چگونه می‌توان برای ظهور امام مهدی زمینه‌سازی کرد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::#مهموم بودن برای آن جناب در ایام [[غیبت]]؛

:::::#[[دعا کردن]] برای حفظ وجود مبارک [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} از شر شیاطین انس و [[جن]] و طلب [[تعجیل فرج]] و [[نصرت]] و [[ظفر]] و [[غلبه]] او بر [[کفار]] و ملحدین و منافقین؛

:::::#[[صدقه]] دادن در حد توان، برای حفظ وجود مبارک [[امام زمان]] {{ع}}؛

:::::#بجا آوردن [[حج]] به [[نیابت]] از [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} چنانکه در گذشته میان [[شیعه]] مرسوم بوده است؛

:::::#برخاستن از برای [[تعظیم]] شنیدن نام مبارک آن [[حضرت]]، به ویژه نام مبارک [[قائم]] {{ع}}؛

:::::#[[تضرع]] و درخواست از [[خداوند]]، برای [[حفظ دین]] و [[ایمان]] از دستبرد شیاطین و رهایی از [[شبهات]]؛

:::::#[[استمداد]] و استعانت و استغاثه به آن جناب، در هنگام سختی‌ها و گرفتاری‌ها و بیماری‌ها و [[شبهات]] و فتنه‌ها<ref>منتهی الامال ، ج ۲، ص ۴۸۳.</ref>»<ref>[[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص ۶۰-۶۵.</ref>.

:::::#«'''جاذبه [[قرآن]] و [[حقانیت]] [[اسلام‌]]:''' همان‌گونه که در مثل‌ها آمده: "سرانجام، [[حقیقت]] جای خود را باز می‌کند" تکیه بر حقایق نورانی و استوار و منطقی [[قرآن]] و [[اسلام]]، این [[مکتب]] زنده و [[غنی]] و حیات‌بخش و سازنده، یکی از عوامل مهم [[پیروزی]] است. در [[صدر اسلام]]، درستی و واقعیت هماهنگی [[دستورات اسلام]] با [[عقل]] و [[وجدان]] و [[انسانیت]] و پیکار [[اسلام]] با هرگونه آلودگی و [[فقر]] و [[بدبختی]] و [[بی‌عدالتی]] خودبه‌خود یک جاذبه قوی داشت که [[انسان‌ها]] را به سوی خود می‌کشانید، و [[پیامبر خاتم| پیامبر اسلام]]{{صل}} از این راه، پیروزی‌های چشمگیری به دست آورد، تا آنجا که گاهی می‌شد سرسخت‌ترین [[دشمنان]] [[اسلام]] مانند [[ولید بن مغیره]] وقتی چند [[آیه]] از [[آیات]] [[قرآن]] را که حکایت از [[قوانین]] [[اسلام]] می‌کند شنید، دیوانه‌وار به [[مجلسی]] که از طرف دودمانش تشکیل شده بود، آمد و گفت: "به [[خدا]] [[سوگند]] از [[محمد]] {{صل}} سخنی شنیدم که نه شباهت به گفتار [[انسان‌ها]] دارد، نه جن‌ها؛ گفتار او شیرینی خاصی و [[زیبایی]] مخصوصی دارد؛ بالای آن (همه شاخه‌های درختان برومند) پرثمر و پایین آن (مانند ریشه‌های درخت کهن) پرمایه است، گفتاری است که بر هر چیز پیروز می‌شود و چیزی بر آن پیروز نخواهد شد"<ref>نور الثقلین، ج ۳، ص ۷۸.</ref>. امروز نیز تکیه بر چنین [[مکتب]] پرمایه و استوار و مقایسه علمی و منطقی آن بر سایر مکتب‌ها، از نظر معنوی بزرگ‌ترین عامل حرکت و [[زمینه‌سازی]] برای یک [[حکومت]] [[عدل]] جهانی است و به تنهایی کافی است که نیازهای مادی و معنوی [[انسان‌ها]] را برآورد و آنها را در همه ابعاد مثبت انسانی به پیش ببرد. به [[راستی]] اگر در [[انقلاب]] [[فرهنگی]] در دانشگاه‌ها، [[قرآن]] به صحنه آید و حقایق نورانی آن به [[مردم]] برسد و پیاده گردد، ریشه‌دارترین زمینه برای آینده‌سازی و [[حکومت]] جهانی [[مهدی]]{{ع}} پدیدار خواهد شد.

