بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سیره علمی امام حسین در حدیث]] - [[سیره علمی امام حسین در تاریخ اسلامی]] - [[سیره علمی امام حسین در معارف و سیره حسینی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سیره علمی امام حسین در حدیث]] - [[سیره علمی امام حسین در تاریخ اسلامی]] - [[سیره علمی امام حسین در معارف و سیره حسینی]]</div> | ||
== | ==میراث علمی [[امام حسین]]{{ع}} چشم‌اندازی کلی به میراث علمی [[امام]]{{ع}}== | ||
[[حسین بن علی بن ابی طالب]]{{عم}} [[رهبری الهی]] و یکی از اسوه‌های [[هدایت]] خداوندی به شمار می‌آمد که آنان را برای [[حفظ]] و [[حراست]] از [[دین]] و آیین‌اش [[برگزیده]] بود. | [[حسین بن علی بن ابی طالب]]{{عم}} [[رهبری الهی]] و یکی از اسوه‌های [[هدایت]] خداوندی به شمار می‌آمد که آنان را برای [[حفظ]] و [[حراست]] از [[دین]] و آیین‌اش [[برگزیده]] بود. [[رنج]] و محنتی که [[امیر مؤمنان]] و [[امام حسن]] و امام حسین{{عم}} با آن دست و پنجه در افکندند در مسیر [[آرمان]] و [[عقیده]] و [[مسلمانان]]، پردامنه‌ترین رنج و [[دشواری]] به شمار می‌رفت؛ زیرا این رنج و [[مصیبت]]، با [[انحراف]] [[زمامداران]] از مسیر و خط [[رسالت]] آغاز و نه تنها به انحراف از اصول و مبانی دین در [[اداره حکومت]] اکتفا نشد، بلکه دامنه آن به اعماق مسلمانان و [[اسلام]] راه یافت. | ||
[[رنج]] و محنتی که [[امیر مؤمنان]] و [[امام حسن]] و امام حسین{{عم}} با آن دست و پنجه در افکندند در مسیر [[آرمان]] و [[عقیده]] و [[مسلمانان]]، پردامنه‌ترین رنج و [[دشواری]] به شمار می‌رفت؛ زیرا این رنج و [[مصیبت]]، با [[انحراف]] [[زمامداران]] از مسیر و خط [[رسالت]] آغاز و نه تنها به انحراف از اصول و مبانی دین در [[اداره حکومت]] اکتفا نشد، بلکه دامنه آن به اعماق مسلمانان و [[اسلام]] راه یافت. | |||
این انحراف بزرگ، بر [[عزم]] و [[اراده]] [[پیشوایان]] و [[راهنمایان]] [[دین الهی]] افزود تا در راستای [[آموختن]] [[احکام دین]] به مسلمانان، پایه‌های [[آیین اسلام]] را در میان آنان [[تحکیم]] بخشیده و به گونه‌ای آنها را [[تربیت]] کنند که از راهیابی سریع این انحراف میان آنان جلوگیری به عمل آورده و از [[فروپاشی]] توان و [[قدرت]] آنها و [[تفرقه]] و پراکندگی، بازدارند. از همین رهگذر، تربیت کردن جمعی [[شایسته]] و کارآمد و تلاش توان‌فرسا در جهت پرورش و توجه به امور آنان، کاری فوق العاده مهم به شمار می‌آمد و [[ارج]] و [[عظمت]] این کار برای [[اهل]] تحقیق آن‌گاه روشن می‌شود که بخواهد مواضع مسلمانان را طی پنجاه سال پس از [[وفات]] [[رسول اکرم]]{{صل}} در قبال [[خاندان]] آن | این انحراف بزرگ، بر [[عزم]] و [[اراده]] [[پیشوایان]] و [[راهنمایان]] [[دین الهی]] افزود تا در راستای [[آموختن]] [[احکام دین]] به مسلمانان، پایه‌های [[آیین اسلام]] را در میان آنان [[تحکیم]] بخشیده و به گونه‌ای آنها را [[تربیت]] کنند که از راهیابی