قاعده سلطنت در فقه سیاسی چگونه ترسیم شده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آقایان مهدوی و کاظمی؛

| تصویر = 1100771.jpg

::::::«این قاعده از این [[روایت]] مشهور استخراج شده است: {{متن حدیث|النَّاسُ‏ مُسَلَّطُونَ‏ عَلَى‏ أَمْوَالِهِمْ‏}}<ref>حلی (علامه)، نهج الحقّ و کشف الصدق، ص۵۰۷.</ref>. مطابق این روایت، اصل بر [[تسلط]] و به عبارت دیگر [[اختیار]] داشتن [[مردم]] بر [[اموال]] و جان‌های خود است؛ البته [[ولایت خداوند]] بر [[انسان]] ذاتی است و او که ولایتش ذاتی است، [[پیامبر]]{{صل}}، [[ائمه اطهار]]{{عم}} و [[فقیه]] در [[عصر غیبت]] را ولی انسان قرار داده است»<ref>[[اصغرآقا مهدوی|مهدوی، اصغرآقا]] و [[سید محمد صادق کاظمی|کاظمی، سید محمد صادق]]، [[کلیات فقه سیاسی (کتاب)|کلیات فقه سیاسی]]، ص ۱۳۳.</ref>

}}