امام مهدی کیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین امامی میبدی؛

| تصویر = 13681144.jpg

::::::«[[امام دوازدهم]] [[شیعیان]] حضرت [[مهدی موعود]] {{ع}} می‌‌باشد ایشان فرزند [[امام حسن عسکری]] {{ع}} [[امام یازدهم]] و از نسل [[رسول خدا]] می‌‌باشد چنان که [[پیامبر]] {{صل}} نیز در باره وی فرموده است: {{عربی|اَلْمَهْدِيُّ مِنْ وُلْدِي}} یعنی [[مهدی موعود]] از فرزندان من و از نسل من می‌‌باشد. [[حضرت مهدی]] {{ع}} در سال ۲۵۶ هجری در شهر [[سامرا]] متولد شد و نام مبارکشان مطابق با نام [[پیامبر اکرم]] {{صل}} (م ح م د) بود.

::::::از القاب ایشان می‌توان به [[امام عصر]] و [[صاحب الزمان]] اشاره کرد. [[حضرت مهدی]] {{ع}} تا سال ۲۶۰ هجری تحت کفالت و [[تربیت]] پدر می‌‌زیست و از آنجا که [[خلیفه]] وقت تصمیم جدی به قطع نسل [[امامان]] [[اهل بیت]] {{عم}} و خاتمه دادن به قضیه [[امامت]] [[شیعه]] گرفته بود به [[دستور]] پدر بزرگوارشان ولادت و [[وجود امام]] از [[مردم]] پنهان و پوشیده بود و جز عده‌‌ای از [[خواص]] [[شیعه]] کسی از ایشان خبر نداشت و به [[شرف]] ملاقات وی نائل نمی‌‌شد؛ پس از [[شهادت]] پدر بزرگوارش [[امامت]] در آن حضرت مستقر شد و به [[امر]] [[خدا]] [[غیبت]] [[اختیار]] کرد و از انظار عمومی غایب گردید و به صورت ظاهری امکان مشاهده و ارتباط با ایشان وجود ندارد؛ البته گاه در موارد خاص و استثنایی برای دیگران ظاهر گردیده است. آن حضرت دارای دو دوره [[غیبت صغری]] و کبری می‌‌باشد و پس از آن [[ظهور]] و [[حکومت جهانی]] [[اسلام]] را بر پا خواهد نمود<ref>شیعه در اسلام (طب قدیم)/ ص ۲۳۰/ بررسی‌‌های اسلامی/ ج ۱ صفحه ۲۳۰ / تعالیم اسلام /ص ۱۸۰/ برای مطالعه بیشتر ر.ک به: ج ۵۱ ص ۲ تا ۳۴ و ۳۴۳ تا ۳۶۶ / الغیبه/ طوسی/ ص ۲۱۴ تا ۲۴۳/ اثبات الهداه/ ج ۶ و ۷.</ref>»<ref>[[علی رضا امامی میبدی|امامی میبدی، علی رضا]]، [[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]، ص ۹۱.</ref>.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. آقای هدایتی فخرداود؛

| تصویر = 151982.jpg

::::::«{{عربی|«و صل اللهم علی مبدأ الظهور و غایته،... سیما خاتم الولایة المحمدیة و مقبض فیوضات الأحمدیة»}}<ref>صحیفه امام، ج ۱، ص ۱۴.</ref>.

::::::از دیدگاه [[امام خمینی]]، [[مهدی موعود]] خاتم [[ولایت]] [[پیامبری]] است که خاتم [[پیامبران]] ابراهیمی است. چنان‌که درباره [[مقام]] حضرت [[رسول]] {{صل}} می‌دانیم، آن حضرت افزون بر [[مقام]] [[پیامبری]] و نذیر و بشیر بودن، [[صاحب]] [[مقام]] [[امامت]] و [[ولایت]] الهی است. در مورد [[حضرت ابراهیم]] [[خلیل]] {{ع}}، [[قرآن کریم]] به [[مقام]] [[امامت]] او و همچنین [[امامت]] نسل او در صورت آراستگی [[جان]] و کردار به [[عدالت]]، اشاره دارد. بدین‌سان [[بعثت]] و [[امامت]] [[ابراهیم]] تردیدناپذیر است، همان‌طور که نمی‌توان در [[امامت]] فرزندان [[صالح]] یا خلفای [[عادل]] او [[شک]] ورزید. بر این اساس، [[عترت]] [[پیامبر اسلام]] و [[امامان شیعه]]، خلفای [[شایسته]] [[رسول]] بوده و [[امامت]] آن حضرت را داشته‌اند و این [[امامت]] از نسلی به نسل دیگر تا [[مهدی موعود]]، انتقال یافته است که آخرین [[ولی خدا]] و [[پیامبر]] است.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. آقای کامل سلیمان؛

