تألیفات درباره مهدویت با چه روش‌هایی بوده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

«در موضوع [[مهدویت]] به روش‌های گوناگون و متنوعی علمای فریقین دست به تألیف و تصنیف زده اند از قبیل:

*'''روش روایی:''' زیرا جزئیات قضیه [[مهدویت]] از مصادیق بارز ایمان به غیب به حساب می‌آید. این روش به نوبه خود از خصوصیاتی برخوردار است: برخی تنها احادیثی را درباره [[مهدویت]] نقل کرده‌اند که تفسیر آیات [[قرآن]] به حساب می‌آمده و [[روایات]] تفسیری بوده‌اند. برخی نیز عموم احادیث [[مهدویت]] را در کتاب خود جمع آوری کرده‌اند. روش دوم نزد [[شیعه]] و [[اهل سنت]] هر کدام به نوبه خود به شیوه‌ای خاص تدوین شده است. نزد علمای [[شیعه]] امامیه تألیف موضوعی درباره [[مهدویت]] سه گونه بوده است:

[[اهل سنت]] نیز در این زمینه روش‌های مختلف حدیثی داشته اند از قبیل:

*'''روش برهانی و کلامی:''' در این روش مؤلّف درصدد عرضه کردن مباحث [[مهدویت]] به صورت استدلالی و برهانی است. این روش درصدد تثبیت ایمان به [[مهدویت]] و دفع شبهات در این موضوع است. کتاب‌های متعددی که [[شیخ مفید]] در این زمینه تألیف کرده همگی از این قبیل است. و نیز کتاب المقنع فی الغیبه از سید مرتضی و بحث حول المهدی از [[سید محمد باقر صدر]] را می‌توان از این قبیل به حساب آورد.

*'''روش مقارنی:''' از جمله تألیفاتی که در مورد موضوع [[مهدویت]] شاهد آن بوده و هستیم روش بحث مقارنی بین عقیده [[شیعه]] امامی و دیگر طوایف مسلمین است. این گونه بحث را در لابلای کتاب‌های [[شیخ مفید]] و [[سید مرتضی]] و [[شیخ طوسی]] به خوبی مشاهده می‌کنیم. و از جمله کتاب‌های مستقل در این زمینه کتاب بیان الاشکال فیما حکی من امر المهدی من الأقوال از ابو عبدالله حمیدان بن یحیی قاسمی حسنی از علمای قرن فتم است. و نیز از کتاب مع المهدی المنتظر فی دراسه منهجیه مقارنه بین الفکر الشیعی و السنی از شیخ مهدی فتلاوی و کتاب المهدی الموعود المنتظر عند علماء اهل السنه و الامامیه از نجم الدین عسکری می‌توان نام برد.