حقوق انسان بر دیگران در فقه سیاسی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::#به دلیل شمول و عموم که در این نوع [[حقوق اجتماعی]] وجود دارد و فراتر از [[حقوق خصوصی]] است؛

:::::#به علت [[ارتباط]] آن با [[دولت]] که باید در صیانت و تأمین این حقوق، اقدامات اجرایی و قضائی لازم را به عمل آورد؛

:::::#منشأ [[اجتماعی]] داشتن این حقوق در عمومی بودن آنها کافی است و نیاز به دلیل دیگری ندارد.

:::::#[[حق]] [[کرامت]] و [[شخصیت]] [[انسانی]]: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ}}<ref>«و به راستی ما فرزندان آدم را ارجمند داشته‌ایم» سوره اسراء، آیه ۷۰.</ref><ref>ر.ک: فقه سیاسی، ج۱، ص۵۴۲.</ref>.

:::::#حق [[احترام]] متقابل: این حق در واقع از حق [[کرامت انسانی]] نشأت می‌گیرد و از آثار آن به شمار می‌آید.

:::::#[[حق استقلال در اراده]]: هر فرد می‌تواند در امور مربوط به خود به طور مستقل و به دور از [[اجبار]] و [[تحمیل]] دیگران [[تصمیم]] بگیرد و از این حق می‌توان به حق داشتن [[اراده آزاد]] هم تعبیر نمود. این حق شامل حق [[تعیین سرنوشت]] و حق استیفای دیگر حقوق و حق [[اراده]] و [[اختیار]] و حق [[اعمال]] اراده در قلمرو امور شخصی خود می‌گردد که مشابه [[حق حاکمیت]] هر دولت در برابر دولت‌های دیگر در امور داخلی خود می‌باشد<ref>قاعده فقهی نفی اکراه می‌تواند مستند این حق محسوب شود.</ref>. معنی این حق آن است که دیگران باید به تصمیم و اراده هر فرد در حوزه [[امور فردی]] او احترام بگذارند.

:::::#[[حق قرارداد]]: منظور از حق قرارداد، عبارت است از [[اقدام]] دو یا چند شخص بر قبول و ایجاد [[قرارداد]] صرف‌نظر از حقی که از نوع [[قرارداد]] به طور بالسویه و یا به هر نحو دیگری ایجاد می‌شود. اصولاً هر کدام از طرفین یا اطراف قرارداد [[حق]] قبول یا رد قرارداد را قبل از انعقاد آن، دارند.

:::::#[[حق تعامل]]: تعامل [[اجتماعی]]، اصل مورد توافق [[زندگی اجتماعی]] است و خود به نحوی از [[حقوق]] برخاسته از قراردادهای اجتماعی به شمار می‌آید. بر اساس این حق، هر فردی می‌تواند تا آنجا که به [[منافع]] دیگران و [[جامعه]] لطمه وارد نیاورد با دیگران رابطه برقرار نماید و از طریق [[روابط]] با دیگران به مقاصد [[مشروع]] خود برسد. از این حق می‌توان به حق [[مرابطه]] نیز تعبیر نمود که خود مورد تأکید [[شرع]] نیز می‌باشد. {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref>.

:::::#[[حق مشارکت]] یا [[تعاون]]: معنی حق مشارکت آن است که هر فرد می‌تواند در کارهای [[سودمندی]] که دیگران آن را آغاز نموده‌اند [[مشارکت]] داشته باشد و [[پذیرفتن]] متقاضی [[همکاری]] برای دیگران نوعی [[ادای حق]] محسوب می‌شود<ref>{{متن قرآن|وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى}} «و یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>»<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی]] و [[ابراهیم موسی‌زاده|موسی‌زاده]]، [[بایسته‌های فقه سیاسی (کتاب)|بایسته‌های فقه سیاسی]]، ص ۶۳.</ref>