بیعت در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۵۱
، ۲۳ دسامبر ۲۰۲۱جایگزینی متن - '\ه\s=\s(.*)\]\]\]\] \:\:\:\:\:\:' به 'ه = $1 | پاسخ = '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پایان جمع شدن}} +}})) |
جز (جایگزینی متن - '\ه\s=\s(.*)\]\]\]\] \:\:\:\:\:\:' به 'ه = $1 | پاسخ = ') |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| عنوان پاسخدهنده = ۱. آقای مطهری؛ | | عنوان پاسخدهنده = ۱. آقای مطهری؛ | ||
| تصویر = 1100627.jpg | | تصویر = 1100627.jpg | ||
| پاسخدهنده = حمید رضا مطهری | | پاسخدهنده = حمید رضا مطهری | ||
| پاسخ = آقای '''[[حمید رضا مطهری]]'''، در مقاله ''«[[بیعت و وفاداری سیاسی در نظام سیاسی عصر نبوی (مقاله)|بیعت و وفاداری سیاسی در نظام سیاسی عصر نبوی]]»'' در اینباره گفته است: | |||
::::::«"[[بیعت]]" در لغت به معانی [[عهد]] و [[پیمان]] و پذیرش [[ریاست]] و [[فرمانبرداری]] و اعلام [[وفاداری]] است<ref>ابن منظور، لسان العرب (بیروت: داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۶ق)، ج۱، ص۵۵۷، لوییس معلوف، المنجد (قم: التمهید، چاپ دوم، ۱۳۷۷) ص۵۷.</ref>. | ::::::«"[[بیعت]]" در لغت به معانی [[عهد]] و [[پیمان]] و پذیرش [[ریاست]] و [[فرمانبرداری]] و اعلام [[وفاداری]] است<ref>ابن منظور، لسان العرب (بیروت: داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۶ق)، ج۱، ص۵۵۷، لوییس معلوف، المنجد (قم: التمهید، چاپ دوم، ۱۳۷۷) ص۵۷.</ref>. | ||
::::::از آنجا که بیعت یک [[عقد]] است و عقد امری طرفینی است<ref>عبدالرحمن، ابن خلدون، مقدمه، تحقیق علی عبدالواحد وافی (قاهره: دارنهضه، چاپ سوم)، ص۲۶۱؛ احمد بن عبدالله، قلقشندی، صبح الاعشی فی صناعة الانشاء (بیروت: دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۷ق) ج۹، ص۲۸۱؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۱، ص۵۵۷.</ref>، میتوان گفت بیعت در اصطلاح عهد و پیمانی دو [[طرفه]] است که بر اساس آن [[بیعتکننده]] و بیعتشونده تعهدی را در مقابل یکدیگر میپذیرند و به گفته [[ابن خلدون]] گویا هر یک از طرفین بیعت، آنچه را در [[اختیار]] دارد، به طرف دیگر میفروشد و براساس آن بیعتکننده [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری]] را پذیرفته و بیعتشونده نیز تعهداتی چون [[تأمین امنیت]] را میپذیرد<ref>عبدالرحمن، ابن خلدون، مقدمه، تحقیق علی عبدالواحد وافی، ص۲۶۱.</ref>. | ::::::از آنجا که بیعت یک [[عقد]] است و عقد امری طرفینی است<ref>عبدالرحمن، ابن خلدون، مقدمه، تحقیق علی عبدالواحد وافی (قاهره: دارنهضه، چاپ سوم)، ص۲۶۱؛ احمد بن عبدالله، قلقشندی، صبح الاعشی فی صناعة الانشاء (بیروت: دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۷ق) ج۹، ص۲۸۱؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۱، ص۵۵۷.</ref>، میتوان گفت بیعت در اصطلاح عهد و پیمانی دو [[طرفه]] است که بر اساس آن [[بیعتکننده]] و بیعتشونده تعهدی را در مقابل یکدیگر میپذیرند و به گفته [[ابن خلدون]] گویا هر یک از طرفین بیعت، آنچه را در [[اختیار]] دارد، به طرف دیگر میفروشد و براساس آن بیعتکننده [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری]] را پذیرفته و بیعتشونده نیز تعهداتی چون [[تأمین امنیت]] را میپذیرد<ref>عبدالرحمن، ابن خلدون، مقدمه، تحقیق علی عبدالواحد وافی، ص۲۶۱.</ref>. |