سنت به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«[[سنت]] که یکی از چهار منبع [[احکام]] است، به معنای دستورهای [[پیامبر]] و احکامی است که آن [[حضرت]] بیان کرده است<ref>{{متن حدیث|السُّنَّةُ مَا سَنَّ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}}}؛ شیخ صدوق، معانی الأخبار، ص۱۵۵.</ref> و در برابر آن [[بدعت]] است<ref>{{متن حدیث|أَمَّا السُّنَّةُ فَسُنَّةُ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} وَ أَمَّا الْبِدْعَةُ فَمَا خَالَفَهَا}}؛ ابن‌شعبه حرانی، تحف العقول، ص۲۱۱؛ شیخ صدوق، معانی الأخبار، ص۱۵۵.</ref> و به معنای [[استحباب]] یکی از احکام پنج‌گانه است<ref>علی‌اکبر غفاری، تلخیص مقباس الهدایه، ص۱۲.</ref>. علمای اصولی سنت را سه قسم می‌دانند: قول، فعل و تقریر پیامبر{{صل}}<ref>{{عربی|السنّة هي قول النبيّ{{صل}}، أو فعله، أو تقريره}}؛ شیخ بهایی، زبدة الأصول، ص۱۸۰؛ مولااحمد اردبیلی، مجمع الفائده و البرهان، ج۳، ص۲۱۶.</ref>. [[شیعه]] سنت را شامل [[سیره امامان معصوم]] نیز می‌داند. شماری از علمای [[اهل سنت]]، عمل [[صحابی]] را نیز جزو سنت قرار داده‌اند<ref>{{عربی|وَ قَدْ أَجْمَعُوا عَلَى أَنَّ قَوْلَ الصَّحَابِيِّ سُنَّةٌ}}؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۱، ص۵۱۰ و ج۴، ص۳۲۹.</ref>‌. سنت دارای تقسیمات مختلفی است که در کتاب‌های [[فقهی]] و اصولی به آن اشاره شده است، مانند [[سنن]] زوائد (مانند لباس‌پوشیدن پیامبر)<ref>سید علی خان مدنی شیرازی، ریاض السالکین، ج۷، ص۲۰۴، و ج۶، ص۴۰۳ (مشابه آن).</ref> و سنن [[هدی]] (کارهای مستحبی)<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۴۴۳؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۴.</ref> و [[میزان]] [[حجیت]] و [[تبعیت]] از آن نیز مورد توجه قرار گرفته است»<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۲۴.</ref>