عقیده زرتشتی‌ها درباره موعود و منجی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«در هزاره‌گرایی [[زردشتی]]، [[انتظار ظهور]] سه [[منجی]] از [[نسل]] [[زردشت]] مطرح شده است که [[ظهور]] ایشان سبب تقویت این [[آیین]] گردیده و بدی‌های [[اخلاقی]] را برطرف خواهد ساخت. سه [[منجی]] بزرگ [[زردشتی]] که در طول سه هزاره پایانی، [[ظهور]] می‌کنند، عبارتند از: هوشیدَر، هوشیدَرماه، [[سوشیانس]] (یعنی سودمند).

::::::«برخلاف [[گمان]] برخی، که [[باور]] به [[منجی]] را برخاسته از پندارهای زخم دیدگان بشری دانسته‌‏اند، این [[باور]]، [[اعتقادی]] سترگ است که ریشه در [[امید]] بخشی‌‏های [[پیامبران الهی]]{{عم}} و [[اندیشوران]] بزرگ [[تاریخ]] دارد<ref>  ناگفته نماند که ما نمی‌‏خواهیم برای اثبات مهدی موعود{{ع}}، به بشارت‌‏های کتاب‌‏های ادیان و آیین‌های دیگر، استدلال کنیم و به طور اصولی نیازی بدان نداریم. بلکه می‏‌خواهیم بگوییم که عقیده به ظهور یک نجات ‏دهنده فوق‏ العاده‏ جهانی، یک عقیده مشترک دینی است که از مصدر [[وحی]] سرچشمه گرفته و همه پیامبران بدان بشارت داده‏‌اند. و همه ملت‌‏ها در انتظار آن هستند لکن در تطبیق آن خطا شده است.</ref>.

::::::«"[[موعود]]" به کسی گویند که در یک یا چند [[دین]] آمدنش [[بشارت]] داده شده است. این شخص برای [[اصلاح]] امور [[انسان‌ها]]، [[مبارزه]] با کژی‌ها و ناراستی‌ها، ریشه‌کن کردن [[ظلم و ستم]] و [[برقراری صلح]]، [[دوستی]] و [[عدالت]] در [[جهان]] می‌آید؛ لذا او را "[[مصلح]]" می‌نامند.

:::::: «در کتاب جاماسب<ref> (شاگرد زرتشت و برادر گشتاسب بن لهراسب)</ref> چنین آمده است: "مردی بیرون آید از [[زمین]] تازیان از [[فرزندان]] [[هاشم]]، مردی بزرگ سر و بزرگ تن و بزرگ ساق و بر [[دین]] جد خویش بود با [[سپاه]] بسیار رو به [[ایران]] نهد و [[آبادان]] کند و [[زمین]] پر داد کند و از داد وی باشد گرگ با میش [[آب]] خورد"<ref> بشارات عهدین، ص ۲۵۸.</ref>.

::::::«در کتاب [[معروف]] زردشتیان به نام "زند" بعد از آنکه سخن از مقابله و [[مبارزه]] ابدی بین ایزدان و اهریمنان به میان می آورد، می گوید: "در این هنگام [[فتح]] و [[پیروزی]] و [[نصرت]] از [[ناحیه]] ایزدان واقع می‌شود و بعد از [[نصرت]] و [[یاری]] ایزدان و نابودی [[نسل]] اهریمنان عالم به [[سعادت]] اصلی خود می‌رسد و [[فرزندان آدم]] بر [[کرسی]] [[سعادت]] و [[برکت]] خواهند نشست<ref>بشارات العهدین، ص۲۳۷، ۲۳۸؛ بشاره الظهور، ص۳۴.</ref>.