| تصویر = 151955.jpg

::::::«'''[[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌فرماید:''' "[[زمین]] هرگز خالی از [[حجت]] نخواهد بود که یا ظاهر و آشکار، و یا خائف و [[نهان]] خواهد بود. تا [[حجت‌ها]] و [[بینات]] [[حضرت]] [[پروردگار]] [[باطل]] نشود"<ref>{{عربی|" لَا تَخْلُو الْأَرْضُ‏ مِنْ‏ قَائِمٍ‏ بِحُجَّةٍ، ظَاهِراً مَشْهُوراً، أَوْ مُسْتَتِراً مَغْمُوراً، لِئَلَّا تَبْطُلَ حُجَجُ اللَّهِ وَ بَيِّنَاتُه‏‏‏"}}؛ الزام الناصب، ص ۴؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۲۷۰؛ غیبت نعمانی، ص ۷؛ غیبت شیخ طوسی، ص ۱۳۲؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۹۲؛ ینابیع الموده، ج ۳، ص ۱۴۸؛ و قریب به این مضمون: نهج البلاغه، ج ۴، ص ۳۷.عین همین عبارت از امیر مؤمنان، امام باقر و امام صادق ({{عم}}) نیز وارد شده است.</ref>. "[[مهدی]] [[قائم]] {{ع}} از اولاد منست، نام او نام من، کنیه‌اش [[کنیه]] من، و از نظر [[سیرت]] و صورت شبیه‌ترین مردمان است به من"<ref>{{عربی|"الْمَهْدِيُّ مِنْ‏ وُلْدِي‏، اسْمُهُ‏ اسْمِي‏، وَ كُنْيَتُهُ‏ كُنْيَتِي، أَشْبَهُ النَّاسِ بِي خَلْقاً وَ خُلْقا‏‏‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۷۲؛ اعلام الوری، ص ۳۹۹؛ ینابیع الموده، ج ۳، ص ۱۶۳ و ۱۶۸؛ المهدی، ص ۱۴۸ و ۲۰۶؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۱ و ۲۶۹؛ البیان، ص ۵۷؛ حقایق الایمان، ص ۱۶۲.</ref>.

::::::'''[[حضرت علی]] {{ع}} خطاب به [[فرزند]] بزرگوارش [[امام حسین]] {{ع}} فرمود:''' "نهمین [[فرزند]] تو ای [[حسین]]! [[قائم]] به [[حق]] است. او [[دین]] را آشکار می‌سازد و [[عدالت]] را (در روی [[زمین]]) می‌گستراند. آری، [[سوگند]] به خدائی که [[محمد]] {{صل}} را به [[نبوت]] برانگیخت و او را بر همه مخلوقاتش برگزید"<ref>{{عربی|" التَّاسِعُ‏ مِنْ‏ وُلْدِكَ‏ يَا حُسَيْنُ‏ هُوَ الْقَائِمُ‏ بِالْحَقِ‏ الْمُظْهِرُ لِلدِّينِ وَ الْبَاسِطُ لِلْعَدْلِ قَالَ الْحُسَيْنُ فَقُلْتُ لَهُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِنَّ ذَلِكَ لَكَائِنٌ فَقَالَ {{ع}} إِي وَ الَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً {{صل}} بِالنُّبُوَّةِ وَ اصْطَفَاهُ عَلَى جَمِيعِ الْبَرِيَّةِ ‏‏‏"}}؛ بشارة الاسلام، ص ۵۲؛ الامام المهدی، ص ۷۹؛ اعلام الوری، ص ۴۰۰؛ المحجة البیضاء، ج ۴، ص ۳۳۷ (از امام رضا)؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۴۶۷ (از امام صادق).</ref>. "بعد از [[حسین]] نه تن از صلب او [[خلیفه]] [[خدا]] در روی [[زمین]] هستند و [[حجت خدا]] بر [[بندگان]] و [[امین]] [[خدا]] بر [[وحی]] او هستند. آنها پیشوای [[مسلمین]]، [[رهبر]] [[مؤمنین]] و سرور پرهیزگاران می‌باشند. نهمی آنها "[[قائم]]" است"<ref>{{عربی|" وَ مِنْ‏ بَعْدِ الْحُسَيْنِ‏ تِسْعَةٌ مِنْ‏ صُلْبِهِ‏ خُلَفَاءُ اللَّهِ‏ فِي‏ أَرْضِهِ‏ وَ حُجَجُهُ عَلَى عِبَادِهِ وَ أُمَنَاؤُهُ عَلَى خَزَائِنِهِ عَلَى وَحْيِهِ‏ وَ هُمْ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِينَ وَ قَادَةُ الْمُؤْمِنِينَ وَ سَادَةُ الْمُتَّقِينَ وَ تَاسِعُهُمُ الْقَائِمُ ‏‏‏"}}؛ اعلام الوری، ص ۳۷۸.</ref>.