←مبارزه با ظلم و دفاع از مظلوم
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[نامه]] به [[مالک اشتر]]، اهمیت [[خودسازی]] و [[تربیت اخلاقی]] و [[تهذیب نفس]] برای مدیران و [[نظارت]] دقیق بر اطرافیان را چنین گوشزد می‌کند: {{متن حدیث|أَنْصِفِ اللَّهَ وَ أَنْصِفِ النَّاسَ مِنْ نَفْسِكَ وَ مِنْ خَاصَّةِ أَهْلِكَ وَ مَنْ لَكَ فِيهِ هَوًى مِنْ رَعِيَّتِكَ فَإِنَّكَ إِلَّا تَفْعَلْ تَظْلِمْ وَ مَنْ ظَلَمَ عِبَادَ اللَّهِ كَانَ اللَّهُ خَصْمَهُ}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳.</ref>؛ "[[حق]] [[خدا]] و [[حق مردم]] را از خود و وابستگان (سببی و نسبی) خود و افراد [[محبوب]] و مورد علاقه خویش باز ستان، زیرا اگر چنین نکنی دستت به [[ظلم]] [[آلوده]] خواهد شد و کسی که بر [[بندگان خدا]] [[ظلم]] کند [[خداوند]] [[دشمن]] او خواهد بود". | [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[نامه]] به [[مالک اشتر]]، اهمیت [[خودسازی]] و [[تربیت اخلاقی]] و [[تهذیب نفس]] برای مدیران و [[نظارت]] دقیق بر اطرافیان را چنین گوشزد می‌کند: {{متن حدیث|أَنْصِفِ اللَّهَ وَ أَنْصِفِ النَّاسَ مِنْ نَفْسِكَ وَ مِنْ خَاصَّةِ أَهْلِكَ وَ مَنْ لَكَ فِيهِ هَوًى مِنْ رَعِيَّتِكَ فَإِنَّكَ إِلَّا تَفْعَلْ تَظْلِمْ وَ مَنْ ظَلَمَ عِبَادَ اللَّهِ كَانَ اللَّهُ خَصْمَهُ}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳.</ref>؛ "[[حق]] [[خدا]] و [[حق مردم]] را از خود و وابستگان (سببی و نسبی) خود و افراد [[محبوب]] و مورد علاقه خویش باز ستان، زیرا اگر چنین نکنی دستت به [[ظلم]] [[آلوده]] خواهد شد و کسی که بر [[بندگان خدا]] [[ظلم]] کند [[خداوند]] [[دشمن]] او خواهد بود". | ||
از دیدگاه علی{{ع}} [[ستمگری]] و [[ستم‌ستیزی]] هر دو محکوم و منفور است و اگر [[انسان]] در یک دو راهی قرار گیرد که یا [[ظالم]] باشد یا [[مظلوم]]، اینجا ترجیح می‌دهد که [[مظلوم]] باشد؛ ولی خود به دیگران [[ستم]] نکند. با توجه به سخن مولا که در جایی دیگر می‌فرمایند: {{متن حدیث|اقْدَمُوا عَلَى اللَّهِ مَظْلُومِينَ وَ لَا تَقْدَمُوا عَلَيْهِ ظَالِمِينَ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۵۱.</ref>؛ "مظلومانه بر [[خداوند]] وارد شوید ولی ظالمانه در پیشگاه [[خداوند]] حضور نیابید". در [[نهج البلاغه]] است که از ایشان در مورد [[برتری]] [[عدالت]] بر [[جود]] پرسیدند، فرمود: {{متن حدیث|الْعَدْلُ يَضَعُ الْأُمُورَ مَوَاضِعَهَا وَ الْجُودُ يُخْرِجُهَا مِنْ جِهَتِهَا وَ الْعَدْلُ سَائِسٌ عَامٌّ وَ الْجُودُ عَارِضٌ خَاصٌّ فَالْعَدْلُ أَشْرَفُهُمَا وَ أَفْضَلُهُمَا}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۸۷.</ref>؛ "[[عدل]]، جریان [[کارها]] را در مجرای طبیعی خود قرار می‌دهد، اما [[جود]]، آنها را از جهت طبیعی خود خارج می‌کند. [[عدل]]، [[راهبر]] و پاسدار همگان است ولی [[جود]]، فقط سود به کسی می‌رساند که به او [[بخشش]] شده است، پس [[عدالت]] شریف‌تر و [[برتر]] است<ref>[[نگین علی اکبری|علی اکبری، نگین]] و [[زینب نصیری زرندی|نصیری زرندی، زینب | از دیدگاه علی{{ع}} [[ستمگری]] و [[ستم‌ستیزی]] هر دو محکوم و منفور است و اگر [[انسان]] در یک دو راهی قرار گیرد که یا [[ظالم]] باشد یا [[مظلوم]]، اینجا ترجیح می‌دهد که [[مظلوم]] باشد؛ ولی خود به دیگران [[ستم]] نکند. با توجه به سخن مولا که در جایی دیگر می‌فرمایند: {{متن حدیث|اقْدَمُوا عَلَى اللَّهِ مَظْلُومِينَ وَ لَا تَقْدَمُوا عَلَيْهِ ظَالِمِينَ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۵۱.</ref>؛ "مظلومانه بر [[خداوند]] وارد شوید ولی ظالمانه در پیشگاه [[خداوند]] حضور نیابید". در [[نهج البلاغه]] است که از ایشان در مورد [[برتری]] [[عدالت]] بر [[جود]] پرسیدند، فرمود: {{متن حدیث|الْعَدْلُ يَضَعُ الْأُمُورَ مَوَاضِعَهَا وَ الْجُودُ يُخْرِجُهَا مِنْ جِهَتِهَا وَ الْعَدْلُ سَائِسٌ عَامٌّ وَ الْجُودُ عَارِضٌ خَاصٌّ فَالْعَدْلُ أَشْرَفُهُمَا وَ أَفْضَلُهُمَا}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۸۷.</ref>؛ "[[عدل]]، جریان [[کارها]] را در مجرای طبیعی خود قرار می‌دهد، اما [[جود]]، آنها را از جهت طبیعی خود خارج می‌کند. [[عدل]]، [[راهبر]] و پاسدار همگان است ولی [[جود]]، فقط سود به کسی می‌رساند که به او [[بخشش]] شده است، پس [[عدالت]] شریف‌تر و [[برتر]] است<ref>[[نگین علی اکبری|علی اکبری، نگین]] و [[زینب نصیری زرندی|نصیری زرندی، زینب]] ، [[ دفاع از مظلوم از منظر نهج‌البلاغه (مقاله)|دفاع از مظلوم از منظر نهج‌البلاغه]]، ص۱۷، ۱۸.</ref>. | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||