::::::«در کتاب‌ها و آثار [[زردشت]] و [[زردشتی]]، درباره [[آخر الزمان]]، و [[ظهور]] [[موعود]]، مطالب بسیاری آمده است، از جمله در این کتاب‌ها:

::::::«در هزاره‌گرایی [[زردشتی]]، [[انتظار ظهور]] سه [[منجی]] از [[نسل]] [[زردشت]] مطرح شده است که [[ظهور]] ایشان سبب تقویت این [[آیین]] گردیده و [[بدی‌ها]] و زشتی‌های [[اخلاقی]] را برطرف خواهد ساخت. سه [[منجی]] بزرگ [[زردشتی]] که در طول سه هزار پایانی، [[ظهور]] می‌کنند، عبارتند از: هوشیدَر، هوشیدَرماه و [[سوشیانس]] (یعنی سودمند). آخرین [[موعود]] [[زردشتی]]، [[سوشیانس]] برگزیده‌ای از [[نسل]] [[زردشت]] است. او مأموریّت دارد [[دین]] او را به کمال رساند و از پیراهه‌ها و [[بدعت‌ها]] [[پاک]] کند و [[ظلم و ستم]] را از [[جهان]] برداشته، [[کارها]] را بر مبنای "گاهان" (= گاتها، مقدس‌ترین بخش [[اوستا]]) قرار دهد. پس از آن همه [[مردم]]، [[مطیع]] فرمان‌های [[دینی]] و با یک‌دیگر [[دوست]] و [[مهربان]] خواهند بود. [[خشکسالی]] و [[فقر]] و [[بدبختی]] از میان خواهد رفت و جهانِ ِآرمانی شکل خواهد گرفت. بنابراین [[موعود]] [[زردشتی]] اولاً فردی مشخص است که در [[اوستا]] به نام، معرفی شده است و ثانیاً [[هدف]] نجاتِ جمعیِ [[بشر]] [[ظهور]] خواهد کرد. البته بشارت‌های آشکار به [[ظهور]] [[سوشیانس]] به عنوان [[منجی موعود]] [[بشر]]، نه در "گاتها" بلکه در بخش‌های دیگر موجود است. در جاماسب‌نامه آمده است: [[پیغمبر]] [[عرب]]، آخر [[پیغمبران]] باشد که در میان کوه‌های [[مکه]] پیدا شود. او با [[بندگان]] خود چیز خورد و به روش [[بندگان]] نشیند و [[دین]] او اشراف [[ادیان]] باشد و کتاب او [[باطل]] گرداند همه کتاب‌ها را... و از [[فرزندان]] دختر آن [[پیغمبر]] که [[خورشید]] [[جهان]] و شاه‌زنان نام دارد، کسی پادشان شود در [[دنیا]] به [[حکم]] یزدان که [[جانشین]] آخر آن [[پیغمبر]] باشد... و [[دولت]] او تا به [[قیامت]] متصل باشد.... و همه [[جهان]] را یک [[دین]] کند و [[دین]] گبری و [[زردشتی]] نماند و [[پیغمبران]] [[خدا]] و حکیمان ... و ابرها و بادها و مردان سفید رویان درخدمت او باشند<ref> ظهور [[حضرت مهدی]]{{ع}} از دیدگاه اسلام، مذاهب و ملل جهان،ص ۳۵۲ و ۳۵۶.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۶۸ - ۶۹.</ref>.

::::::«[[موعود]] [[زرتشتیان]] به لحاظ ساختاری تفاوت‌هایی با دیگر [[ادیان]] بزرگ دارد؛ چون برخلاف دیگر [[ادیان]] که پیروانشان [[منجی]] [[نجات]] بخشی را در [[آخر الزمان]] [[انتظار]] می‌کشند، [[زرتشتیان]] معتقدند سه پسر [[آینده]] [[زرتشت]] که با نام عمومی [[سوشیانت]] شناخته می‌شوند، موعودهای [[نجات]] بخشی هستند که هریک به ترتیب در سر هزاره‌ای [[ظهور]] می‌کنند. [[سوشیانس]] یا [[سوشیانت]] نام عمومی سه پسر [[زرتشت]] است که در [[آخر الزمان]] از نطفه وی متولد می‌شوند. این سه [[موعود]] زرتشتی یعنی [[هوشیدر]]، هوشیدرماه و [[سوشیانس]] در [[آخر الزمان]] هریک در سر هزاره‌ای [[ظهور]] می‌کنند تا اوضاع نابسمان [[جهان]] و [[مردمان]] را سامان بخشند. نام [[سوشیانس]]، به خصوص به [[آخرین منجی]] و [[موعود]] تخصیص یافته که آخرین مخلوق اهورامزدا نیز خواهد بود.