سریع این انحراف میان آنان جلوگیری به عمل آورده و از [[فروپاشی]] توان و [[قدرت]] آنها و [[تفرقه]] و پراکندگی، بازدارند. از همین رهگذر، تربیت کردن جمعی [[شایسته]] و کارآمد و تلاش توان‌فرسا در جهت پرورش و توجه به امور آنان، کاری فوق العاده مهم به شمار می‌آمد و [[ارج]] و [[عظمت]] این کار برای [[اهل]] تحقیق آن‌گاه روشن می‌شود که بخواهد مواضع مسلمانان را طی پنجاه سال پس از [[وفات]] [[رسول اکرم]]{{صل}} در قبال [[خاندان]] آن حضرت، مورد مقایسه قرار دهد. | ||
از همین‌جا، [[میراث]] به یادگار مانده از امام امیر مؤمنان و امام حسن و امام حسین | از همین‌جا، [[میراث]] به یادگار مانده از امام امیر مؤمنان و امام حسن و امام حسین {{عم}} برای ما میراثی بزرگ و بس گرانبها و [[ارزشمند]] تلقی شده و باوجود این [[ثروت]] [[فکری]] و [[علمی]] که از آن بزرگواران به دست ما رسیده از دیگران [[احساس]] [[بی‌نیازی]] می‌کنیم. | ||
اهل تحقیق با مراجعه به کتبی نظیر موسوعة کلمات الحسین، وثائق الثورة الحسینیة، بلاغة الحسین و مجموع خطابه‌ها و نامه‌های آن بزرگوار، می‌توانند بر [[عظمت]] این [[ثروت]] بی‌کران [[آگاهی]] یافته و از آن بهره‌ها ببرند و اکنون نمایی از رهنمودهای این پیشوای بزرگ، از نظرتان می‌گذرد | اهل تحقیق با مراجعه به کتبی نظیر موسوعة کلمات الحسین، وثائق الثورة الحسینیة، بلاغة الحسین و مجموع خطابه‌ها و نامه‌های آن بزرگوار، می‌توانند بر [[عظمت]] این [[ثروت]] بی‌کران [[آگاهی]] یافته و از آن بهره‌ها ببرند و اکنون نمایی از رهنمودهای این پیشوای بزرگ، از نظرتان می‌گذرد<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]] ص۲۸۸.</ref>. | ||
==[[خرد]] و [[دانش]] و شناخت== | ==[[خرد]] و [[دانش]] و شناخت== | ||
[[امام حسین]]{{ع}} | برخی از جمله‌های ادبی که از [[امام حسین]]{{ع}} روایت شده عبارت است از: | ||
#{{متن حدیث|خَمْسٌ مَنْ لَمْ تَكُنْ فِيهِ لَمْ يَكُنْ فِيهِ كَثِيرُ مُسْتَمْتَعٍ: الْعَقْلُ وَ الدِّينُ وَ الْأَدَبُ وَ الْحَيَاءُ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ}}<ref>«کسی که دارای این پنج ویژگی نباشد، مردم از او بهره کافی نمی‌برند، خرد، دین، ادب، شرم و حیاء، اخلاق پسندیده» موسوعة کلمات امام الحسین، ص۷۴۳، به نقل از حیاة الامام الحسین، ج۱، ص۱۸۱.</ref>. | |||
#از حضرت پرسیدند، شرافتمندترین [[انسان‌ها]] کیست؟ فرمود: {{متن حدیث|مَنِ اتَّعَظَ قَبْلَ أَنْ يُوعَظَ، وَ اسْتَيْقَظَ قَبْلَ أَنْ يُوقَظَ}}<ref>«کسی که پیش از پند و موعظه دیگران، خود پند و موعظه‌پذیر باشد و پیش از آن‌که در بیداری دیگران بکوشد، خود بیدار شود»</ref>. | |||
#فرمود: {{متن حدیث|لَا يَكْمُلُ الْعَقْلُ إِلَّا بِاتِّبَاعِ الْحَقِّ}}<ref>«خرد، جز با پیروی از حق و حقیقت به کمال نخواهد رسید» موسوعة کلمات امام الحسین، ص۷۴۲، به نقل از اعلام الدین، ص۲۹۸. این مضمون از امام علی{{ع}} نیز وارد شده است.</ref>. | |||
