منظور از انتظار امام و امت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آقای حکیمی؛

| تصویر = 13681165.jpg

::::::«یکی از مسائل مهم در مورد [[انتظار]] رابطه میان انتظارِ [[امام]] و [[امت]] است. در مسأله [[انتظار]]، [[امت]] همیشه در حال [[انتظار]] است و «[[منتظِر]]» می‌باشد و [[امام]] که «[[منتظَر]]»<ref>«منتظِر» اسم فاعل است به معنی کسی که در انتظار چیزی یا امری باشد و «منتظَر» اسم مفعول است به معنی کسی با امری که مورد انتظار واقع شود.</ref> [[مردم]] است خود نیز «[[منتظِر]]» و چشم به راه [[دستور]] [[قیام]] می‌باشد تا [[پیام]] الاهی در رسد و [[رستاخیز بزرگ]] خویش را آغاز کند و [[جهان]] گرفتار و پر از [[ظلم و ستم]] را رهایی بخشد و [[عدل و داد]] را جهانی سازد و [[رسالت]] الاهی خویش را که برای آن این همه [[صبر]] کرده است به انجام رساند. اینجاست که می‌نگریم [[انتظار امت]] و [[امام]] پیوند می‌یابد و [[انتظار]] بزرگ برای آینده‌ای روشن را پدید می‌آورد.  

::::::[[انتظار]]، با روان‌ها و اندیشه‌هایی که در حال انتظارند و با شور و سوز [[منتظران]]، ارتباط دارد و عمق و گستردگی آن در همین رابطه مشخص می‌گردد. هر کس با پایگاه اهداف [[فکری]] و آرمانی و اهداف و امیدهایی که دارد، در انتظاری متناسب با آن اهداف و افکار به سر می‌برد و هر چه [[هدف]] و [[آرمان]] والاتر و گرامی‌تر باشد انتظارِ تحقق و فرارسیدن آن روزگار، شورانگیز‌تر است. بنابر همین اصل، انسان‌های بزرگ و با احساسی که در پی آرمان‌های انسانی می‌باشند و به دنبال ساختن جامعه‌ای الاهی و انسانی هستند و در [[فکر]] [[انسان]] [[محروم]] و محرومیت‌ها و [[سختی‌ها]] و گرفتاری‌های او می‌باشند، انتظاری به فراخور این افکار و [[اندیشه‌ها]] دارند؛ انتظاری بزرگ و با احساس دوران و نویدبخش و در عین حال انتظاری تلخ و جانگداز، تا هر چه زودتر دورانِ آن فرارسد و این [[آرمان]] بزرگ تحقق یابد. نمونه واقعیِ این انسان‌های بزرگ [[انبیاء]] و [[مصلحان]] بزرگ جامعه‌های انسانی می‌باشند؛ آنان که به [[سعادت]] [[انسان‌ها]] می‌اندیشند و همیشه در [[انتظار]] تحققِ چنین جامعه‌ای با چنین اهدافی بوده‌اند و چشم به راه تحقق [[آرمان]] والای [[حقوق]] [[انسان]] و [[ارزش]] او داشته‌اند و در این راه تلاش‌ها و کوشش‌های فراوان کرده‌اند و این کوشش‌ها و تلاش‌هایشان هماهنگ با [[عظمت]] آرمان‌شان بوده است. از این رو، در تمام دوران حیات با عظمتشان و در هر مکان و با هر آن شرایطی با این امر مهم زیسته‌اند در [[انتظار]] تحقق این امور بوده‌اند تا آنجا که در راهِ رسیدن به جامعه‌ای الاهی و انسانی از [[جان]] خویش نیز گذشته‌اند. پیروان آنان نیز در این [[انتظار]] با رهبرانشان هم‌آوا بوده‌اند و چشم به [[آینده]] داشته‌اند و پایان دوران سیاهِ درد و [[رنج]] و [[فقر]] و کمبود و [[نادانی]] را می‌خواسته‌اند.  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. آقای دکتر عبدی‌پور؛

