اذلال در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

[[اذلال]] در فرهنگ‌های لغت در معانی [[خوار]] پنداشتن کسی را، خوار شمردن و خوار گرفتن کسی را آمده است<ref>فرهنگ فارسی معین، ج۱، ص۱۸۴.</ref> و در اصطلاح خوار نمودن خود و تن به [[پستی]] دادن به هر طریقی که به [[کرامت]] و [[شخصیت انسان]] لطمه وارد آورد<ref>مشکوة الانوار، ص۲۴۵.</ref> گفته می‌شود. در برخی از [[تعالیم]] وارده در [[نصوص]] [[اسلامی]] [[اقدام]] [[انسان]] به کاری که [[توانایی]] آن را ندارد<ref>مشکوة الانوار، ص۲۴۵.</ref> و یا انجام کاری که منجر به عذر خواهی می‌شود<ref>مشکوة الانوار، ص۲۴۴.</ref> از موارد «اذلال نفس» به شمار آمده است<ref>فقه سیاسی، ج۷، ص۱۳۰.</ref><ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۲۷.</ref>

== منابع ==