:::::#'''[[علم]] و [[اندیشه]] و به کار انداختن آن‌:''' بدون [[شک]] [[علم]] و [[فکر]]، بسیاری از کارها را آسان‌تر کرده و بسیاری از راه‌ها را نزدیک‌تر نموده و بسیاری از گره‌ها را در زمینه‌های گوناگون گشوده است و گاهی راه صد ساله به وسیله [[علم]] و [[دانش]] یک‌شبه طی می‌شود. برای [[پیشرفت]] و [[زمینه‌سازی]] برای [[حکومت]] ایده‌آل جهانی [[اسلام]] به [[رهبری]] [[امام مهدی]]{{ع}} یکی از راه‌های محکم، تحصیل [[علم]] و [[دانش]] و به کاراندازی آن است، در صورتی که این دو براساس [[شناخت]] و اولویت‌ها و کارهای مثبت و عادلانه به کار رود. در این مورد [[اسلام]] اکیدا سفارش فرموده، در اینجا به دو گفتار ذیل توجه کنید: [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا ]]{{صل}} فرمود: "هر چیزی اساس و پایه دارد، پایه این [[دین]] ([[اسلام]]) [[فهم]] و [[شناخت]] است، و موضع‌گیری یک [[مسلمان]] فهیم و دارای [[شناخت]] در برابر [[شیطان]] و هرگونه [[فساد]]، محکم‌تر و بیشتر از هزاران [[مسلمان]] بدون [[شناخت]] است"<ref>{{عربی|" إِنَّ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ دِعَامَةً وَ دِعَامَةُ هَذَا الدِّينَ الْفِقْهِ وَ لَفَقِيهُ وَاحِدٍ أَشَدُّ عَلَى الشَّيْطَانِ مِنْ أَلْفِ عَابِدٍ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ نهج الفصاحه، حدیث ۹۰.</ref>. و [[امام علی]]{{ع}} در عبارتی فرمود: "قوام و دوام [[دین]] و [[دنیا]] به چهار چیز بستگی دارد: نخست ... به دانشمندی که [[دانش]] خود را به کار اندازد"<ref>نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره ۳۶۴.</ref>. بنابراین باید همه [[مسلمانان]] در تحصیل [[علوم]] مختلف و عینیت بخشیدن آن [[علوم]] در [[جامعه]] [[تلاش]] کنند و بدین وسیله زمینه [[فکری]] و علمی را در همه ابعاد برای [[حکومت]] جهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} فراهم سازند.

:::::#'''[[استقامت]] و [[پایداری]] و شجاعت‌:''' در صدر [[اسلام]]، [[استقامت]] و [[پایداری]] و [[شهامت]] پرتوان [[مسلمانان]] در برابر تندبادهای حوادث از عوامل [[پیروزی]] بود، اینک نیز برای‌ [[پیروزی]] در نیل به تکمیل [[اسلام]] به دست [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیاز به [[صبر]] و [[پایداری]] است. نمونه‌های [[صبر]] و [[استقامت]] [[مسلمانان]] صدر [[اسلام]] در [[تاریخ]] بسیار است و نمونه‌های [[صبر]] و [[استقامت]] در جنگ‌های اسلامی به خوبی در روحیه [[مسلمانان]] [[آشکار]] است، آنها با کمترین نفر و کمترین ابزار جنگی، پوزه بزرگ‌ترین [[ارتش]] [[دشمنان]] را به [[خاک]] مالیدند. مثلا [[جعفر طیار]] برادر [[امام علی]]{{ع}} در [[جنگ]] موته ([[جنگ]] با ابرقدرت [[روم]]) با اینکه دو دستش قطع شده بود و نود زخم به بدنش رسیده بود، [[پرچم]] را با دو بازوی بریده‌اش نگهداشته بود و همچنان می‌جنگید<ref>بحار الانوار، ج ۲۱، ص ۵۳.</ref>. [[قرآن]] صد و چهار بار سخن از [[صبر]] و [[استقامت]] به میان آورده و در [[آیه]] ۲۰۰ سوره [[آل عمران]] می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>ای کسانی که ایمان آورده‌اید، استقامت کنید و در برابر دشمنان نیز پایداری به خرج دهید و از مرزهای خود مراقبت به عمل آورید و از خدا بپرهیزید، شاید رستگار شوید.</ref>. مسلماً برای [[زمینه‌سازی]] برای یک [[حکومت]] جهانی، اجرای این [[دستورات]] نیز لازم و ضروری است.