#{{متن حدیث|الْعَاقِلُ لَا يُحَدِّثُ مَنْ يَخَافُ تَكْذِيبَهُ، وَ لَا يَسْأَلُ مَنْ يَخَافُ مَنْعَهُ، وَ لَا يَثِقُ بَمِنْ يَخَافُ غَدَرَهُ، وَ لَا يَرْجُو مَنْ لَا يُوثَقُ بِرَجَائِهِ}}<ref>«انسان عاقل با کسی که بیم دارد او را تکذیب کند، سخن نمی‌گوید و از کسی که خواسته‌اش را برنمی‌آورد خواهش و تمنّایی انجام نمی‌دهد و به کسی که از خیانتش بیم دارد، اعتماد نمی‌کند و از کسی که بدو امیدی ندارد، درخواستی نمی‌کند»</ref>. | |||
#{{متن حدیث|الْعِلْمُ لِقَاحُ الْمَعْرِفَةِ، وَ طُولُ التَّجَارِبِ زِيَادَةٌ فِي الْعَقْلِ، وَ الشَّرَفُ التَّقْوَى، وَ الْقُنُوعُ رَاحَةُ الْأَبْدَانِ، وَ مَنْ أَحَبَّكَ نَهَاكَ وَ مَنْ أَبْغَضَكَ أَغْرَاكَ}}<ref>«علم و دانش، نخستین درجه معرفت و شناخت است، زیادی تجربه افزایش خرد است و شرافت، تقواست و قناعت راحتی و آسایش بدن است، هرکس دوستدار تو باشد تو را از انجام کار ناپسند بازمی‌دارد و آن‌کس که با تو سر دشمنی داشته باشد، تو را به انجام کارهای زشت و ناپسند وامی‌دارد» موسوعة الکلمات الامام الحسین، ص۷۴۲، به نقل از حیاة الامام الحسین، ج۱، ص۱۸۱.</ref>. | |||
#{{متن حدیث|مِنْ دَلَائِلِ الْعَالِمِ انْتِقَادُهُ لِحَدِيثِهِ وَ عِلْمُهُ بِحَقَائِقِ فُنُونِ النَّظَرِ}}<ref>«از جمله نشانه‌های دانشمند این است که سخن خویش را نقد می‌کند و با نظریات گوناگون آشناست» موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۷۴۲.</ref>. | |||
#{{متن حدیث|لَو أَنَّ الْعَالِمَ كُلَّمَا قَالَ أَحْسَنَ وَ أَصَابَ لَأَوْشَكَ أَنْ يُجَنَّ مِنَ الْعُجْبِ، وَ إِنَّمَا الْعَالِمُ مَنْ يُكْثَرُ صَوَابُهُ}}<ref>«اگر هرچه را عالم و اندیشمند می‌گوید مطابق با واقع باشد به خودپسندی گرفتار می‌شود بلکه دانشمند و عالم کسی است که بیشتر گفته‌هایش مطابق با واقع باشد»</ref>. | |||
در [[دعای عرفه]] [[امام حسین]]{{ع}} فرازهایی بس دل‌انگیز در [[ارتباط]] با [[شناخت]] [[آدمی]] و راه‌های دست‌یابی به آن و [[ارزش]] و اهمیت هریک از آن راه‌ها و صحیح‌ترین راه سزاوار پیمودن برای فرد عاقلی که در پی [[هدف]] است، به چشم می‌خورد نمونه‌هایی مرتبط با بحث‌مان از آن را در اینجا یادآور می‌شویم: | |||
#{{متن حدیث|إِلَهِي أَنَا الْفَقِيرُ فِي غِنَايَ فَكَيْفَ لَا أَكُونُ فَقِيراً فِي فَقْرِي؟ إِلَهِي أَنَا الْجَاهِلُ فِي عِلْمِي فَكَيْفَ لَا أَكُونُ جَهُولًا فِي جَهْلِي؟}}<ref>«خدایا! من که در عین بی‌نیازیم فقیر و تهیدستم پس چگونه در تهیدستی‌ام فقیر و بینوا نباشم؟ خدایا! من که با وجود علم و دانشم جاهل و نادانم، پس چگونه در جهل و نادانی‌ام، سراسر جهل و نادانی نباشم؟»</ref>. | #{{متن حدیث|إِلَهِي أَنَا الْفَقِيرُ فِي غِنَايَ فَكَيْفَ لَا أَكُونُ فَقِيراً فِي فَقْرِي؟ إِلَهِي أَنَا الْجَاهِلُ فِي عِلْمِي فَكَيْفَ لَا أَكُونُ جَهُولًا فِي جَهْلِي؟}}<ref>«خدایا! من که در عین بی‌نیازیم فقیر و تهیدستم پس چگونه در تهیدستی‌ام فقیر و بینوا نباشم؟ خدایا! من که با وجود علم و دانشم جاهل و نادانم، پس چگونه در جهل و نادانی‌ام، سراسر جهل و نادانی نباشم؟»</ref>. | ||
