال]] آنها مصادره و به [[بیت المال]] مخصوص "بیت المال المظالم" از تأسیسات [[منصور]]، [[خلیفه]] عبّاسی، واریز گردید<ref>تاریخ طبری، ج۳، ص۴۱۵.</ref>. گفتنی است در زمان عبّاسیان، سازمانی بنام "مصادرة الوزراء" تأسیس گردید که در خصوص مصادرۀ اموال [[وزراء]] بود و بیشتر، جنبۀ [[انتقام جویی]] داشته است<ref>تاریخ طبری، ج۳، ص۴۱۵؛ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۲، ص۴۱۶؛ تاریخ بیهقی، ص۵۰۷ و ۴۲۹؛ سلوک الملوک، ص۳۶۱.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۶۸.</ref>.

{{منابع}}

* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]