:::::#'''[[زهد]] و رعایت [[اخلاق]] و [[حقوق]]:''' رعایت [[اخلاق]] نیک نسبت به یکدیگر در برخوردها و تمام ابعاد زندگی، و رعایت [[حقوق]] جانی، مالی، عرضی و ... که عالی‌ترین نقش را در جذب دیگران و نفوذ در دل‌ها دارد، از عوامل مهم گسترش [[اسلام]] در صدر [[اسلام]] بوده است. [[اخلاق]] [[پیامبر خدا]]{{صل}} و [[امامان]]{{عم}} و شاگردانشان بسیاری از گردن‌کشان را به سوی [[اسلام]] پر از مهر و [[صفا]] جلب کرد و موجب تقویت [[مسلمانان]] گردید. [[امام علی|امیر مؤمنان]]{{ع}} در [[وصف]] [[پیامبر خدا]]{{صل}} می‌فرماید: "از [[پیامبر]]{{صل}} [[پاک]] و نازنین [[پیروی]] کن، او لقمه [[دنیا]] را با اطراف دندان می‌خورد (نه اینکه دهانش را پر کند) و [[دنیا]] را به چشم (دقیق) نمی‌نگریست، از جهت پهلو لاغر و از جهت شکم گرسنه‌ترین اهل [[دنیا]] بود، مانند بردگان سیاه بر روی [[زمین]] می‌نشست و کفش خود را با دست خود [[اصلاح]] می‌کرد و [[لباس]] خود را با دست خود می‌دوخت، احیانا بر الاغ برهنه سوار می‌شد و از شدت [[تواضع]] و [[فروتنی]] دیگری را هم‌ردیف خود سوار می‌کرد. یکی از همسرانش روزی پرده‌ای نسبتا زیبا و دارای نقش و نگار بر در خانه آویخته بود، به آن بانو فرمود: بی‌درنگ این پرده رنگارنگ را از در خانه بردار، چراکه من با نگاه به این پرده، به یاد [[دنیا]] و زینت‌های آن می‌افتم ... اکنون مرا ببینید چگونه زندگی می‌کنم، بر این جامه‌ای که پوشیده‌ام چندان وصله زده‌ام که از وصله کننده آن شرم دارم. روزی وصله کننده به من گفت: این پیراهن پاره را به دور اندازم، گفتم: آهسته باش سبکباران زودتر به سرمنزل مقصود می‌رسند"<ref>نهج البلاغه، فرازهایی از خطبه ۱۵۹.</ref>. به‌راستی اگر همه شاخه‌های [[اخلاق]] اسلامی رعایت گردد، [[بهترین]] [[زمینه‌سازی]] معنوی برای [[ظهور]] [[امام زمان ]]{{ع}} خواهد بود.

:::::#'''[[ایمان]] و [[توکل]] به [[خدا]]:''' روحیه قوی و [[اطمینان]] [[قلب]] و اعتماد به [[نفس]] از عوامل سازنده و پیش برنده و [[زمینه‌ساز]] و سوزاننده موانع سر راه است، یک چنین روحیه و [[آرامش]] و [[استواری]] [[قلب]] در سایه [[ایمان]] به [[خدا]] و [[توکل]] به او به دست می‌آید که [[دعا]] و [[مناجات]] و [[نماز]] و [[روزه]] تقویت کننده [[ایمان]] و [[توکل]] است. پس از آنکه [[مکه]] به دست [[ارتش]] [[اسلام]] به [[رهبری]] [[پیامبر]] {{صل}} [[فتح]] شد، [[ابوسفیان]] کنار [[ارتش]] قوی [[اسلام]] قدم برمی‌داشت و می‌گفت: کاش می‌دانستم که [[محمد]]{{صل}} با چه وسیله‌ای بر من پیروز شد؟ ما که سازماندهی و تشکیلات و پول و جهاز جنگی و جمعیت داشتیم، چه‌طور مغلوب شدیم، ولی [[پیامبر]] {{صل}} با دست خالی بر ما پیروز گردید". [[پیامبر خدا]]{{صل}} دست بر دوش او گذارد و فرمود: "من به کمک [[خدا]] بر تو پیروز شدم". آری [[ایمان]] و [[توکل]] به [[خدا]] است که [[اتحاد]] و [[انسجام]] و روحیه قوی می‌سازد و کارهای ناممکن را ممکن می‌کند و مشت خالی را بر تانکها پیروز می‌گرداند، به طور قطع می‌توان گفت که نقش [[ایمان]] و [[توکل]] بر جنگها به مراتب بیش از وسائل و ابزار جنگی و تشکیلات است. و ما نیز باید در سایه [[ایمان]] و [[توکل]] به [[خدا]] به پیش رویم و فکرا و عملا [[زمینه‌ساز]] آینده درخشان باشیم، چنانکه [[مسلمانان]] در [[صدر اسلام]] در پرتو [[ایمان]] و [[توکل]]، به پیروزی‌های معجزه‌آمیز نائل شدند.