#{{متن حدیث|إِلَهِي عَلِمْتُ بِاخْتِلَافِ الْآثَارِ وَ تَنَقُّلَاتِ الْأَطْوَارِ أَنَّ مُرَادَكَ مِنِّي أَنْ تَتَعَرَّفَ إِلَيَّ فِي كُلِّ شَيْ‌ءٍ حَتَّى لَا أَجْهَلَكَ فِي شَيْ‌ءٍ}}<ref>«خدایا! دانستم که در اثر دگرگونی آثار و جابجایی تحولات، هدف از آفرینشم این است که خودت را در هرچیزی به من بشناسانی تا در هرچیز نسبت به تو جهل نداشته باشم»</ref>. | #{{متن حدیث|إِلَهِي عَلِمْتُ بِاخْتِلَافِ الْآثَارِ وَ تَنَقُّلَاتِ الْأَطْوَارِ أَنَّ مُرَادَكَ مِنِّي أَنْ تَتَعَرَّفَ إِلَيَّ فِي كُلِّ شَيْ‌ءٍ حَتَّى لَا أَجْهَلَكَ فِي شَيْ‌ءٍ}}<ref>«خدایا! دانستم که در اثر دگرگونی آثار و جابجایی تحولات، هدف از آفرینشم این است که خودت را در هرچیزی به من بشناسانی تا در هرچیز نسبت به تو جهل نداشته باشم»</ref>. | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
#{{متن حدیث|إِلَهِي إِنَّ الْقَضَاءَ وَ الْقَدَرَ يُمَنِّينِي، وَ إِنَّ الْهَوَى بِوَثَائِقِ الشَّهْوَةِ أَسَرَنِي، فَكُنْ أَنْتَ النَّصِيرَ لِي حَتَّى تَنْصُرَنِي وَ تُبَصِّرَنِي}}<ref>«خدایا! قضا و قدر تو مرا امیدوار می‌کند و هوای نفس به زنجیر علاقه‌های شهوت اسیرم می‌گرداند، پس ای خدا! تو مرا یاری کن و بصیرت و بینایی‌ام ده»</ref>. | #{{متن حدیث|إِلَهِي إِنَّ الْقَضَاءَ وَ الْقَدَرَ يُمَنِّينِي، وَ إِنَّ الْهَوَى بِوَثَائِقِ الشَّهْوَةِ أَسَرَنِي، فَكُنْ أَنْتَ النَّصِيرَ لِي حَتَّى تَنْصُرَنِي وَ تُبَصِّرَنِي}}<ref>«خدایا! قضا و قدر تو مرا امیدوار می‌کند و هوای نفس به زنجیر علاقه‌های شهوت اسیرم می‌گرداند، پس ای خدا! تو مرا یاری کن و بصیرت و بینایی‌ام ده»</ref>. | ||
#{{متن حدیث|أَنْتَ الَّذِي أَشْرَقْتَ الْأَنْوَارَ فِي قُلُوبِ أَوْلِيَائِكَ حَتَّى عَرَفُوكَ وَ وَحَّدُوكَ، وَ أَنْتَ الَّذِي أَزَلْتَ الْأَغْيَارَ عَنْ قُلُوبِ أَحِبَّائِكَ حَتَّى لَمْ يُحِبُّوا سِوَاكَ وَ لَمْ يَلْجَئُوا إِلَى غَيْرِكَ، أَنْتَ الْمُونِسُ لَهُمْ حَيْثُ أَوْحَشَتْهُمُ الْعَوَالِمُ، وَ أَنْتَ الَّذِي هَدَيْتَهُمْ حَيْثُ اسْتَبَانَتْ لَهُمُ الْمَعَالِمُ؛ مَا ذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ وَ مَا الَّذِي فَقَدَ مَنْ وَجَدَكَ؟}}<ref>«خدایا! تویی که انوار الهی را در قلوب اولیای خودت پرتوافکن ساختی تا تو را بشناسند و به یگانگی‌ات اعتراف نمایند و بیگانگان را از دل محبوبانت زایل نمودی تا به غیر تو محبت نورزد و به غیر تو پناه نبرند. آن‌گاه که حوادث و ناملایمات، آنان را به وحشت انداخت، تو مونس و همدم آنها و آن‌گاه که آثار و نشانه‌ها برایشان روشن شد، تو هدایتگر آنها بودی، هرکس تو را از دست دهد چه چیزی به دست آورده و آن‌که تو را به دست بیاورد چه چیزی از دست داده است؟!»