اهل الذکر در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

اما هنگامی که [[هشام بن سالم]] به [[خدمت]] [[امام صادق]]{{ع}} می‌رسد و سخن از توحید می‌شود، [[امام]]{{ع}} بیانات بلندی برای او می‌فرمایند که بعدها مبنای بسیاری از [[براهین]] [[متین]] [[عقلی]] در توحید، از جمله قاعده {{عربی|صرف الشي‏ء لا يتثنى و لا يتكرر}}<ref>التعلیقات علی الشواهد الربوبیة (ط. المرکز الجامعی للنشر، ۱۳۶۰ ه.ش.)، ص۴۲۴؛ اصول المعارف (ط. جامع مدرسین، ۱۳۷۵ ه.ش)، ص۲۶.</ref> می‌گردد: {{متن حدیث|عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} فَقَالَ لِي أَ تَنْعَتُ اللَّهَ فَقُلْتُ نَعَمْ قَالَ هَاتِ فَقُلْتُ‏ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ قَالَ هَذِهِ صِفَةٌ يَشْتَرِكُ‏ فِيهَا الْمَخْلُوقُونَ‏ قُلْتُ فَكَيْفَ تَنْعَتُهُ فَقَالَ هُوَ نُورٌ لَا ظُلْمَةَ فِيهِ وَ حَيَاةٌ لَا مَوْتَ فِيهِ وَ عِلْمٌ لَا جَهْلَ فِيهِ وَ حَقٌّ لَا بَاطِلَ فِيهِ فَخَرَجْتُ مِنْ عِنْدِهِ وَ أَنَا أَعْلَمُ النَّاسِ بِالتَّوْحِيدِ}}<ref>التوحید (للصدوق) (ط. جامعه مدرسین، ۱۳۹۸ه. ق.)، ص۱۴۶.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۱۷۶.</ref>