:::::#'''[[تعاون]] و همکاری‌:''' [[برادری]] اسلامی و رسیدگی به دردهای [[اجتماعی]] و تأسیس واحدهای وسیع و پردامنه در این زمینه نیز در نوع خود برای [[انسجام]] و پیوند و به‌هم‌پیوستگی هرچه بیشتر، [[زمینه‌ساز]] آینده درخشان است و نقش [[اجتماعی]] مؤثری در پیشبرد [[هدف‌ها]] دارد<ref>جابر جعفی گوید: به امام باقر {{ع}} عرض کردم: فرج شما چه وقت است؟ سه بار فرمود: فرج ما تحقق نمی‌پذیرد تا غربال شوید و آزمایش گردید، تا وقتی که قلب‌ها صاف شود؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۰۱.</ref>. [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "[[مؤمنان]] در [[دوستی]] با [[مؤمنان]] دیگر همچون اعضای یکدیگرند که اگر یک عضو به درد آید، عضوهای دیگر نیز ناآرام هستند"<ref>بحار الانوار، ج ۶۱، ص ۱۵۰.</ref>. اگر به [[راستی]] [[جامعه]] ما نسبت به همدیگر چنین احساسی داشتند، [[پیشرفت]] بی‌نظیری در زمینه‌های مختلف نصیبشان می‌شد.  

:::::#'''برخوردها و روش‌های منطقی با یکدیگر:''' [[پیامبر]] {{صل}} بر اساس [[علم]] و منطق با گروههای مختلف غیر اسلامی [[مناظره]] و بحث می‌کرد. [[امام صادق]] {{ع}} چهار هزار شاگرد در رشته‌های مختلف [[تربیت]] می‌نمود و شخصا با منکران [[خدا]] می‌نشست و به بحث و [[گفتگو]] می‌پرداخت. این بحث‌ها و تجزیه و تحلیل‌های روشنگرانه نقش مؤثری در توسعه [[اسلام]] داشت. [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ}}<ref>مردم را به راه پروردگارت با حکمت و پندهای نیکو و جدال و بحث و انتقاد دعوت کن؛ سوره نحل، آیه ۱۲۵.</ref>. [[حکمت]] همان روشهای استدلالی و منطقی است. [[موعظه]] نیک، عبارت از اندرزهایی است که جنبه عاطفی و احساسی دارد. مجادله نیک، بحث‌های رودررو و براساس [[انصاف]] و [[حسن]] [[نیت]] است. [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} فرمود: طرفداران پنج [[دین]] مختلف به صورت گروه‌های پنج نفری به حضور [[پیامبر خدا]]{{صل}} برای بحث و [[مذاکره]] آمدند، به ترتیب: گروه [[یهود]]، سپس گروه [[مسیحی]]، سپس گروه مادی، سپس گروه دوگانه پرست، سپس گروه [[مشرک]] شروع به [[مناظره]] کردند. [[پیامبر خدا]]{{صل}} با کمال متانت سخن آنها را گوش داد و به پاسخ آنها پرداخت، و این مناظرات سه روز بیشتر طول نکشید، که هر پنج گروه قانع شدند و به [[اسلام]] گرویدند، در پایان گفتند: "ای [[محمد]]{{صل}}! ما همچون [[حجت]] و [[استدلال]] تو هرگز در جایی ندیده‌ایم، گواهی می‌دهیم که تو [[رسول خدا]] هستی"<ref>{{عربی|" مَا رَأَيْنَا مِثْلَ‏ حُجَّتِكَ‏ يَا مُحَمَّدُ نَشْهَدُ أَنَّكَ رَسُولُ اللَّهِ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ مشروح این مناظره در کتاب احتجاج طبرسی، ج ۱، از ص ۱۶ تا ۲۴ آمده است.</ref>. آری، اگر برای جذب تحصیل کرده‌ها و افراد مختلف غیر اسلامی با چنین شیوه‌ای [[رفتار]] شود، نقش مؤثری در گسترش [[اسلام]] خواهد داشت و همچنین [[زمینه‌سازی]] [[فکری]] حساب‌شده‌ای برای آینده درخشان به دست [[حضرت مهدی]] {{ع}} خواهد بود.