| تصویر = Pic3001.jpg

::::::«[[امام]] و [[امت]] هر دو منتظرند: [[امت]]، در [[انتظار امام]] و [[منتظر]] خویش است و [[امام]] نیز همواره در [[انتظار]] به سر می‌‌برد. پس [[منتظر]] [[امت]] خود [[منتظر]] است; یعنی، [[چشم به راه]] [[فرشته]] ی [[حق]] است که در رسد و [[پیام]] [[قیام]] را برساند و او را به [[ظهور]] فراخواند تا او در پهنۀ [[آشکار]] [[زندگی]]، گام گذارد و [[رستاخیز]] خویش را بیاغازد و انقلابی اصولی و فراگیر در کار [[زندگی]] [[انسان]] درافکند و آن همه کوشش‌های نافرجام برای ساختن [[جامعه]] انسانی را به فرجامی [[راستین]] برساند و [[رسالت الهی]] خویش را که برای آن [[ذخیره]] شده است، به انجام برد. [[انتظار]]، در روان ژرف و بیکران [[امام]] [[منجی]] - که [[قلب]] [[جهان]] است - حالتی ویژه دارد و با انتظارهای دیگر تفاوتی اصولی. [[انتظار]] ما، به فراخور روان‌ها و اندیشه‌هایی که در [[انتظار]] به سر می‌‌برند و با شور و سوز و احساس‌هایی که [[منتظران]] دارند، ارتباط دارد و ژرفایی و گستردگی آن در همین رابطه مشخص می‌‌گردد. هر کس، در ارتباط با پایگاه [[فکری]] و آرمانی و نوع [[هدف‌ها]] و احساس‌هایی که دارد، در انتظارهایی متناسب به سر می‌‌برد. [[هدف]] و [[آرمان]]، هر چه والاتر باشد، [[انتظار]] تحقق آن و فرا رسیدن روزگار [[شکوفایی]] آن نیز بیش‌تر و شورانگیزتر است. بنا بر این اصل، انسان‌های بزرگ و احساس مندی که در [[اندیشه]]  ساختن [[جامعه]] انسانی‌اند و به [[آرمان]] والای [[حقوق]] [[انسان]] و [[ارزش انسان]] [[فکر]] می‌‌کنند و همواره [[تفسیر]] درست و معقول [[انسان]] را در کتاب [[تکوین]] و تدوین می‌‌جویند و در راه این [[هدف]] بزرگ از احساس‌های [[الهی]] - انسانی پر [[شوری]] برخوردارند، انتظاری متناسب با این [[آرمان]] بزرگ دارند و [[آمادگی]] و تلاش‌ها و کوشش‌هایشان، هماهنگ با [[عظمت]] [[آرمان]] شان است. از این رو چنین انسان‌هایی، تمامی نیروها و امکانات خود را بر سر این [[آرمان]] می‌‌نهند و تا واپسین لحظات حیات، دست از تلاش بر نمی‌دارند و سرانجام، [[زندگی]] را نیز [[فدا]] می‌‌کنند»<ref>[[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[تاثیرهای اجتماعی اعتقاد به مهدویت از دیدگاه جامعه‌شناسی (مقاله)|تاثیرهای اجتماعی اعتقاد به مهدویت از دیدگاه جامعه‌شناسی]]، [[انتظار موعود (نشریه)|انتظار موعود]]، ص۲۳۳.</ref>.

