اخلاق فردی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قناعت]] و [[ساده‌زیستی]]. قناعت، اکتفا کردن به امکاناتی است که در [[اختیار]] است. به بیان دقیق‌تر پایین آوردن سطح توقع است در حدی که با امکانات موجود [[تطبیق]] کند<ref>راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۸۵؛ مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۳۲۶-۳۲۷.</ref>. منظور از قناعت بهره نبردن از [[نعمت‌های الهی]] نیست بلکه مقصود حفظ حد و اندازه و [[پرهیز]] از [[زیاده‌روی]] و [[اسراف]] و ضایع نساختن نعمت‌هاست<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۴/۱/۱۳۷۲؛ ۱/۱/۱۳۷۶.</ref>. قناعت سرافرازانه، [[تدبیر]] صحیح در زندگی و [[اقتصاد]] است تا [[مسئولان]] بتوانند [[تدابیر]] صحیحی در اداره [[کشور]] بیابند<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، مکتوبات، ۱/۱/۱۳۷۷.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص ۶۳.</ref>

== منابع ==