الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

'''غیب''' به امری که از [[حس]] پوشیده باشد اطلاق شده است و '''علم غیب''' یعنی "[[علم]] به هر چیزی که غایب از حواس بشری باشد". غیب در اصطلاح قرآن و حدیث بر معنایی خاص‌تر از معنای لغوی نیز اطلاق می‌شود و شامل اموری می‌‌شود که [[خدای متعال]] [[آگاهی]] از آنها را تنها به خود اختصاص داده و احدی از مخلوقاتش اعم از [[انبیاء]]، [[ملائکه]] و غیر ایشان را نیز از آن مطلع نکرده است. [[علم غیب]] در این معنا به علوم اختصاصی خداوند متعال ([[علم مکنون]] و [[علم مستأثر|مستأثر]]) که ذاتی بوده و اکتسابی نیستند اطلاق می‌شود و به علم دیگران اگرچه به تعلیم الهی یا اعطای او باشد [[غیب]] گفته نمی‌شود. همچنین غیب در آثار [[تفسیری]] و [[اعتقادی]] علاوه بر معنای لغوی معنای خاصی دارد و تنها به اموری اشاره دارد که دانستن آنها فقط در [[اختیار]] [[خداوند]] است (امور مستأثر) و [[علم غیب]] در این صورت به خصوص علوم خاص الهی اطلاق شده است.

بر اساس دسته‌ای از [[آیات قرآن کریم]]، [[علم به غیب]]، تنها در [[اختیار]] [[خداوند]] است، زیرا تنها اوست که احاطۀ همه جانبه بر تمامی [[عالم]] دارد: {{متن قرآن|وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لاَ يَعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ}}، {{متن قرآن|قُل لّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ الْغَيْبَ إِلاَّ اللَّهُ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ}} و بر اساس برخی [[آیات]] دیگر مانند: {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ}}، [[روایات]] و دلایل عقلی، [[خداوند]] [[علم به غیب]] را به [[انبیاء]] و [[اوصیاء]] خود نیز عطا فرموده است. در یکی از [[آیات]] آمده است: {{متن قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ * فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ * لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ}} بر اساس یکی از تفاسیر، [[لوح]] مکنون همان [[لوح محفوظ]] است که [[علم غیب]] در آن قرار دارد و مطهّرون و پاکانی که صلاحیت [[درک]] [[لوح محفوظ]] را دارند، از آن بهره می‌‌برند. مطهرون همان کسانی هستند که در [[قرآن مجید]] توصیف شده اند: {{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}؛ طبق روایات شیعه و [[اهل سنت]]، [[ اهل بیت پیامبر]]{{صل}}، [[علی]] و [[فاطمه]] و [[فرزندان]] ایشان{{ع}} مطهرون هستند.

علاوه بر آیات گفته شده باید توجه داشت، بر اساس [[ادله قرآنی]] و [[روایات]]، [[حضرت زهرا]] {{س}} برخوردار از [[عصمت]] بوده و از [[گناه]]، [[اشتباه]]، [[سهو]]، نسیان و [[غفلت]] به فضل الهی محفوظ است. عصمت از گناه زمانی ‌تحقق‌ می‌‌یابد که‌ دانش‌ و آگاهی‌ فراگیر شود و [[معصوم]] به‌ هر اطلاعاتی که لازم دارد باید علم‌ داشته‌ باشد. پس‌ معصوم‌ بودن حضرت فاطمه{{ع}} مستلزم وجود دانش‌ و آگاهی‌ ایشان به‌ تمام‌ مصالح‌ و مفاسد و حقایق‌ اشیاء است و این چیزی جز اطلاع بر [[امور غیبی]] نیست؛ چراکه مراد از امور غیبی [[حقیقت]] اشیاء و [[افعال]] و چهره [[واقعی]] آنهاست که برای ما ظاهر نیست و در [[باطن]] است و [[علم]] به این باطن از مراتب علم غیب است.

همچنین روایاتی وجود دارد در زمینه نازل شدن [[جبرئیل]] بر [[حضرت زهرا]]{{س}} بعد از رحلت پدر بزرگوارشان و اینکه ایشان محدثه بوده و [[فرشتگان]] با ایشان سخن می‌‌گفته اند، مانند [[روایت]] معتبر [[امام صادق]]{{ع}} که فرمودند: "[[جبرئیل]] بر [[حضرت زهرا]] وارد می‌شد و وی را تسلیت می‌داد و احوال [[پیغمبر]] را برای او [[نقل]] می‌کرد و حوادثی را که بعد از او بر فرزندانش واقع می‌شود به او خبر می‌داد و [[امیرالمؤمنین]] همۀ آن را می‌نوشت. این است مصحف [[فاطمه زهرا]]{{س}}" این مقام، فضیلتی بی‌نظیر برای [[صدیقه طاهره]] است؛ زیرا سابقه نداشته است جبراییل جز با طبقه اول انبیای عظام چنین رفت و آمد مکرری داشته باشد.