}}

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. آقای مهدی‌زاده؛

| تصویر = 87yo3.jpeg

::::::«یکی از مسائل مهم در مورد [[انتظار]] رابطه میان [[انتظار امام]] و [[امت]] است. در مسأله [[انتظار]]، [[امت]] همیشه در حال [[انتظار]] است و "[[منتظر]]" می‌باشد و [[امام]] که "[[منتظر]]"<ref>منتظر اسم فاعل است به معنی کسی که در انتظار چیزی باشد و منتظر اسم مفعول است به معنی کسی یا امری که مورد انتظار واقع شود.</ref> [[مردم]] است خود نیز "[[منتظر]]" و چشم به راه [[دستور]] [[قیام]] می‌باشد تا [[پیام الهی]] در رسد و رستاخیر بزرگ خویش را آغاز کند و [[جهان]] گرفتار و پر از [[ظلم و ستم]] را رهایی ببخشد و [[عدل و داد]] را جهانی سازد و [[رسالت الهی]] خویش را که برای آن این همه [[صبر]] کرده است به انجام رساند. اینجاست که می‌نگریم [[انتظار امت]] و [[امام]] پیوند می‌یابد. و [[انتظار]] بزرگ برای آینده‌ای روشن را پدید می‌آورد. [[امام مهدی]] می‌فرماید: "خداوندا! وعده‌هایی را که به من تحقق بخش...و [[فرج]] مرا زود برسان و به من [[قدرت]] و نصرت‌بخشای، و [[فتح]] بزرگ را نصیبم گردان..."<ref>الصحیفه المهدیه، ص ۱۱۵.</ref>.

::::::[[انتظار]]، با روان‌ها و اندیشه‌هایی که در حال انتظارند و با شور و سوز [[منتظران]]، ارتباط دارد و عمق و گستردگی آن در همین رابطه مشخص می‌گردد. هر کس با پایگاه [[فکری]] و آرمانی و اهدافی و امیدهایی که دارد در انتظاری متناسب با آن اهداف و افکار به سر می‌برد و هرچه [[هدف]] و [[آرمان]] والاتر و گرامی‌تر باشد، [[انتظار]] تحقق و فرا رسیدن آن روزگار شورانگیزتر است. بنابرهمین اصل، انسان‌های بزرگ و با احساسی که در پی آرمان‌های انسانی می‌باشند و به دنبال ساختن جامعه‌ای [[الهی]] و انسانی هستند و همیشه در [[فکر]] [[انسان]] [[محروم]] و محرومیت‌ها و [[سختی‌ها]] و گرفتاری‌های او می‌باشند، انتظاری به فراخور این افکار و [[اندیشه‌ها]] دارند، انتظاری بزرگ و با احساس و نویدبخش و در عین حال انتظاری تلخ و جانگداز، تا هرچه زودتر دوران آن فرا رسد و این [[آرمان]] بزرگ تحقق یابد نمونه واقعی این انسان‌های بزرگ [[انبیاء]] و [[مصلحان]] بزرگ جامعه‌های انسانی می‎باشند، آنان که با [[سعادت]] [[انسانها]] می‌اندیشند و همیشه در [[انتظار]] تحقق چنین جامعه‌ای با چنین اهداف بوده‌اند و چشم به راه تحقق [[آرمان]] والای [[حقوق]] [[انسان]] و [[ارزش]] او داشته‌اند و در این راه تلاش‌ها و کوشش‌های فراوان کرده‌اند و این کوشش‌ها و تلاش‌هایشان هماهنگ با [[عظمت]] آرمانشان بوده است. از این رو، در تمام دوران حیات با عظمتشان و در هر مکان و با هر شرایطی با این امر مهم زیسته‌‌‌‌‌‌‌‌‌ زیسته‌اند و در [[انتظار]] تحقق این امور بوده‌اند تا آنجا که در راه رسیدن به [[جامعه الهی]] و انسانی از [[جان]] خویش نیز گذاشته‌اند. [[پیروان]] آنان نیز در این [[انتظار]] با رهبرانان هم‌آوا بوده‌اند و چشم به [[آینده]] داشته‌اند و پایان دوران سیاه درد و [[رنج]] و [[فقر]] و کمبود و [[نادانی]] را می‌خواسته‌اند.