</ref>. | #{{متن حدیث|أَنْتَ الَّذِي أَشْرَقْتَ الْأَنْوَارَ فِي قُلُوبِ أَوْلِيَائِكَ حَتَّى عَرَفُوكَ وَ وَحَّدُوكَ، وَ أَنْتَ الَّذِي أَزَلْتَ الْأَغْيَارَ عَنْ قُلُوبِ أَحِبَّائِكَ حَتَّى لَمْ يُحِبُّوا سِوَاكَ وَ لَمْ يَلْجَئُوا إِلَى غَيْرِكَ، أَنْتَ الْمُونِسُ لَهُمْ حَيْثُ أَوْحَشَتْهُمُ الْعَوَالِمُ، وَ أَنْتَ الَّذِي هَدَيْتَهُمْ حَيْثُ اسْتَبَانَتْ لَهُمُ الْمَعَالِمُ؛ مَا ذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ وَ مَا الَّذِي فَقَدَ مَنْ وَجَدَكَ؟}}<ref>«خدایا! تویی که انوار الهی را در قلوب اولیای خودت پرتوافکن ساختی تا تو را بشناسند و به یگانگی‌ات اعتراف نمایند و بیگانگان را از دل محبوبانت زایل نمودی تا به غیر تو محبت نورزد و به غیر تو پناه نبرند. آن‌گاه که حوادث و ناملایمات، آنان را به وحشت انداخت، تو مونس و همدم آنها و آن‌گاه که آثار و نشانه‌ها برایشان روشن شد، تو هدایتگر آنها بودی، هرکس تو را از دست دهد چه چیزی به دست آورده و آن‌که تو را به دست بیاورد چه چیزی از دست داده است؟!»</ref>. | ||
#{{متن حدیث|أَنْتَ الَّذِي لَا إِلَهَ غَيْرُكَ، تَعَرَّفْتَ لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ فَمَا جَهِلَكَ شَيْ‌ءٌ وَ أَنْتَ الَّذِي تَعَرَّفْتَ إِلَيَّ فِي كُلِّ شَيْ‌ءٍ فَرَأَيْتُكَ ظَاهِراً فِي كُلِّ شَيْ‌ءٍ... كَيْفَ تَخْفَى وَ أَنْتَ الظَّاهِرُ؟ أَمْ كَيْفَ تَغِيبُ وَ أَنْتَ الرَّقِيبُ الْحَاضِرُ}}<ref>«تو آن خدایی که غیر از تو معبودی وجود ندارد، برای هرچیزی شناخته شده‌ای و هیچ چیز نسبت به تو جاهل نیست، تو خدایی که خودت را در همه‌چیز به من نشان دادی، به همین دلیل تو را در هر چیزی آشکار یافتم... چگونه پنهان می‌مانی در صورتی که ظاهر هستی؟ و چگونه غایب می‌شوی در صورتی که حاضری؟!» موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۸۰۳- ۸۰۶، به نقل از اقبال الأعمال، ص۳۳۹.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]] ص۲۹۰-۲۹۸.</ref> | #{{متن حدیث|أَنْتَ الَّذِي لَا إِلَهَ غَيْرُكَ، تَعَرَّفْتَ لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ فَمَا جَهِلَكَ شَيْ‌ءٌ وَ أَنْتَ الَّذِي تَعَرَّفْتَ إِلَيَّ فِي كُلِّ شَيْ‌ءٍ فَرَأَيْتُكَ ظَاهِراً فِي كُلِّ شَيْ‌ءٍ... كَيْفَ تَخْفَى وَ أَنْتَ الظَّاهِرُ؟ أَمْ كَيْفَ تَغِيبُ وَ أَنْتَ الرَّقِيبُ الْحَاضِرُ}}<ref>«تو آن خدایی که غیر از تو معبودی وجود ندارد، برای هرچیزی شناخته شده‌ای و هیچ چیز نسبت به تو جاهل نیست، تو خدایی که خودت را در همه‌چیز به من نشان دادی، به همین دلیل تو را در هر چیزی آشکار یافتم... چگونه پنهان می‌مانی در صورتی که ظاهر هستی؟ و چگونه غایب می‌شوی در صورتی که حاضری؟!» موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۸۰۳- ۸۰۶، به نقل از اقبال الأعمال، ص۳۳۹.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]] ص۲۹۰-۲۹۸.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||