پیشینه غیبت رهبران الهی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۵۹
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::* +*)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)) |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
«اینگونه غیبتها، برای بسیاری از [[پیامبران]] به وقوع پیوسته است: | «اینگونه غیبتها، برای بسیاری از [[پیامبران]] به وقوع پیوسته است: | ||
#[[حضرت ادریس]]{{ع}}: او، پس از جریانی که میان وی و [[ستمگران]] زمانش به وقوع پیوست، مدت بیست سال، [[غایب]] گشت<ref>کمال الدین، از ص ۱۲۷ به بعد؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۰.</ref> و پس از آن، ظاهر شد و به [[پیروان]] خود نوید [[گشایش]] و [[قیام]] [[قائم]] از [[فرزندان]] خود، یعنی [[حضرت نوح]] را داد و سپس از نظرها [[غایب]] شد. [[خداوند]]، او را به [[آسمان]] برد و [[پیروان]] او، قرنها و نسلها، پیوسته، [[منتظر]] [[قیام]] [[نوح]] بودند، تا اینکه [[حضرت نوح]] ظاهر گشت<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۲۷.</ref>. | |||
#[[حضرت نوح]]{{ع}}؛ وی نیز تا سن چهارصد و شصت سالگی، یعنی پیش از [[بعثت]]، [[غیبت]] در او محقق بود<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۳۵؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۵.</ref>. | |||
#[[حضرت صالح]]{{ع}}؛ وی نیز برههای از زمان، از [[قوم]] خود [[غایب]] گردید و هنگامی که بازگشت، او را نشناختند و [[مردم]]، به سه گروه منکر و اهل [[تردید]] و اهل [[یقین]]، تقسیم شدند<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۳۶؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۵.</ref>. | |||
#[[حضرت ابراهیم]]{{ع}}؛ [[شیخ صدوق]] میگوید: [[غیبت]] [[حضرت ابراهیم]]، شبیه [[غیبت]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} است؛ بلکه از آن نیز شگفتانگیزتر است. وی از هنگام انعقاد نطفه تا زمانی که [[مأمور]] به [[تبلیغ]] شد، در مخفیگاه بسر میبرد. و پس از آن، دو [[غیبت]] دیگر نیز داشت. بار سوم، او به تنهایی، در [[شهرها]] سیر و سیاحت میکرد<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۳۹؛ الشیعة و الرجعة، ص ۲۸.</ref>. | |||
#[[حضرت یوسف]]{{ع}}؛ مدت [[غیبت]] وی، بیست سال بود. سه روز در [[چاه]] و چند سال در زندان و باقی آن را در [[پادشاهی]] گذراند<ref>الکامل فی التاریخ، ج ۱، ص ۵۴؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref>. | |||
#[[حضرت موسی]]{{ع}}؛ مدت بیست و هشت سال از [[قوم]] خود ناپدید شد و پس از آنکه او را شناختند، بار دیگر مدتی فراتر از پنجاه سال، [[غایب]] گردید<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۴۴؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref>. | |||
#[[حضرت شعیب]]{{ع}}؛ مدتی طولانی از [[قوم]] خود [[غایب]] شد و سپس بازگشت<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۳۹۰.</ref>. | |||
#[[حضرت اسماعیل]]{{ع}}؛ او نیز مدت یک سال از [[قوم]] خود [[غایب]] شد<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۰.</ref>. | |||
#[[حضرت الیاس]]{{ع}}؛ وی مدت هفت و یا ده سال، از [[قوم]] خود [[غایب]] و در بیابانها متواری بود<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۲؛ تاریخ دمشق، ج ۹، ص ۱۵۴، دار احیاء التراث العربی.</ref>. | |||
#[[حضرت سلیمان]]{{ع}}؛ او نیز مدتی طولانی از [[قوم]] خود [[غایب]] بود<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۳.</ref>. | |||
#[[حضرت دانیال]]{{ع}}؛ وی، مدت نود سال، از [[قوم]] خود ناپدید و در دست بخت النصر، [[اسیر]] بود<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۶.</ref>. | |||
#[[حضرت لوط]] و عزیر {{عم}}<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۶- ۲۹۸؛ فیض در کتاب وافی، ج ۲، ص ۴۱۸ روایتی مفصل و مناسب مقام نقل کرده و شیخ طوسی نیز بحث مشروحی را در این زمینه مطرح نموده است. الغیبة، ص ۹۷.</ref>؛ | |||
#[[حضرت عیسی]] {{ع}}؛ او، غیبتهای متعددی داشت که در [[شهرها]] به سیاحت میپرداخت. و [[قوم]] او، از وی بیخبر بودند. یکبار، [[غیبت]] او، در [[مصر]] و [[شام]]، [[دوازده]] سال به طول انجامید. مجموع غیبات آن [[حضرت]] را تا دویست و پنجاه سال نیز گفتهاند<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۹.</ref>»<ref>[[نجمالدین طبسی|طبسی، نجمالدین]]، [[تا ظهور ج۱ (کتاب)|تا ظهور]]، ج۱، ص۳۹-۴۱ .</ref>. | |||
==پاسخهای دیگر== | ==پاسخهای دیگر== |