:::::#'''توجه به طبقه مستضعف‌:''' نوعا [[انقلاب‌ها]] بر دوش [[مستضعفین]] به پیش می‌رود، چراکه مستکبران و سرمایه‌داران از وضع موجود خود راضی‌اند و نوعا مخالف [[انقلاب]] بر مبنای [[تعالیم]] الهی و یا طرفداری از [[مستضعفان]] خواهند بود. [[اسلام]] هیچ‌گاه روی خوش به مستکبران و طاغوتیان نشان نداده است، چنان‌که در آغاز، حامی پیش برنده [[اسلام]] افراد مستضعفی همچون بلال، [[سلمان]]، جویبر، خباب، عمار، [[سمیه]] و ... بوده‌اند. [[پیامبر خدا]] {{صل}} به این گروه از افراد توجه خاصی داشت، حتی همه [[اموال]] همسرش [[خدیجه]]{{س}} را در این راه [[مصرف]] نمود و خود عملا همچون [[مستضعفان]] می‌زیست و بیشتر با آنها محشور بود. به هر حال توجه به [[مستضعفان]] و تأمین نیازهای آنها، و برقراری [[عدالت اجتماعی]] و جلوگیری شدید از [[استعمار]] و استثمار و استحمار، یکی دیگر از عوامل [[زمینه‌سازی]] برای [[حکومت]] [[امید]] [[مستضعفان]] [[جهان]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} خواهد بود.

:::::#'''[[اتحاد]] و [[انسجام]] مسلمانان‌:''' بدون [[شک]] [[اتحاد]] نقش اعجازآمیزی در پیشبرد اهداف دارد، جمعیت و [[اتحاد]]، [[قدرت]] را چندین برابر می‌کند، مثل [[اتحاد]] همچون مثل سد عظیمی است که مبدأ بزرگ‌ترین نیروهای صنعتی و آبیاری سرزمین‌های بزرگ و [[روشنایی]] شهرهای زیاد می‌شود، چنین نیرویی بر اثر به‌هم‌پیوستن قدرت‌های ناچیز دانه‌های [[باران]] به دست آمده است. [[پیامبر خدا]]{{صل}} فرمود: "افراد با [[ایمان]] نسبت به یکدیگر، همانند اجزای یک ساختمان هستند که هرجزئی از آن، جزء دیگر را محکم نگه می‌دارد"<ref>{{عربی|" الْمُؤْمِنُ‏ لِلْمُؤْمِنِ‏ كَالْبُنْيَانِ‏ يَشُدُّ بَعْضُهَا بَعْضا‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ تفسیر ابوالفتوح، ج ۲، ص ۴۵۰.</ref>. حال اگر [[مسلمانان]] دست‌به‌دست هم دهند و با [[اتحاد]] و [[انسجام]] همه‌جانبه در محور [[اسلام]] حرکت کنند، همچون دریای خروشانی خواهند بود که در برابر امواج سهمگین طوفان‌ها [[ایستادگی]] خواهند نمود. برای [[زمینه‌سازی]] [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} و تشکیل [[حکومت]] جهانی، [[اتحاد]] و [[انسجام]] [[مسلمانان]] نقش اساسی را خواهد داشت و باید [[مسلمانان]] از هرگونه [[اختلاف]] فرعی و موسمی پرهیز کنند و در برابر [[دشمنان]] مشترک، با [[اتحاد]] و [[وحدت]] و هماهنگی خود بایستند، تا بتوانند راه را برای [[ظهور]] [[مصلح]] کل جهانی هموار سازند<ref>باید توجه داشت که امور از روی طبیعی و خودجوش به پیش رود وگرنه صحبت اعجاز باشد، [[امام حسین]]{{ع}} فرمود: "سوگند به خداوند، خدا چیزی را نیافریده مگر اینکه به او فرمان داده از ما پیروی کند"؛ بحار الانوار، ج ۲۳، ص ۲۸۷. البته اگر مردم وظیفه خود را انجام دهند، دست خدا بالای سر آنهاست و امدادهای غیبی به کمک آنها خواهد شتافت، چنان‌که [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ}}؛ سوره محمد، آیه ۷.</ref>.

