عصمت در کلام اسلامی به چه معناست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۴۰
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 '
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ') |
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[پرونده:1100786.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[مصطفی سلیمانیان]]]] | [[پرونده:1100786.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[مصطفی سلیمانیان]]]] | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[مصطفی سلیمانیان]]''' در کتاب ''«[[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[مصطفی سلیمانیان]]''' در کتاب ''«[[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«در این قسمت به برخی از تعریفهای [[اندیشمندان]] [[متکلم]] درباره [[عصمت]] اشاره میشود: | |||
[[شیخ مفید]] (م۴۱۳): «عصمت لطفی است که [[خداوند]] بر مکلّف میکند به نحوی که وقوع [[گناه]] و ترک [[بندگی]] از او ممتنع میشود، در حالیکه [[قادر]] بر آن است»<ref>النکت الاعتقادیة، ص۳۷.</ref>. و «عصمت همان [[توفیق]] و [[لطف]] و محافظت خداوند نسبت به حجج است که آنان را از گناه و [[اشتباه]] در [[دین خدا]] باز میدارد»<ref>تصحیح الاعتقاد، ص۱۲۸.</ref>. | |||
[[سید مرتضی]] (م ۴۳۶): «عصمت لطفی [[الهی]] است که به واسطه آن [[انسان]] از انجام کار [[قبیح]] [[امتناع]] میورزد»<ref>رسائل الشریف، ج۳، ص۳۲۵.</ref>. | [[سید مرتضی]] (م ۴۳۶): «عصمت لطفی [[الهی]] است که به واسطه آن [[انسان]] از انجام کار [[قبیح]] [[امتناع]] میورزد»<ref>رسائل الشریف، ج۳، ص۳۲۵.</ref>. | ||
خط ۵۴: | خط ۵۶: | ||
این بیان در باب حقیقت عصمت، ابهامها و اشکالهای مختلفی دارد. ایشان عصمت را ملکهای [[نفسانی]] دانستهاند و این از دو حال خارج نیست. اگر این [[ملکه نفسانی]] [[موهبت الهی]] است و [[انسان]] [[معصوم]] در کسب این [[عصمت]] بیاختیار است، مسلماً این [[عصمت جبری]]، نه برای معصوم مزیت است و نه پاداشی در قبال آن دارد و نه حتی با سایر [[مردم]] فرق دارد؛ حال اینکه ما عصمت را نوعی امتیاز و [[فضیلت]] برای معصوم میدانیم. ولی اگر این عصمت با [[اختیار]] و تلاش کسب شده باشد باز هم [[کلام]] ایشان ابهام و اشکال دارد، زیرا: | این بیان در باب حقیقت عصمت، ابهامها و اشکالهای مختلفی دارد. ایشان عصمت را ملکهای [[نفسانی]] دانستهاند و این از دو حال خارج نیست. اگر این [[ملکه نفسانی]] [[موهبت الهی]] است و [[انسان]] [[معصوم]] در کسب این [[عصمت]] بیاختیار است، مسلماً این [[عصمت جبری]]، نه برای معصوم مزیت است و نه پاداشی در قبال آن دارد و نه حتی با سایر [[مردم]] فرق دارد؛ حال اینکه ما عصمت را نوعی امتیاز و [[فضیلت]] برای معصوم میدانیم. ولی اگر این عصمت با [[اختیار]] و تلاش کسب شده باشد باز هم [[کلام]] ایشان ابهام و اشکال دارد، زیرا: | ||
'''اولاً''': این عصمت، نسبی است و فقط در دایره [[تکالیف]] الزامی کاربرد دارد، ولی عصمت مورد بحث ما مطلق است و شامل [[عصمت علمی]] [[امام]] است. | |||
'''ثانیاً''': این نوع از عصمت را که ایشان [[تبیین]] کردهاند بسیاری از غیر [[انبیا]] و [[امامان]] هم میتوانند کسب کنند، لذا این نوع از عصمت برای امامان امتیازی در پی نخواهد داشت. | '''ثانیاً''': این نوع از عصمت را که ایشان [[تبیین]] کردهاند بسیاری از غیر [[انبیا]] و [[امامان]] هم میتوانند کسب کنند، لذا این نوع از عصمت برای امامان امتیازی در پی نخواهد داشت. |