عمود نور در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

روایات ذیل این [[عناوین]]، همگی در یک نکته اشتراک و [[اتحاد]] دارند، هر چند در ذکر عنوان، [[زمان]] یا تعبیر از این فعل، [[اختلاف]] و تفاوت‌هایی در عبارات روایات وجود دارد، این امر مشترک، [[ارتباط]] عمود یا منار یا مصباح نور با [[اعمال]] [[بندگان]] و خلایق است. به تعبیر دیگر به طور قطع می‌توان ادعا نمود روایات، از [[آگاهی امام]] نسبت به کنش، [[رفتار]] و [[اعمال انسان‌ها]] خبر می‌‌دهند. از این رو ثمره و نتیجۀ وجود عمود نور برای امام، [[مشاهده]] و توان دیدن اعمال انسان‌هاست. یعنی علم به اعمال از‌ طریق‌ مشاهده است، نه گزارش. به کمک این ستونِ نوریِ سداد آور و [[توفیق]] بخش است که امام [[معصوم]]{{ع}} از [[ایمان]] و [[نفاق]] پنهان در سینه‌ها [[آگاه]] می‌شود؛ زیرا به واسطه آن نور، [[باطن]] چون ظاهر برای او آشکار می‌گردد، بدون آنکه حجابی در کار باشد. از این رو [[حضرت رضا]]{{ع}} در نامه‌ای برای بعضی از یارانش چنین نوشت: "هنگامی که [[مردم]] را می‌بینیم، آنها را با [[حقیقت ایمان]] یا [[حقیقت]] نفاق می‌شناسیم"<ref>مسند الإمام الرضا{{ع}}؛ ج ۱، کتاب الإمامه؛ ص ۱۵۶، ح ۲۲۶.</ref>. زیرا برای کسی که از ستونِ نوریِ بر گرفته از [[خیمه‌گاه]] عالم [[طبیعت]] و پر کشیده تا عنان [[عالم غیب]] برخوردار است، قلب‌های [[بندگان]] مانند قلب‌هایشان هویداست، بی‌آن که حجابی باشد. [[شاهد]] گویای مدعا، [[روایت]] [[حمزة بن عبدالمطلب بن عبدالله جعفی]] است که می‌‌گوید: "نزد [[حضرت رضا]]{{ع}} رفتم در حالی که کتاب یا کاغذی همراه داشتم و در آن از [[امام صادق]]{{ع}} چنین نقل شده بود: "[[دنیا]] برای صاحب این امرِ [[امامت]] همچون گردویی دو نیم شده [[تمثل]] یافته است". حضرت رضا{{ع}} فرمود: "ای [[حمزه]]، به [[خدا]] [[سوگند]]! این سخن[[حق]] است، آن را بر روی پوستی بنویس"<ref>مسند الإمام الرضا{{ع}}، ج ۱، ص ۱۷۲، ح ۲۶۸.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد تقی شاکر|شاکر، محمد تقی]]، [[منابع علم امام در قرآن (مقاله)|منابع علم امام در قرآن]]، فصلنامۀ امامت پژوهی، ش ۶، ص ۱۸۳ ـ ۱۸۴؛ [[سید علی هاشمی ۱|هاشمی، سید علی]]، [[شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه (مقاله)|شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه]]، ص ۸۷.</ref>

عمود نور، حقیقتی‌ غیر مادی‌ است‌ که تنها [[ائمه]]{{ع}} [[قادر]] به دیدن و [[شهود]] آن هستند. در روایتی آمده است: "روزی [[امیرمؤمنان]]{{ع}} فرمودند: از بالای [[آسمان‌ها]] و از زیر [[زمین‌ها]] از من سؤال نمایید تا شما را [[آگاه]] نمایم. در این میان یکی برخاست و گفت: الآن [[جبرئیل]] کجاست؟ پس آن حضرت نظری به [[آسمان]] و نظری به [[زمین]] انداخت و به [[مشرق]] و [[مغرب]] توجه نمود و به سؤال‌کننده فرمود: به [[خدا]] [[سوگند]]! تو جبرئیل هستی. پس از آن او را ندیدند"<ref>{{متن حدیث|أَنَّهُ ع كَانَ ذَاتَ يَوْمٍ عَلَى مِنْبَرِ الْبَصْرَةِ إِذْ قَالَ أَيُّهَا النَّاسُ سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي سَلُونِي عَنْ طُرُقِ السَّمَاوَاتِ فَإِنِّي أَعْرَفُ بِهَا مِنْ طُرُقِ الْأَرْضِ فَقَامَ إِلَيْهِ رَجُلٌ مِنْ وَسْطِ الْقَوْمِ وَ قَالَ لَهُ أَيْنَ جَبْرَئِيلُ فِي هَذِهِ السَّاعَةِ فَرَمَقَ بِطَرْفِهِ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ رَمَقَ بِطَرْفِهِ إِلَى الْمَشْرِقِ ثُمَّ رَمَقَ بِطَرْفِهِ إِلَى الْمَغْرِبِ فَلَمْ يَجِدْ مَوْطِناً فَالْتَفَتَ إِلَيْهِ فَقَالَ يَا ذَا الشَّيْخُ أَنْتَ جَبْرَائِيلُ قَالَ فَصَفَقَ طَائِراً مِنْ بَيْنِ النَّاسِ فَضَجَّ الْحَاضِرُونَ وَ قَالُوا نَشْهَدُ أَنَّكَ خَلِيفَةُ رَسُولِ اللَّهِ ص حَقّاً}}؛ الفضائل، شاذان بن جبرئیل القمی، ص ٩٨ و بحار الانوار، ج ٣٩، ص ١٠٨.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[منابع علم امامان شیعه (کتاب)|منابع علم امامان شیعه]]، ص ۱۴۴ ـ ۱۴۶؛ [[سید علی هاشمی ۱|هاشمی، سید علی]]، [[شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه (مقاله)|شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه]]، ص ۸۷.</ref>

# [[پرونده:Tqk.jpg|22px]] [[سید علی هاشمی ۱|هاشمی، سید علی]]، [[شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه (مقاله)|'''شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه''']]