:::::#'''[[رهبر]] شایسته‌:''' در [[اسلام]] به "[[ولایت]]" اهمیت فراوان داده شده است، به گونه‌ای که اگر آن نباشد هیچ چیز نیست، بلکه باید برنامه‌های [[اسلام]] تحت نظارت [[ولایت]] باشد، و به عبارت دیگر چرخ [[انقلاب]] توسط او به گردش درمی‌آید، او نشان راه و [[پیشوا]] و جلودار [[امت]] است و همه گروه‌های [[اسلام]] را در یک خط به پیش می‌برد. [[ولایت]] یعنی [[حکومت]] و [[سرپرستی]] [[دین]] و دنیای [[مردم]] که بسیار [[مقام]] پرمسؤولیت بزرگی است و تنها افراد [[شایسته]] و کامل می‌توانند عهده‌دار آن گردند. همان‌گونه که در صدر [[اسلام]] رهنمودهای [[رهبر شایسته]] نقش اساسی در پیشبرد داشت، امروز نیز در راه [[انتظار]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} و [[زمینه‌سازی]] برای [[حکومت جهانی]] آن [[حضرت]] حتما باید این خط حفظ گردد، تا [[مسلمانان]] در [[نظم]] و [[انسجام]] خاص تحت رهنمودهای‌ [[رهبر شایسته]] که امروز از آن به [[ولایت فقیه]] تعبیر می‌شود، راه [[زمینه‌سازی]] صحیح را دریابند و با پشت‌گرمی معنوی خاصی آن را دنبال کنند. و به عبارت روشن‌تر، [[نائب]] و معاون به [[حق]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} مسلما به راه [[مهدی]]{{ع}} نزدیک‌تر و آگاه‌تر است، و رهنمودها و [[سرپرستی]] او می‌تواند نزدیک‌ترین و حساب‌شده‌ترین شیوه برای رسیدن به [[حکومت]] [[مولی]] [[امام زمان ]]{{ع}} باشد، با توجه به اینکه انجام دو [[وظیفه]] بزرگ [[امر به معروف و نهی از منکر]] [[انسان]] را از بی‌تفاوتی بیرون می‌آورد، و وادار می‌کند که حضور فعال در صحنه داشته باشد. به [[امید]] آن‌که با به‌کار بستن این عوامل که در رأس عوامل دیگر است بتوانیم همچون [[مسلمانان]] [[صدر اسلام]] به پیش رویم و [[جهان]] را به استقبال [[حکومت]] جهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} سوق دهیم که خود در مسیر [[انقلاب]] و تداوم [[انقلاب]] است که نهایت آن آینده درخشان و اهتزاز [[پرچم]] {{عربی|" لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّه‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}} در کل [[جهان]] خواهد شد، و همین [[امید]] به آینده روشن- نه مبهم و تاریک- خود همان عامل درونی و [[انتظار]] است که باید به صورت [[علم]] و عمل درآید و به نتیجه عینی برسد. باید توجه داشت که خود [[امام]] [[قائم]] {{ع}} نیز در [[انتظار]] است که شرایط فراهم شود و [[خداوند متعال]] [[اذن]] خروجش را صادر فرماید و [[جهان]] را از [[ظلم]] و [[فساد]] رهایی بخشد، و به قدری در این مورد بی‌تاب است که حتی وقت [[خروج]] وارد [[مسجد الحرام]] می‌شود و بین [[مقام]] [[ابراهیم]]{{ع}} و [[کعبه]] دو رکعت [[نماز]] می‌خواند و پشت به [[حجر الاسود]] زده، سپس‌ دست‌هایش را به سوی [[آسمان]] بلند کرده و آن‌چنان گریه و [[تضرع]] می‌کند که به [[زمین]] می‌افتد و این است فرموده [[خدا]] در [[قرآن]]: {{متن قرآن|أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الأَرْضِ}}<ref> آیا خدای شما کسی است که دعای مضطر را اجابت می‌کند و گرفتاری‌ها را برطرف می‌سازد و شما را خلفای زمین قرار می‌دهد؟؛ اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۲۶ (سوره نمل، آیه ۶۲).</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "[[سوگند]] به [[خدا]] "[[مضطر]]" همان [[قائم]] {{ع}} است"<ref>تفسیر نور الثقلین، ج ۴، ص ۹۴، ذیل آیه ۶۲ نمل.</ref>. آری [[امام]] [[قائم]] {{ع}} این چنین بی‌تابانه در [[انتظار]] [[اصلاح]] و [[انقلاب جهانی]] است، تا [[جهان]] را از لوث آلودگی‌ها و جنایات و [[ستمگری‌ها]] [[نجات]] بخشد.

:::::#'''[[لزوم]] برنامه‌ریزی‌:''' می‌دانیم که مسأله [[امام مهدی|مهدی موعود ]]{{ع}} یک مسأله عادی و سطحی و اقلیمی و احتمالی نیست، بلکه تقریبا در همه [[ادیان]] و در همه‌جا و در همه‌زمان‌ها و در رأس مسائل مهم عقیدتی و [[سیاسی]] است، و در [[اسلام]] به عنوان یک اصل استوار و خلل‌ناپذیر مطرح می‌باشد، و از آن به ثمره و نتیجه [[قیام]] تمام [[پیامبر]]ان و [[رسولان]] و [[رهبران الهی]] یاد می‌گردد، و [[نهضت]] جهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} با عنوان‌ [[امید]] [[پیامبران]] و [[رسولان]] و [[مستضعفان]] [[تاریخ]] و وصول به اهداف عالی انسانی در همه ابعاد و ... خوانده می‌شود. حال‌که چنین است باید مسأله را جدی گرفت، در طول [[تاریخ]] در این باره حرف زیادی زده‌اند، ولی برای وصول به این [[هدف]] باید [[همت]] کرده، آن هم همتی عمیق، همه‌جانبه در [[جهان]]، همیشگی در عمل.

:::::#بررسی [[فرصت‌ها]] و تهدیدها و نقاط [[ضعف]] و [[قوت]]؛  

:::::#مشخص کردن اهداف کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت؛  

:::::#تدوین سیاست‌های مورد [[نیاز]] بر اساس اهداف و [[راهبرد]] تعیین شده.  

:::::#[[خودسازی فردی]] و [[اجتماعی]] و حرکت به سمت [[انسان کامل]] ([[امام زمان]]{{ع}}) و کسب [[رضایت الهی]]؛  

:::::#جهت‌دهی تمام فعالیت‌ها به سمت [[آماده‌سازی]] [[زمینه‌های ظهور]]؛  

:::::#گسترش [[نظارت عمومی]] و [[فرهنگ]] [[امر به معروف و نهی از منکر]] برای [[هدایت]] [[انسان‌ها]] در تمامی ابعاد؛  

:::::#[[مبارزه با ظلم]] و [[بی‌عدالتی]] برای استقرار [[نظامی]] مبتنی بر [[قسط]] و [[عدل]]؛  

:::::#ایجاد نهضت‌های آزادی‌خواه، ظلم‌ستیز و [[عدالت‌خواه]]؛  

:::::#گسترش [[فرهنگ مهدویت]] و [[شناخت]] آسیب‌های فرارو و خنثی کردن برداشت‌های [[انحرافی]] از آن؛

:::::#آماده کردن خود و [[جامعه]] در ابعاد مختلف برای [[ظهور منجی]] عالم{{ع}}<ref>شمشیربند، رقیه، «نقش فرهنگ مهدویت در جامعه معاصر».</ref>.  

:::::#[[نفس]] خود را [[اصلاح]] و خود را آماده پذیرش [[حکومت جهانی]] [[امام]] نمایند؛

:::::#برای [[ظهور]] [[حضرت]]، [[زمینه‌سازی]] و سعی کنیم [[مردم]] را [[اصلاح]] نماییم با [[امر به معروف و نهی از منکر]] تا شرایط فراهم شود و به دست توانای آن [[حضرت]]، موانع برطرف و شرایط اساسی، برای [[حکومت]] [[عدل]] جهانی ایجاد شود؛

:::::#هرگز [[دعا]] و استغاثه به درگاه الهی را فراموش نکنیم که براساس [[روایات]]، برای تعجیل در [[ظهور]] [[حضرت]] تأثیر بسیاری دارد؛<ref>[[علی اصغر رضوانی]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۴۱۸</ref>